Οι ειδήσεις άρχισαν να διαδίδονται στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας, καθώς οι Ισραηλινοί προετοιμάζονταν για τον εορτασμό του Ρος Ασανά, της εβραϊκής πρωτοχρονιάς. Αρκετές μονάδες του ισραηλινού στρατού που πολεμούν στα σύνορα με τον Λίβανο, είχαν υποστεί απώλειες σε τουλάχιστον δύο διαφορετικές τοποθεσίες, με πολλούς στρατιώτες να τραυματίζονται και ορισμένους να σκοτώνονται στο πεδίο.
Τις προηγούμενες δύο εβδομάδες οι Ισραηλινοί είχαν καταφέρει μια σειρά από ισχυρά πλήγματα κατά της Χεζμπολάχ, περιλαμβανομένης και της εξόντωσης του ηγέτη της Χασάν Νασράλα, ενώ στη συνέχεια οι σφοδρές αεροπορικές επιδρομές προκάλεσαν το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων και τον τραυματισμό ακόμη περισσότερων. Ωστόσο ήταν οι ειδήσεις περί των δικών τους νεκρών και τραυματισμένων στρατιωτών αυτές που θύμισαν στους Ισραηλινούς τα δεινά που συνεπάγεται ένας πόλεμος.
Αυτή η αίσθηση του κινδύνου αναδείχθηκε περαιτέρω στο πλαίσιο της βροχής από πυραύλους που εξαπέλυσε το Ιράν κατά του Ισραήλ, καθώς, όπως αποκαλύφθηκε σταδιακά την προηγούμενη εβδομάδα, η επίθεση δεν ήταν τόσο ασήμαντη όσο αρχικά είχε υποστηρίξει η ισραηλινή ηγεσία. Αντιθέτως κατέδειξε όχι μόνον πως μια επίθεση μεγάλης κλίμακας μπορεί να επιβαρύνει επικίνδυνα την ισραηλινή αεράμυνα, αλλά και ότι η Τεχεράνη είναι σε θέση να βάλει στο στόχαστρό της τους όποιους στόχους θέλει, στην προκειμένη περίπτωση αρκετές βάσεις των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων.
Σε αυτό το πλαίσιο αναπόφευκτα τίθενται ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα, καθώς το Ισραήλ προετοιμάζεται να απαντήσει αποφασιστικά στην πυραυλική επίθεση των αγιατολάδων.
Σε ανάλυσή του ο Πίτερ Μπόουμοντ, βραβευμένος ξένος ανταποκριτής του Guardian ο οποίος επί μία εικοσαετία καλύπτει συρράξεις ανά τον κόσμο, γράφει πως εδώ και έναν χρόνο, στο πλαίσιο του «μεταστατικού πολέμου» του Ισραήλ κατά όλων, πλέον, των εχθρών του στη Μέση Ανατολή (στο Ιράν, στον Λίβανο, στη Γάζα, στην Υεμένη, στη Συρία και στο Ιράκ), «η αναμφισβήτητη στρατιωτική υπεροχή του κλονίζεται σε πολλά μέτωπα».
Ο βρετανός δημοσιογράφος επικαλείται τον ισραηλινό ειδικό ασφαλείας Μάικλ Μιλστάιν, ο οποίος, μιλώντας στην λονδρέζικη εφημερίδα την προηγούμενη εβδομάδα, σημείωσε πως στον επεκτεινόμενο πόλεμό του, το Ισραήλ κατάφερε μεν ορισμένες «τακτικές νίκες» αλλά στερείται ενός «στρατηγικού οράματος» όσον αφορά τα διαφορετικά μέτωπα.
Οπως εξηγεί ο Πίτερ Μπόουμοντ στην ανάλυσή του στον Guardian, ο πόλεμος κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους εξέθεσε σοβαρά το νέο επιχειρησιακό δόγμα του Ισραήλ, το οποίο καταστρώθηκε για «σύντομους αποφασιστικούς πολέμους, σε μεγάλο βαθμό εναντίον μη κρατικών παραγόντων οπλισμένων με πυραύλους, με στόχο την αποφυγή εκτεταμένων συρράξεων φθοράς». Αντιθέτως στο πεδίο συνέβη το αντίθετο, με τους Ισραηλινούς να χαρακτηρίζουν μεν τη Χαμάς ως μια ηττημένη στρατιωτική δύναμη, αλλά να αναγνωρίζουν, συγχρόνως, πως εξακολουθεί να υφίσταται στη Γάζα ως αντάρτικη οργάνωση, αν και σημαντικά αποδυναμωμένη.
Μέσα σε 365 ημέρες το Ισραήλ σκότωσε περισσότερους από 40.000 Παλαιστίνιους στη Γάζα, ισοπέδωσε μεγάλες εκτάσεις της παράκτιας ζώνης και προκάλεσε τον εκτοπισμό της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών της Λωρίδας που χειμάζονται, επιπλέον, και από την πείνα, τον θάνατο και τις αρρώστιες. Ωστόσο κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, τα τεθωρακισμένα άρματα των Ισραηλινών εξαπέλυσαν εκ νέου επιθέσεις σε διάφορες περιοχές της βόρειας Γάζας, ούτως ώστε να αποτρέψουν μια πιθανή ανασυγκρότηση της κατά άλλα «ηττημένης», σύμφωνα με τους Ισραηλινούς, Χαμάς.
