Μόλις χθες, το Robb Report, μία πασίγνωστη ιστοσελίδα, παύλα έκδοση, αφιερωμένη στους εύπορους του πλανήτη που γράφει για αυτοκίνητα, γιοτ, αεροσκάφη, ρολόγια, ταξίδια και γενικώς τζετ-σετ καταστάσεις, δηλαδή σα να μην υπάρχει κρίση ένα πράμα, επέλεξε το λεγόμενο ‘’Car of The Year 2022’’. Μεταξύ άλλων, στη χρυσή του δεκάδα βρέθηκαν περιπτώσεις όπως το πιο αποτελεσματικό, ίσως, στέισον βάγκον στην πιάτσα, το Audi RS 6 Avant, η αμιγώς ηλεκτρική Mercedes-Benz EQS, η αρχοντική ΒMW Alpina B8 Gran Coupe, η τέρμα οδηγοκεντρική McLaren 720S Spider, η ωμά γρήγορη Ferrari 812 GTS και, στο βάθρο των προτιμήσεών του, η νέα Bentley Continental GT Speed. Την οποία, μάλιστα, έτυχε να οδηγήσω πριν μερικές εβδομάδες στο Λονδίνο, σ’ αυτό το εκρηκτικά λαμπερό πράσινο που βλέπετε. Η Bentley το ‘χει βαφτίσει ‘’Apple Green’’.
Πώς είναι ως εμπειρία; Σε λίγες γραμμές, ανέλπιστα απολαυστική – και δεν εννοώ το προφανές, ότι, δηλαδή, βρίσκεσαι σε ένα κινητό cocooning χλιδής. Οι Βentley είχαν πάντα αυτές τις βαρβάτες στρώσεις πολυτέλειας, χειρωνακτικού φινιρίσματος που εκφεύγει του απόλυτα ρομποτοποιημένου φασόν, άφθονης δύναμης αλλά και επαχθούς βάρους. Ποτέ δεν ήταν τα καθαρόαιμα σπορ αυτοκίνητα, ποτέ δεν είχαν ως στόχο τον ορκισμένο βενζινοαίματο. Είναι τευτονική la creme de la creme, σεβόμενη ωστόσο τις βρετανικές καταβολές της. Κάτι σαν αντίπαλος της νέμεσής της, της Rolls Royce (ιδιοκτησίας BMW). Που όμως η τελευταία είναι ακόμα πιο ακριβή. Όχι ότι η Continental GT Speed θα σας έρθει κοψοχρονιά, κάνα δυο εκατοντάδες χιλιάδες λίρες κοστίζει στην «καπ-οφ-τία’’ (εκ του παραδοσιακού ‘’cup of tea’’). Για εδώ, στην ελληνική επικράτεια, δεν συζητιέται ούτε με ονειροπαρμένη φαντασία. Εκτός αν είσαι κροίσος. Ή ό,τι.
Τέλος πάντων, οι Bentley, στη διαδρομή των 102 ετών της ύπαρξής τους ως εταιρεία, πέρασαν κι αυτές τις οικονομικές τους δυσχέρειες. Συμβαίνει ακόμα και στις γαλαζοαίματες οικογένειες. Ωστόσο, μετά το 1998 που απορροφήθηκαν από τη Volkswagen, τους Γερμανούς δηλαδή, βρίσκονται σε μια ανοδική πορεία. Αναρωτιέμαι, πώς το ‘χουν καταφέρει και έχουν μαζέψει ένα κάρο φίρμες στην εταιρική τους ομπρέλα -μεταξύ άλλων, από Skoda, Seat και Audi μέχρι Porsche, Lambo και Bentley- μόνο ο θεός της επεκτατικότητας το ξέρει.
Αιχμή του δόρατος και, αναμφισβήτητα, πιο ενδιαφέρον οδηγικά, το μοντέλο Continental. Σε διάφορες παραλλαγές του. Σήμερα πλέον, στην τρίτη γενιά, κάθεται στο δεξί κάθισμα της πράσινης GT Speed που βλέπετε, ένας ταπεινός Έλλην σαν του λόγου μου. Η πιο θετική εντύπωση οδηγικά; Ότι μπορείς να γευτείς μια μικρή μεν, αισθητή δε μετάλλαξη: έναν ελέφαντα που μπορεί να χορεύει.
Ο «ελέφας» προκύπτει από το βάρος των 2.250 κιλών. Βάλε και δυο νοματαίους μέσα, καύσιμα και κάνα μπαγκάζι πίσω και εύκολα φτάνεις τους δυόμισι τόνους. Και η «χορεύτρια» εντός της Continental, προκύπτει από κάτι αδιόρατο, κάτι που δεν φαίνεται στις στρώσεις δέρματος και μπουρζουαζίας. Βρίσκεται καλά κρυμμένο στα μηχανολογικά σωθικά της και λέγεται “ηλεκτρονική τετραδιεύθυνση”. Σε απλά ελληνικά, στρίβουν ελαφρά και οι πίσω τροχοί. Κάτι τις, σε ελάχιστη γωνία μοιρών, ώστε να αποκτήσει ευελιξία ο ογκόλιθος. Σε συνδυασμό μάλιστα με ένα, επίσης ηλεκτρονικά ελεγχόμενο, μπλοκέ διαφορικό, συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να συναντά το επόμενο roundabout, το κλασικό στρογγυλό πλατειάκι, και με το παραμικρό πάτημα του γκαζιού να νιώθεις την «ουρά» να γλιστράει. Tο Λονδίνο έχει πολλά από δαύτα και, αν μπείτε στην ιστοσελίδα του londonist, θα δείτε μερικά από τα ομορφότερα.
Αμ έλα μου η βρετανική πρωτεύουσα δεν είναι Αθήνα αλλά τίγκα στις κάμερες που παρακολουθούν τα πάντα και σου ‘ρχονται συστημένες οι παραβάσεις σπίτι. Δεν αστειεύονται εκεί πέρα. Και κάπως έτσι, μέσα στην κάψουλα χλιδής της Continental GT Speed, με τις ραφές στα καθίσματα, τους καπλαμάδες ενός ανώτερου θεού, την τελειοθηρία της καμπίνας και τον απόηχο ενός W12 κινητήρα, μένεις να σκρολάρεις στην πόλη. Χαζεύεις το (Ελληνόπουλο) Carpo στο Πικαντίλι όπου, μετά την Αθήνα, ο Άγγλοι κάνουν ουρές για καφέ και ξηρούς καρπούς, πας για φαγητό στο Tony’s Pita στο South Hampstead και κάνεις και μια επίσκεψη στο London Transport Museum με τα 80 αυτοκίνητα-εκθέματα με αφορμή τα 200 χρόνια της βρετανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Αχ, ναι, και βέβαια είναι αμείλικτα τα κυβικά μιας Bentley. Ακόμα και στη γενέτειρά της. Κι αυτό, γιατί με 6.000 κυβικά και 12 κυλίνδρους χρεώνεσαι με το λεγόμενο ‘’congestion charge’’, την επιβάρυνση των 15 λιρών την ημέρα, περιλαμβανομένων των Σαββατοκύριακων. Κάπως έτσι, λοιπόν, παρκάρεις το πράσινο θωρηκτό και κάνεις περιήγηση στην πόλη με το γνωστό Hop-on Hop-ff bus.
Συμπέρασμα: ζητείται γαλαντόμο Ε9 που να δικαιολογεί εξάρσεις τύπου Bentley και ανοχές σε βαθιά πορτοφόλια. Πού γράφουμε, δηλαδή; Στο Robb Report;