Είναι άγνωστο εάν τη στιγμή που ο Όθωνας Ηλιόπουλος, υποβάλοντας την παραίτησή του από τη θέση του εξ αποδήμων βουλευτή επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, ζητούσε να αντικατασταθεί από τον Στέφανο Κασσελάκη, προφανώς εν γνώση του, ο τελευταίος ανέμενε πράγματι να αναδειχθεί βουλευτής ή έβρισκε μια ευκαιρία να ξαναμιλήσει για τους «δράκους του παραμυθιού». Με τους βουλευτές που ακολουθούσαν στη λίστα να μοιράζονται μεταξύ των φρουρών του Τσίπρα και της Νέας Αριστεράς, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε την ευκαιρία να καταγγείλει όποιον κι αν κρατούσε την έδρα, είτε ως υπονομευτή είτε ως αποστάτη και κλέφτη.
Τελικά, δεν θα χρειαστεί όπως όλα δείχνουν να περιμένουμε πολύ. Η Πόπη Τσαπανίδου, που ακολουθεί στη λίστα, δεν πρόκειται, όπως διαρέεται, να παραιτηθεί της έδρας και θα ορκιστεί κανονικά. Η περίπτωση της πρώην δημοσιογράφου —όπως και του στενότατου συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού Μιχάλη Καλογήρου— είναι χαρακτηριστική: Εμφανίστηκε στην πολιτική κατόπιν πρόσκλησης του Αλ. Τσίπρα, αποσύρθηκε από αυτήν όταν εκείνος παραιτήθηκε, επανεμφανίστηκε πρόσφατα μέσω του ινστιτούτου που αυτός ίδρυσε. Η παρουσία της στη Βουλή επομένως, δεν χωρά αμφισβήτηση ότι θα γίνει στο πλευρό του Αλ. Τσίπρα και όχι σε αυτό του Στ. Κασσελάκη. Και το μήνυμα που στέλνει ο πρώην Πρωθυπουργός, είναι σαφές: δεν αναγνωρίζει στην ουσία τον διάδοχό του ως επικεφαλής της παράταξης —οπότε θα έπρεπε εύλογα να ανοίξει χώρος για αυτόν στο κοινοβούλιο, ακόμα και προκειμένου να φάει τον «μουντζούρη» η Νέα Αριστερά— αλλά μόνο σαν τον αρχηγό μιας «τάσης». Λεπτομέρεια που δεν συζητήθηκε όσο της αναλογούσε: οι εκκλήσεις για να παραχωρηθεί η σειρά στον Στ. Κασσελάκη, έγιναν στη βάση της εκπροσώπησης των απόδημων και όχι στη —μάλλον πιο εύλογη— της δημιουργίας μιας κανονικότητας με τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης να βρίσκεται στη Βουλή.
Η πλευρά Τσίπρα πάντως, δεν θα ήταν διατεθειμένη ούτε και τότε να οδηγήσει σε παραίτηση τους επιλαχόντες της προκειμένου να μπει ο πρόεδρος του κόμματος στη Βουλή. «Ας παραιτηθούν πρώτα η Ακρίτα και ο Αποστολάκης και μετά το συζητάμε» ήταν το σχετικό χαρασκτηριστικό σχόλιο. Σημαίνει αυτό ότι η πλευρά Τσίπρα φιλοδοξεί να ξανακερδίσει το κόμμα εν όψει του συνεδρίου που —θεωρητικά τουλάχιστον— θα γίνει τον Οκτώβριο; Ή απλά ότι θωρακίζει μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα για την επόμενη ημέρα;
Αν και κάποιοι δεν αποκλείουν το πρώτο να βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού είτε του πρώην πρωθυπουργού είτε κάποιων συνεργατών και υποστηρικτών του, οι περισσότεροι εκτιμούν ότι μετά το φιάσκο του περασμένου συνεδρίου, ο Αλ. Τσίπρας αδιαφορεί για την ανάκτηση του «οχήματος ΣΥΡΙΖΑ» και στρέφει το βλέμμα του αποκλειστικά στις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, μέσω ενός νέου σχήματος. Ο ίδιος, σε όσους μιλάει, δηλώνει πλέον σοσιαλδημοκράτης και αναφέρεται στην ανάγκη να προχωρήσουν οι εξελίξεις στην παράταξη προς αυτή την κατεύθυνση.
Εύλογα αυτό σχετίζεται με τις εξελίξεις και στο ΠΑΣΟΚ. Μία νίκη του Χάρη Δούκα στις εσωκομματικές εκλογές του, εκτιμούν στην πλευρά Τσίπρα, θα ανοίξει τον δρόμο για επίσπευση των εξελίξεων και δημιουργία ενός νέου φορέα, ο οποίος θα περιλαμβάνει εκτός από τη Χαριλάου Τρικούπη, ευρύτατα τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς και στο οποίο, δυνητικά, ο πρώην πρωθυπουργός θα μπορούσε να είναι ο ηγέτης. Ακόμα και μια νίκη Ανδρουλάκη όμως, ελπίζουν ότι απλά θα καθυστερούσε χωρίς να ακυρώσει ένα τέτοιο σενάριο.
Ανάμεσα στα άλλα, η φρουρά του Τσίπρα έχει και το κλειδί για να αποφασίζει ποιο κόμμα θα αποτελεί την αξιωματική αντιπολίτευση στη Βουλή. Μερικές ανεξαρτητοποιήσεις θα αρκούσαν για να καταστεί αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ. Αλλά γιατί να κάνουν ένα τέτοιο δώρο όταν μπορούν να κρατάνε τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη θέση υπό αίρεση, ειδικά εν όψει της εκλογής ηγεσίας του; Και κυρίως, γιατί να χάσουν το «χαρτί» της δημιουργίας ενός νέου σχήματος που θα αποτελέσει τη δεύτερη κοινοβουλευτική δύναμη;
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ανάμεσα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και την εσωκομματική αντιπολίτευση δεν υπάρχει καμία γέφυρα επικοινωνίας, ούτε καν κυανόκρανοι. Μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου, οπότε θα συνεδριάσει η Κεντρική Επιτροπή, οι δύο πλευρές θα συνομιλούν μόνο μέσω δηλώσεων στον Τύπο. Εκτός κι αν κάποιο απρόοπτο —όπως η συνεδρίαση της επιτροπής δεοντολογίας για την περίπτωση του Χρ. Σπίρτζη— αποτελέσει τον πυροβολισμό του αφέτη για τον αναπόφευκτο πόλεμο.