«Ο πατέρας μου μου έλεγε πάντα: να μην ρωτάς, να κοιτάς και να μαθαίνεις. Και έτσι κοιτούσα τους άλλους και έμαθα πώς να σερβίρω το ριζότο», αποκαλύπτει, συνομιλώντας με τον Αλντο Κατσούλο της Corriere della Sera, o Αρίγκο Τσιπριάνι, ο ιδιοκτήτης του θρυλικού «Harry’s Bar» στη Βενετία.
Την 23η Απριλίου ο ιταλός επιχειρηματίας θα γιορτάσει τα ενενηκοστά γενέθλιά του, ωστόσο το θρυλικό εστιατόριο-μπαρ που κληρονόμησε από τον πατέρα του Τζουζέπε Τσιπριάνι μετρά περισσότερα χρόνια ζωής καθώς άρχισε να λειτουργεί το 1930.
Ερωτηθείς σχεδόν αμέσως από τον συνομιλητή του για έναν από τους πιο διάσημους πελάτες του «Harry’s Bar», τον Ερνεστ Χέμινγουεϊ, ο Αρίγκο Τσιπριάνι ανέφερε πως «με ρωτάνε εδώ και ενενήντα χρόνια. Ο Χέμινγουεϊ ήταν φίλος του πατέρα μου, αλλά εγώ ήμουν παιδί, στο “Harry’s Bar” δεν μου επέτρεπαν να μπω, και δεν τον γνώρισα ποτέ. Ηταν ένας χώρος για ενήλικες, όπου εργάζονταν. Ταυτίζω την πρώτη μου ανάμνηση με την πρώτη φορά που με άφησαν να μπω στο μαγαζί: πήρα έναν χυμό πορτοκάλι. Το δεύτερο που θυμάμαι είναι τον πατέρα μου να μου δίνει ένα σκεύος για να σερβίρω το ριζότο», είπε.
Οσον αφορά τις υπόλοιπες αμέτρητες αναμνήσεις από τις πολλές δεκαετίες που πέρασε στο «Harry’s Bar», ο Αρίγκο Τσιπριάνι σημείωσε καταρχάς πως «οι αριστοκράτισσες ήταν υπέροχες, όμορφες, πλούσιες, απέρριπτες». Επί πολλά χρόνια θεωρούσε πως η πιο όμορφη ήταν η αγγλίδα αριστοκράτισσα Λαίδη Νταϊάνα Κούπερ η οποία «φορούσε τεράστια καπέλα και δεν είχε εκτεθεί στον ήλιο ποτέ στη ζωή της». Σήμερα, ωστόσο, πιστεύει πως η πιο όμορφη από όλες τις αριστοκράτισσες που έχει γνωρίσει η πιο ξεχωριστή ήταν «η Δούκισσα του Μάντσεστερ. Είχε παντρευτεί έναν βιομήχανο, έναν τραπεζίτη και στο τέλος τον Δούκα του Μάντσεστερ και ο καθένας της είχε αφήσει κάτι».
Ο Αρίγκο Τσιπριάνι τον Ερνεστ Χέμινγουεϊ μπορεί να μην τον γνώρισε αλλά γνώρισε έναν άλλον κορυφαίο αμερικανό εκπρόσωπο των γραμμάτων και των τεχνών τον επιβλητικό Ορσον Γουέλς. «Αυτόν ναι. Είχε τεράστιο χάρισμα και τεράστια όρεξη. Μόλις τον βλέπαμε να εισέρχεται, του πηγαίναμε μια παγωμένη Dom Perignon και δώδεκα σάντουιτς με γαρίδες. Μια φορά έφυγε χωρίς να πληρώσει. Τον ακολούθησε μέχρι τον σταθμό. Μου είπε “ανέβα μαζί μου στο τρένο, θα σε πάω στο Παρίσι!”. Δεν μπορούσα. Οπότε μου πέταξε ένα μπλοκ ταξιδιωτικών επιταγών από το παράθυρο, φωνάζοντας “βάλε εσύ την επιγραφή!”», αφηγήθηκε.
