Πριν από λίγες ημέρες, στις 30 Σεπτεμβρίου, ο Mπαρτόζ Οσταλόφσκι, ένας πολωνός ντρίφτερ χωρίς άνω άκρα, μπήκε στην ειδικά προετοιμασμένη, «ντριφτάδικη», απόδοσης 1.000 ίππων, BMW M3 του, δέθηκε στο μπάκετ, στήριξε τις πατούσες του στο τιμόνι και επιχείρησε το απίστευτο. Οχι, φυσικά, απλώς να οδηγήσει, αλλά να πλαγιολισθήσει το αυτοκίνητό του σε εξωπραγματική ταχύτητα. Η πρόσφυση έσπασε στα 276 χλμ. την ώρα (μια ταχύτητα που πολλοί από εμάς τους αρτιμελείς δεν έχουν καν αγγίξει σε ευθεία) και στη συνέχεια ισορρόπησε το Μ3 σε ταχύτητα 231 χλμ., πηγαίνοντάς το με το πλάι για 50 μέτρα, και σε μια θεαματική γωνία ολίσθησης.
Κανονικά δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, όμως στο αποφασιστικό σύμπαν αυτού του τύπου είναι άλλη μια μέρα στο γραφείο. Επαγγελματίας, πλέον, ντρίφτερ σε μια κατηγορία που αποτελείται από ελάχιστους, μετρημένους στα δάχτυλα ανθρώπους, που μπορούν και κάνουν ασύλληπτα πράγματα πίσω από το τιμόνι. Οπως έχουμε γράψει στο παρελθόν, υπάρχει και Ελληνας αγωνιζόμενος στο ίδιο σπορ, ο Παναγιώτης «Spinner» Γρηγορίου, και, βέβαια, ο Αλεξ Ζανάρντι, ο επαγγελματίας οδηγός αγώνων, με θητεία στη Φόρμουλα 1, που, εδώ και 21 χρόνια χωρίς πόδια, συμμετέχει σε αγώνες, Παραολυμπιακούς με αμαξίδιο, κάνοντας το αδιανόητο να φαίνεται φυσικό.
Ο Οσταλόφσκι έχασε και τα δύο χέρια του σε ένα σκληρό ατύχημα με μοτοσικλέτα, σε ηλικία 20 ετών. Ωστόσο, ήθελε να ασχοληθεί με το motorsport. Ψάχνοντας να βρει τρόπο, έμαθε για κάποιον, επίσης Πολωνό, που επίσης δεν είχε χέρια, αλλά μετακινούνταν κανονικά σε καθημερινή βάση. Πήγε, τον βρήκε, μίλησε μαζί του και η ελπίδα ότι μπορεί να τα καταφέρει και ο ίδιος, αυτή τη φορά όχι ως καθημερινός οδηγός, αλλά ως οδηγός αγώνων ντριφτ, φώτισε το σκοτάδι του μυαλού και την πληγή του ακρωτηριασμού.
Ηταν θέμα χρόνου να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που απέκτησε διεθνή αγωνιστική άδεια (λισάνς). Αρχικά, μπήκε στο Top 50 των καλύτερων ντρίφτερ στη χώρα του, σε ένα απαιτητικό πρωτάθλημα, ενώ στη συνέχεια έβαλε πιο υψηλές βλέψεις. Το πρόσφατο ρεκόρ του, καταχωρισμένο και επισήμως στο βιβλίο Γκίνες, είναι ένα από τα πολλά κατορθώματά του.
Καθισμένος στο μπάκετ, ρυθμισμένο αρκετά πίσω ώστε να έχουν χώρο τα πόδια του να κουμαντάρουν το τιμόνι, ανεβοκατεβάζοντας ταχύτητες με έναν ειδικά διαμορφωμένο μοχλό που χειρίζεται με τον ώμο του και ελέγχοντας με απίστευτη μαεστρία το πισωκίνητο «τέρας» των 1.000 ίππων και 1.280 Nm ροπής, επαναπροσδιορίζει τα όρια εκείνα όπου το αδύνατο γίνεται δυνατό. Και, όπως και άλλοι αθλητές ή καθημερινοί άνθρωποι με αναπηρία, μας υπενθυμίζει ότι η δύναμη ψυχής μπορεί να νικήσει και το πιο βαθύ τραύμα. Το κατόρθωμα είναι η αφορμή. Το μάθημα είναι η θέληση και η ζωή. Ευγνώμονες.
Για την ιστορία, θαυμάστε τον στο σχετικό βίντεο.