Η Χεζμπολάχ επίσης, παρά τις σημαντικές απώλειες στην ηγεσία της, εξακολουθεί να είναι ισχυρή και σε θέση να πολεμήσει τις ισραηλινές δυνάμεις σε δικά της εδάφη, στα χωριά του Νότιου Λιβάνου, όπου, άλλωστε, προετοιμαζόταν εδώ και μία εικοσαετία για μια σύρραξη παρόμοια με αυτήν που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη στην περιοχή.
Λαμβάνοντας, οπότε, υπόψη την κατάσταση στη Γάζα και στον νότιο Λίβανο, εύλογα διερωτάται ο δημοσιογράφος του Guardian, καθώς και πολλοί αναλυτές, εάν το Ισραήλ έχει ένα πιο σαφές όραμα για την κλιμακούμενη σύγκρουσή του με το Ιράν. «Ενας εξ αποστάσεως πόλεμος με το Ιράν, όπως πολλοί ειδικοί αρχίζουν να σημειώνουν, θα μπορούσε επίσης να εξελιχθεί σε μια πιο φθοροποιό σύγκρουση παρά τη σχετική ανισορροπία στις ικανότητες», γράφει ο Μπόουμοντ.
Μιλώντας στο Bloomberg TV, η Κάρμιελ Αρμπιτ, ανώτερη εταίρος του Προγράμματος του Atlantic Council για τη Μέση Ανατολή, περιέγραψε ακριβώς αυτήν τη δυναμική. «Νομίζω ότι θα βλέπουμε αυτήν την κατάσταση ως τη νέα πραγματικότητα για πολύ καιρό», προέβλεψε η αμερικανίδα ειδικός. «Πιστεύω ότι το ερώτημα θα είναι απλώς πόσο συχνά θα συμβαίνει το οφθαλμόν αντί οφθαλμού, ή εάν απλώς εάν αυτή η κατάσταση θα κλιμακωθεί περαιτέρω. Και νομίζω ότι η ελπίδα της διεθνούς κοινότητας σε αυτό το σημείο είναι να αποτραπεί ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος παρά αυτός ο μικρότερης κλίμακας πόλεμος φθοράς», πρόσθεσε.
Η Νικόλ Γκράεφσκι, συνεργάτης του Carnegie Endowment for Peace, εξέφρασε την ίδια εν μέρει άποψη, προειδοποιώντας, όμως, πως μια εκτεταμένη σειρά ανταλλαγής πληγμάτων, μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, θα μπορούσε να ωθήσει την Τεχεράνη σε μια λιγότερο προβλέψιμη αντίδραση.
«Υπάρχει ο κίνδυνος αυτό το συνεχιζόμενο, ασύμμετρο οφθαλμόν αντί οφθαλμού μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, να μετατραπεί σε έναν φαύλο κύκλο ιρανικών πυραυλικών επιθέσεων και ισραηλινών αντιποίνων, με την κάθε ανταλλαγή να εκθέτει τις στρατιωτικές αδυναμίες της Τεχεράνης, αποτυγχάνοντας, όμως, να αλλάξει την ισορροπία – και ενδεχομένως να οδηγήσει το Ιράν σε πιο απελπισμένα και απρόβλεπτα μέτρα, με στόχο την αξιόπιστη αποτροπή», ανέφερε σχετικά.
«Μακροπρόθεσμα – και δεν μπορούμε να υποθέσουμε ότι η σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν θα τερματιστεί σύντομα, θα υπάρξει ένας ανταγωνισμός μεταξύ του ρυθμού παραγωγής και της πολυπλοκότητας των επιθετικών συστημάτων του Ιράν από τη μία πλευρά και των συστημάτων αναχαίτισης του Ισραήλ από την άλλη», έγραψε ο Αμος Χαρέλ, ο κύριος στρατιωτικός αναλυτής της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz.
Λαμβάνοντας υπόψη τα πολλά μέτωπα του Ισραήλ και την ξεκάθαρη πρόθεσή του να συνεχίσει να πολεμάει τους εχθρούς του, ο Αντονι Πφαφ, διευθυντής του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών στο Κολέγιο Πολέμου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, είχε αναφερθεί ήδη από τον περασμένο Αύγουστο στον κίνδυνο να πέσει το Ισραήλ στην «παγίδα της κλιμάκωσης».
Επιλέγοντας να συνεχίσει να ρίχνει λάδι στην φωτιά της κλιμάκωσης, το Ισραήλ θα μπορούσε κάποια στιγμή να βρεθεί σε θέση να μην μπορεί να διαχειριστεί στρατιωτικά την όποια ενέργεια των εχθρών του. Επιλέγοντας, αντιθέτως, τη διατήρηση του στάτους κβο, με τη Χαμάς αποδυναμωμένη μεν αλλά σε θέση να εξαπολύει τρομοκρατικές επιθέσεις, τότε θα έχει κάνει λίγα πράγματα για τη βελτίωση της ασφάλειάς του.
«Κανένα από τα δύο αποτελέσματα δεν πετυχαίνει τους στόχους ασφαλείας του Ισραήλ… Η αναγκαστική επιλογή μεταξύ κλιμάκωσης και στάτους κβο δίνει στο Ιράν και, κατ’ επέκταση, στη Χεζμπολάχ, ένα πλεονέκτημα και αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της στρατηγικής της σύγκρουσης δι’ αντιπροσώπων», όπως εξήγησε ο αμερικανός ειδικός.