Καταρχάς, η αντιπαθητική γνώμη: θεωρώ ότι πλέον το COTY είναι, από δημοσιογραφική άποψη, ξεπερασμένο. Ξαναλέω, από δημοσιογραφική άποψη. Είναι τόσες εκατοντάδες τα λεγόμενα reviews, τόσες οι απόψεις, οι δοκιμές, τα άπειρα βίντεο στο YouTube, τόσα τα reels και τα podscast για όποιο αυτοκίνητο χαζεύεις ή θες να αγοράσεις, ώστε είναι αφελές να λες ότι το Αυτοκίνητο της Χρονιάς είναι αυτό εδώ, το «καλυτερότερο». Συγγνώμη, «καλυτερότερο» από τι; Ανεξαρτήτως κατηγορίας, τιμής, ισχύος, πρίμιουμ και ξεπρίμιουμ; Βασικά, στο COTY δεν υπάρχει κατηγοριοποίηση. Είναι όλα μέσα.
Θεωρητικά, δηλαδή, ανταγωνίζονται για τον τίτλο μερικά από τα νέα αυτοκίνητα που παρουσιάστηκαν την τελευταία χρονιά, δηλαδή μεταξύ 2023 και 2024. Oμως ποτέ δεν θα δείτε κάποιο αυτοκίνητο από αυτά που ονειρεύεστε. Και μη μου πείτε ότι ονειρεύεστε ένα μαζικό μικρό αυτοκίνητο. Η «αφρόκρεμα» δεν κερδίζει τέτοιους τίτλους. Δικαίως; Από μια άποψη, ναι, δικαίως. Το COTY απευθύνεται στον (πάρα) πολύ κόσμο, όχι σε πάμπλουτους ή σε όσους, έστω, σερφάρουν σε ιστοσελίδες αυτοκινήτων στον ειδικό Τύπο ή τσεκάρουν δοκιμές στο Tube.
Τα αυτοκίνητα που κερδίζουν τους σχετικούς τίτλους συχνά είναι η ραχοκοκαλιά των πωλήσεων των εταιρειών. Μπορεί, ας πούμε, το γκρουπ της VW να έχει καινούργιες Βentley, Porsche και Audi, όμως το καθημερινό «ψωμάκι» του γερμανικού κολοσσού έβγαινε επί δεκαετίες με το Golf. Το ίδιο συμβαίνει αντίστοιχα και με τις άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες. Ασε που πλέον έχουμε ομίλους όπου στην ίδια πλατφόρμα βγαίνουν παραλλαγές. Το λεγόμενο «badge engineering», αν το έχετε ακουστά.
Επομένως, ξέρεις πριν καν βγει η ετυμηγορία του ετήσιου θεσμού ότι τα ακριβότερα ή ισχυρότερα αυτοκίνητα που τυγχάνουν να είναι διεκδικητές είναι χαμένα από χέρι. Αυτογκόλ από τα αποδυτήρια.
Για να έχετε χοντρικά μια ιδέα, στην αρχική λίστα, εκεί γύρω στα μέσα Αυγούστου του ’24, περιλαμβάνονταν 50 νέα μοντέλα. Από το MG Cyberster, την ηλεκτρική Porsche Macan και τη Maserati Gran Turismo μέχρι πιο «επίγεια», όπως, ενδεικτικά, τα Ford Capri, Smart #3, Suzuki Swift και MINI Cooper SE. Τσουβάλιασμα σε φιέστες και αναμνηστικές φωτό. Εντάξει, το καταλαβαίνω. Το θέμα είναι να γίνεται δουλειά και μπίζνα.
Παρ’ όλα αυτά, το COTY είναι χρήσιμο. Κυρίως εμπορικά και επικοινωνιακά. Υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που στηρίζεται σε «τίτλους» και όχι σε οδηγικές εμπειρίες ή ψαγμένες αναλύσεις. «Ποιο μου αρέσει;», «πόσο κάνει;», «είναι καλό το τάδε;». Απάντηση: δεν υπάρχει πλέον κακό αυτοκίνητο. Ολα πλέον είναι καλά. Στρίβουν πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ασφάλεια από όσο μπορεί να διανοηθεί ο μέσος χρήστης, δεν τρίζουν, είναι ωραία εσωτερικά, συνήθως είναι καλοσχεδιασμένα και κλικάρουν πολλά «κουτάκια».
Η διαβάθμιση δεν είναι πια ανάμεσα στα κακά, στα μέτρια και στα καλά. Ξεκινάει από τα «καλά» και ανεβαίνει. Στα «πολύ καλά», στα «εξαιρετικά» και «στον Θεό» των αντίστοιχων κατηγοριών. Το επικοινωνείς, κερδίζεις. Νόμος.
Για να μην πολυλογώ, το νέο ηλεκτρικό της Renault, το «πεντάρι», αυτή η τόσο επιτυχημένη ρετρο-ποπ αναβίωση του κλασικού πλέον Renault 5 που έβγαινε από το 1972 έως το 1996, είναι ο νικητής για το 2025. Ισως ήταν αναμενόμενο. Από πολλά ηλεκτρικά που έχουν παρουσιαστεί τον τελευταίο καιρό, το νέο Renault 5 (όπως και το ομόσταυλό του Alpine A290) είναι το πιο όμορφο και καλοσχεδιασμένο. Οσοι το οδήγησαν λένε επίσης ότι είναι και ενδιαφέρον οδηγικά, τώρα δα που η γαλλική εταιρεία άφησε πίσω της όλη την πατριδογνωσία θρυλικών hot hatch και μεταπήδησε στην πρίζα. Ε, κάτι ξέρουν οι Γαλάτες από το λεγόμενο fun to drive.
Αν θα το βοηθήσει επιπλέον το σχετικό στικεράκι με τον τίτλο τού COTY 2025; Προφανώς. Δίνει παραπάνω ώθηση, τσιμπάει και ένα πιο γενικού τύπου κοινό και βοηθάει πιο εύκολα στην κατάποση (sic) της εγκατάλειψης των θερμικών Clio Williams, Megane RS και άλλων προγόνων. Θα προσέθετα ότι, ειδικά στην περίπτωσή του νέου Renault 5, το αυτοκίνητο έχει ήδη καλό μομέντουμ από τα αποδυτήρια. Το βλέπεις, το θες. Εστω και αν συνεχίζεις να πιστεύεις ότι ο θεσμός είναι παλιακός.