Κατά τη διάρκεια του Λογοτεχνικού Φεστιβάλ του Τσέλτεγχαμ, ο τραγουδιστής του ροκ γκρουπ U2, Μπόνο, παρουσίασε την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Surrender, 40 songs, οne story», που θα κυκλοφορήσει στη Βρετανία σε λίγες ημέρες και η οποία αποκαλύπτει άγνωστες λεπτομέρειες από τη ζωή του.
Ο διάσημος τραγουδιστής μίλησε ακόμη για τον φόβο που είχε ως Ιρλανδός απέναντι στην πολιτική βία, έγραψε στην Corriere della Sera η Πάολα ντε Καρόλις, δίνοντας ένα στίγμα για την εχθρότητα με τον IRA. Επίσης, μέσα από τις σελίδες του πονήματός του, ο Μπόνο διατείνεται ότι υπήρξε ακόμη και στόχος της αμερικανικής Δεξιάς («Ηθελε και αυτή να με σκοτώσει!»)
IRA, μαφιόζοι…
Σύμφωνα με τον πρώην ηγέτη του Σιν Φέιν, Τζέρι Ανταμς, σημείωσε η Ιταλίδα, τα λόγια που ελέχθησαν από τον Μπόνο εκείνη την εποχή έβλαψαν το πολιτικό σκέλος του IRA. Κατά τον Μπόνο, ο Ανταμς ήταν το πρόσωπο που υποκίνησε την οργή εναντίον του ίδιου και της μπάντας του, αν και ο Μπόνο εξέφραζε πάντα την αντίθεσή του στη βία και στους «παραστρατιωτικούς κάθε είδους».
Αυτή η υπόθεση με τον IRA απασχόλησε και τις αστυνομικές υπηρεσίες: η Αντιτρομοκρατική είχε ενημερώσει τον Μπόνο ότι η σύζυγός του ήταν ο πιθανότερος στόχος για αντίποινα, γράφει στο βιβλίο του ο τραγουδιστής. Αναφέρει, επίσης, ότι τη δεκαετία του ’80 «ένα γνωστό αφεντικό του υποκόσμου του Δουβλίνου» σχεδίαζε να απαγάγει τις δύο κόρες του και ότι το σπίτι του «βρισκόταν υπό παρακολούθηση για αρκετούς μήνες».
Τελικά, τίποτε δεν συνέβη. Τα υποτιθέμενα εγκληματικά σχέδια κατά του Μπόνο και της οικογενείας του –αν δηλαδή υπήρξαν ποτέ τέτοια– ουδέποτε υλοποιήθηκαν.
…και ακροδεξιοί
Ο Μπόνο έγραψε και ότι φοβήθηκε για τη ζωή του ευρισκόμενος κάποτε στην Αριζόνα. Είχε καταφερθεί εναντίον του τότε κυβερνήτη, ο οποίος εμπόδιζε τη διεξαγωγή των εκδηλώσεων στη μνήμη του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, για να δεχτεί μια πολύ συγκεκριμένη απειλή: «Αν ο Μπόνο τραγουδήσει τους στίχους που αφορούν τη δολοφονία του Κινγκ, δεν θα προλάβει να τελειώσει το τραγούδι του». Η Ιταλίδα ανέφερε ότι επρόκειτο για το τραγούδι «Pride».
Σύμφωνα με τη μελοδραματική κατάθεσή του, ο Μπόνο γονάτισε επί σκηνής και τραγούδησε τους… επικίνδυνους στίχους «πυροβολισμοί ήχησαν στο Μέμφις, επιτέλους ελεύθερος, σου πήραν τη ζωή, δεν μπόρεσαν να πάρουν την υπερηφάνειά σου». Τέλος πάντων, στο βιβλίο του κατέθεσε τα εξής: «Κατάλαβα αμέσως τη βαρύτητα της στιγμής και έκλεισα τα μάτια μου. Οταν τα άνοιξα, συνειδητοποιώντας ότι ήμουν ακόμα ζωντανός, δεν μπόρεσα να δω το κοινό, γιατί ο Ανταμ Κλέιτον [ο μπασίστας των U2] στεκόταν μπροστά μου. Ηταν εκεί όσο τραγουδούσα αυτούς τους στίχους».
Με διασημότητες
Η Ντε Καρόλις παρουσίασε τον καλλιτέχνη ως «ακτιβιστή για τη διαγραφή του χρέους του αναπτυσσόμενου κόσμου» και «ακτιβιστή για τη διανομή φαρμάκων κατά του AIDS στην Αφρική». Με αυτές τις φιλανθρωπικές του ιδιότητες, ο Μπόνο είχε την ευκαιρία να συναντήσει πολιτικούς και ανθρώπους επιρροής: στον πάπα Ιωάννη Παύλο Β’ χάρισε τα γυαλιά ηλίου που φορούσε, ενώ ζήτησε συγγνώμη από τον Τζορτζ Μπους επειδή έτυχε να έχει τα… ροκ νευράκια του.
Το 2002, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ επισκέφθηκε τον Μπόνο στο σπίτι του στο Δουβλίνο, όπου συνάντησε την Αννα, τη βαφτιστήρα της συζύγου του Μπόνο, ένα κορίτσι που γεννήθηκε με σοβαρά προβλήματα εξαιτίας του πυρηνικού δυστυχήματος στο Τσερνόμπιλ, το 1986. Ο «Γκόρμπι» του είπε, όπως θυμάται ο Μπόνο, ότι εκείνη ήταν η στιγμή που ο ίδιος κατάλαβε πως η Σοβιετική Ενωση είχε τελειώσει. Να τι γράφει στο βιβλίο του ο Μπόνο: «Ο Γκορμπατσόφ μου είπε πως όταν το κράτος δεν μπορεί να ελέγξει ένα πυρηνικό εργοστάσιο, τότε το κράτος είναι kaput».
Στο βιβλίο περιέχονται και άλλες αναμνήσεις του Μπόνο, από την παιδική του ηλικία κ.λπ., αλλά και από την εποχή των εξτρεμιστικών, κακόγουστων κομμώσεών του, δηλαδή από τη δεκαετία του ’80.