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ ήταν «συμπαθητική, αλλά έπινε πολύ». Ο Αριστοτέλης Ωνάσης ήταν «επιδειξιομανής. Απαιτούσε να σπάει πιάτα». Αντιθέτως ο Νιάρχος ήταν πάντα «κύριος». Μεταξύ των εκλεκτών θαμώνων του «Harry’s Bar» συγκαταλεγόταν φυσικά και ο Τζάνι Ανιέλι, αυτός ο ευπατρίδης του βιομηχανικού κόσμου της Ιταλίας. «Κάθε φορά με ρωτούσε πώς ήταν η θεία μου η Γκαμπριέλα. Και εγώ απαντούσα “ευχαριστώ, Δικηγόρε, είναι πολύ καλά!”. Αλλά η θεία Γκαμπριέλα είχε πεθάνει εδώ και χρόνια. Αλλά γιατί να αναγγείλω μια κακή είδηση στον Ανιέλι; Το ότι είχε μάθει το όνομα μιας θείας μου ήταν ήδη πολύ…», σημείωσε ο Αρίγκο Τσιπριάνι.
Ο οποίος δεν θα ξεχάσει ποτέ επίσης την ημέρα της απελευθέρωσης της Βενετίας τον Απρίλιο του 1945. «Το “Harry’s Bar” είχε επιταχθεί από τους φασίστες και τους ναζιστές. Η Βενετία είχε βυθιστεί επί χρόνια στη σιωπή. Η άφιξη των απελευθερωτών ήταν η πιο ωραία στιγμή της ζωής μου. Νεοζηλανδοί αποβιβάστηκαν με αμφίβια στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου. Δεν είχα ξαναδεί όχημα να κινείται στη θάλασσα. Η πόλη ξέσπασε σε επευφημίες. Ο κόσμος αγκαλιαζόταν, γελούσε, τραγουδούσε, χόρευε. Ηταν υπέροχα», αναπόλησε ο γηραιός επιχειρηματίας και εστιάτορας.
Μιλώντας για τον φασισμό ο Αρίγκο Τσιπριάνι αποκάλυψε επίσης πως ο ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται «δεξιός αντιφασίστας. Σημείο αναφοράς αποτελεί για μένα ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Φυσικά είμαι και αντικομμουνιστής. Εδώ και μισό αιώνα αντιτίθεμαι σε μια ιδεολογία που ευτυχώς χάνεται», πρόσθεσε αναφερθείς στην ιδεολογία του Μαΐου του 1968 και της επανάστασης των πλουσίων. «Καθώς δεν ήταν φτωχοί αλλά παιδιά του μπαμπά, δεν είχαν πραγματικά αιτήματα, επρόκειτο μόνο για εικόνες και λέξεις. Πλέον απαγορεύεται αποκαλούμε τα πράγματα και τους ανθρώπους με το όνομά τους. Δεν μου αρέσουν οι φανατικοί δεξιοί που τρομοκρατούνται όταν κάποιος δηλώνει αριστερός. Και δεν μου αρέσουν ούτε οι φανατικοί αριστεροί που εάν επικαλεστείς τον Μπερλουσκόνι σε κοιτάνε με απέχθεια», εξήγησε.
Ο Αρίγκο Τσιπριάνι δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον επικείμενο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. «Θα ψήφιζα τον Μακρόν, αν και δεν τον βρίσκω ειλικρινή. Και θεωρώ αυτήν την Ευρώπη μια αποτυχία», είπε, βάλλοντας στη συνέχεια ειδικά κατά της προέδρου της Κομισιόν. «Δεν με πείθει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Την είδαμε αγκαλιά με την Γκρέτα Τούνμπεργκ και τώρα σε αποστολή με αλεξίσφαιρο γιλέκο…Εγώ έκανα το κινεζικό εμβόλιο στο Ντουμπάι και εκείνη δεν το αναγνώρισε και αυτό αποτελεί ιδεολογική επιλογή», υποστηρίζει ο ιδιοκτήτης του «Harry’s Bar».
Καθώς σε λίγες ημέρες πρόκειται να μπει στη δέκατη δεκαετία της ζωής του σημείωσε πως οφείλει την καλή του υγεία και φυσική κατάσταση στη συστηματική του ενασχόληση με το καράτε ενώ αποκάλυψε, επίσης, πως δεν πιστεύει στην μετέπειτα ζωή. «Δεν υπάρχει τίποτα στο επέκεινα. Η αιώνια ζωή είναι μια ψευδαίσθηση. Η εκκλησία γεννήθηκε από μια μυθοπλασία η οποία, ωστόσο, δημιούργησε τον Αγιο Μάρκο και τα υπόλοιπα κοσμήματα αυτής της πόλης, της πιο όμορφης στον κόσμο», είπε.