«Ο πατέρας μου; Παίζει καλή μπάλα»: έτσι έλεγε όταν ήταν μικρή η Ντάλμα. Εως ότου συνειδητοποιήσει ότι της έλαχε να είναι η «Κόρη του Θεού», του D10S, του απόλυτου πρωταθλητή, του κατά πολλούς κορυφαίου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, που εξακολουθεί να λατρεύεται σαν άγιος από το Μπουένος Αϊρες της Αργεντινής έως τη Νάπολη της Ιταλίας.
Με αυτά τα λόγια ξεκινάει και μια εναλλακτική ιστορία του ποδοσφαιριστή-θρύλου «που μόνο εγώ μπορούσα να πω», εξηγεί η κόρη του Ντιέγκο Μαραντόνα, καθώς θυμάται και αφηγείται την ιστορία του «Θεού» της μπάλας, πρωτίστως ως πατέρα, που χορεύει και τραγουδάει τάνγκο για να κοιμίσει τις θυγατέρες του («δεν ήξερε παραμύθια»), πλατσουρίζει μαζί τους στην άκρη της θάλασσας, επιδεικνύει το εξαιρετικό του ταλέντο με ένα μπαλάκι του τένις, αφήνει την κόρη του να του βάλει μαργαρίτες μέσα στις κάλτσες του, στην άκρη του γηπέδου όπου προπονείται με την ομάδα της Νάπολι.
Αυτά και πολλά άλλα, άγνωστα επεισόδια της ζωής του πατέρα της αφηγείται η Ντάλμα Μαραντόνα στο βιογραφικό ντοκιμαντέρ «Η Κόρη του Θεού» («La Hija di Dio», διαθέσιμο από τις 26 Οκτωβρίου στην πλατφόρμα της HBO Μax).
Μέσω των προσωπικών της αναμνήσεων, αδημοσίευτων φωτογραφιών από το οικογενειακό αρχείο και μαρτυριών ανθρώπων που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη ζωή του, η πρωτότοκη κόρη του Ντιέγκο Μαραντόνα συνθέτει ένα διαφορετικό πορτρέτο του πατέρα της, παρουσιάζοντας την πιο ανθρώπινη πλευρά του.
Αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια στη φτωχική συνοικία Βίλα Φιορίτο του Μπουένος Αϊρες, στη συνάντησή του, όταν ήταν ακόμα ανήλικος, με τη μετέπειτα σύζυγό του και μητέρα της Κλάουντια (Ροζάνα Βιγιαφάνιε), στις επιτυχίες του, οι οποίες κάποια στιγμή άρχισαν να διαδέχονται η μία την άλλη, στην τάχιστη άνοδό του στην κορυφή, με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεξικό το 1986 με την εθνική ομάδα της Αργεντινής, και του ιταλικού πρωταθλήματος με τη φανέλα της Νάπολι την επόμενη χρονιά.
Στην «Κόρη του Θεού» η Ντάλμα Μαραντόνα (η οποία γεννήθηκε όταν ο πατέρας της ήταν στα καλύτερά του, τον Απρίλιο του 1987) δίνει τον λόγο στον συμπαίκτη του στην εθνική ομάδα Χόρχε Μπουρουσάγα, στον θρυλικό μάνατζέρ του Γκιγιέρμο Κόπολα, στον «Λάλο», τον μικρότερο αδελφό του, στον σερβιτόρο της πιτσαρίας «Las Cuartetas», όπου ο Ντιέγκο γιόρτασε τον πολιτικό γάμο του (πριν από τον θρησκευτικό) με την πρώτη του γυναίκα τρώγοντας το πιο τυπικό από τα φτωχικά γεύματα της Αργεντινής, πίτσα με αλεύρι ρεβιθιού.
«Αυτός είναι ο πατέρας που πρέπει να θυμάσαι» λέει στην Ντάλμα μια ηλικιωμένη οικογενειακή φίλη. Πριν από τον πολυετή εθισμό του στην κοκαΐνη και τον ατιμωτικό έλεγχο ντόπινγκ στο Παγκόσμιο Κύπελλο στις ΗΠΑ το 1994, ζητήματα που δεν παραλείπει να θίξει η κόρη του στο δεύτερο (από τα συνολικά τρία) επεισόδια του ντοκιμαντέρ της, αφού προσγειωθεί στη Νάπολη, επιδιώκοντας να ρίξει περισσότερο φως στη σταδιακή (και στενόχωρη) μεταμόρφωση του Ντιεγκίτο.