Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο «Soviet Paratrooper vs Mujahideen Fighter» μαθαίνει με αποτροπιασμό πως ο φόβος και ο τρόμος των σοβιετικών στρατιωτών στο Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια του δεκαετούς πολέμου της Μόσχας κατά των μουτζαχεντίν ήταν το βασανιστήριο του «ανδρείκελου»: όταν αιχμαλωτιζόταν ένας σοβιετικός στρατιώτης, οι ισλαμιστές μαχητές πρώτα τον τύφλωναν, μετά τον ακρωτηρίαζαν και στη συνέχεια τον πετούσαν στον δρόμο σαν «ανδρείκελο», αφήνοντάς του μόνον τη γλώσσα, ούτως ώστε να εκλιπαρεί, υποφέροντας ανείπωτα, για τη χαριστική βολή.
Και ο σερ Ρόντρικ Μπρεϊθγουέιτ, πρέσβης της Βρετανίας στη Μόσχα την περίοδο 1988-1992, στο βιβλίο του «Afgantsy» έγραψε για έναν διαβόητο αρχηγό μιας ομάδας μουτζαχεντίν ο οποίος έγδερνε και ευνούχιζε τους ρώσους αιχμαλώτους ενώ στη συνέχεια τους άφηνε ανήμπορους να σφαδάζουν από τους αφόρητους πόνους, σε σημεία περικυκλωμένα με νάρκες.
Τα παραπάνω παραθέτει σε άρθρο του ο Τζάνι Ριότα της La Repubblica, γράφοντας πως «το δράμα αυτών των βασανιστηρίων μεταδίδεται, από τότε, σε κάθε στρατόπεδο της Ρωσίας και τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι κρατούμενοι στα χέρια των αρχών, μετά την άγρια σφαγή στην αίθουσα συναυλιών Crocus City Hall, καταδεικνύουν πόσο ανεξίτηλη είναι η ιστορία του αίματος […] Ακρωτηριασμοί, επιθέσεις, αντίποινα μαρτυρούν μια τζιχάντ μεταξύ μουσουλμάνων και ορθοδόξων χριστιανών, την οποία ο Τολστόι περιέγραφε ήδη στις φρικιαστικές πράξεις του μυθιστορήματος “Χατζή Μουράτ”, που μεταφέρεται από τον 19ο στον 21ο αιώνα με ανέπαφη τη σκληρότητά του».
Ο ιταλός δημοσιογράφος θυμίζει πως ο Βλαντίμιρ Πούτιν, που μόλις επανεξελέγη «θριαμβευτικά» στην προεδρία, αγνόησε, χλευάζοντάς τες, μάλιστα, τις αμερικανικές προειδοποιήσεις, περί πιθανών επιθέσεων από εξτρεμιστικά στοιχεία, περιλαμβανομένου και του ISIS, στη Ρωσία. Και ο εκπρόσωπός του Ντμίτρι Πεσκόφ άρχισε, εκείνες τις μέρες, να αποκαλεί, επιτέλους, την εισβολή στην Ουκρανία «πόλεμο» ενώ ο ρώσος υπουργός Αμυνας Σεργκέι Σοϊγκού ανακοίνωσε τη δημιουργία δύο νέων στρατιών έως το τέλος του έτους.
Ωστόσο, όπως, προειδοποίησαν οι ΗΠΑ και αποδείχθηκε με τον πλέον τραγικό τρόπο, «ήταν το καμπανάκι του ισλαμιστικού φονταμενταλισμού εκείνο που χτυπούσε», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος της La Repubblica. «Η εκστρατεία καταστολής από σπίτι σε σπίτι στην Τσετσενία, η εμπλοκή στη Συρία, υπέρ του δικτάτορα Μπασάρ αλ Ασαντ, γιου του Χαφέζ αλ Ασαντ, ο οποίος τον Φεβρουάριο του 1982 εξολόθρευσε 45.000 σουνίτες μουσουλμάνους στην πόλη Χάμα, η εκστρατεία κατά των μουτζαχεντίν από τον πρόεδρο Μπρέζνιεφ, είχαν απαλειφθεί από τις στρατηγικές του Πούτιν, καθώς ήταν παθιασμένος με την εναντίωση στους Δυτικούς, στους ιμπεριαλιστές Αμερικανούς, στους υποτελείς Ευρωπαίους. Η διπροσωπία της Ρωσίας και της Κίνας στον ΟΗΕ για τον πόλεμο στη Γάζα μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ, η διφορούμενη προσοχή στα ανθρώπινα δικαιώματα για να επιβραδυνθεί ουσιαστικά η διπλωματία με στόχο την κατάπαυση του πυρός της Ουάσιγκτον, μας φέρνουν πίσω στην παλιά λενινιστική τακτική του “κύριου εχθρού”: μαχόμαστε κυρίως τις δημοκρατίες», προσθέτει.
Ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προσπαθεί επίσης να εξηγήσει στους Ρώσους ότι η φρικτή επίθεση στη Μόσχα δεν μπορεί να αποδοθεί σε παράλογη ουκρανική προκλητικότητα, επισημαίνοντας την εξτρεμιστική υπόστασή της, για να επαναφέρει το Κρεμλίνο στην πραγματικότητα, ειδικά τον Πούτιν, ο οποίος, εξακολουθεί να σκέφτεται με όρους του περασμένου αιώνα.
Ο Τζάνι Ριότα σημειώνει επίσης πως και ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είχε υποτιμήσει, μπροστά στο ISIS, αυτό που η γαλλική ιστορική σχολή των Annales αποκαλεί «Longue durée», μεγάλη διάρκεια ενός φαινομένου, συγκρίνοντας πολύ βιαστικά τους πωρωμένους ισλαμιστές μαχητές με «ερασιτέχνες» και παραβλέποντας την πολιτιστική, κοινωνική, πολιτική και θρησκευτική υπόσταση του φαινομένου.
«Τώρα εναπόκειται στον πρώην πράκτορα της KGB Πούτιν, να ξανακάνει τα λάθη που έκαναν οι ανώτεροί του στην Καμπούλ πριν από μισό αιώνα, δεδομένου ότι ήταν ο επικεφαλής της κατασκοπείας Γιούρι Αντρόποφ που σχεδίασε την καταστροφική εισβολή στο Αφγανιστάν», γράφει ο ιταλός αρθρογράφος.
Οσον αφορά ειδικά τον ISIS, δεν είχε κρύψει ποτέ τους στόχους τους με τον Τζάνι Ριότα να αναφέρει ενδεικτικά πως, μετά την επίθεση του Πούτιν στο Κίεβο το 2022, η ισλαμιστική οργάνωση είχε διακηρύξει στη (δική του) εβδομαδιαία εφημερίδα «Al-Naba» πως «μεταξύ ρώσων και ουκρανών ορθοδόξων χριστιανών ξεσπά ο Εμφύλιος Πόλεμος των Σταυροφόρων, παράδειγμα της αιώνιας θεϊκής τιμωρίας που θα πέσει πάνω τους και στις ΗΠΑ».
Ειδικά όσον αφορά τη Μόσχα και την Ουάσιγκτον, η ισλαμιστική εφημερίδα επικαλούνταν τον Αλάχ, ζητώντας του να καταστήσει «αιματηρές τις μάχες των απίστων» και να σπείρει τη «διχόνοια στις καρδιές τους», παίρνοντας «εκδίκηση» και υποβάλλοντάς τους σε «βασανιστήρια». Λαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, και αυτό υπόψη, τον περασμένο Μάιο οι Λούκας Βέμπερ, Ρικάρντο Βάλε και Κόλιν Κλαρκ έγραψαν σε ανάλυσή τους στο Foreign Policy πως «το Ισλαμικό Κράτος έχει έναν νέο εχθρό τη Ρωσία», γεγονός το οποίο ο Βλαντίμιρ Πούτιν αγνόησε, τυφλωμένος από το μίσος του για τη δημοκρατική Δύση, έως ότου του άνοιξε τα μάτια το μακελειό που σημειώθηκε την περασμένη Παρασκευή λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Κρεμλίνο.
A