Ο ένας μετά τον άλλον, οι διευθύνοντες σύμβουλοι αυτοκινητοβιομηχανιών με εργοστάσια στο Ηνωμένο Βασίλειο πραγματοποιούν δηλώσεις σχετικά με το ενδεχόμενο ενός Brexit. Φαντάζει παράδοξο επιχειρηματίες να εκφράζουν ανοιχτά άποψη για ένα καθαρά εθνικό πολιτικό ζήτημα, όταν μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι καν Βρετανοί. Αυτό ωστόσο δεν αναιρεί το γεγονός ότι παρεμβαίνουν και, παρά το ότι τα αίτια δεν είναι σε πρώτη ανάγνωση εμφανή, είναι και προφανή και εξηγήσιμα.
Κατ’ αρχάς η διατήρηση ή η αλλαγή του οικονομικού και εμπορικού στάτους μιας χώρας με τόσο μεγάλη βιομηχανική και χρηματοοικονομική δραστηριότητα, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι πολύ σημαντική στο παγκοσμιοποιημένο επιχειρηματικό γίγνεσθαι.
Παρότι η Γηραιά Αλβιώνα δεν είναι πλέον η ατμομηχανή της βιομηχανίας που είχε καταστήσει στο παρελθόν το «made in England» συνώνυμο της κορυφαίας ποιότητας και οι πάλαι ποτέ κραταιές αυτοκινητοβιομηχανίες της δεν υπάρχουν πια, τα εργοστάσια ξένων κατασκευαστών στη χώρα είναι και πολλά και σημαντικά.
Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι κατασκευαστές αυτοκινήτων στο Ηνωμένο Βασίλειο, που έχουν κάνει δηλώσεις σχετικές με το Brexit, είναι αρνητικοί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Nissan, Toyota, Ford και BMW συμφωνούν ότι η αποχώρηση της χώρας από την ένωση θα δημιουργήσει προβλήματα
Μέσω βρετανικών μαρκών που έχουν εξαγοράσει, αυτοκίνητα στη χώρα παράγουν οι γερμανικές BMW και VW, η GM μέσω της Opel, η ινδική Tata και η κινεζική SAIC. Aμεσα δραστηριοποιούνται οι ιαπωνικές Toyota, Honda και Nissan και η αμερικανική Ford, με μεγάλες παραγωγικές μονάδες που κατά 90% έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό –και αυτό λέει πολλά. Υπάρχουν φυσικά και δεκάδες μικρότεροι, εγχώριοι κατά βάση, κατασκευαστές αλλά αυτοί δεν κάνουν δηλώσεις περί Brexit.
Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι κατασκευαστές αυτοκινήτων στο Ηνωμένο Βασίλειο, που έχουν κάνει μέσω στελεχών τους δηλώσεις σχετικές με το Brexit, είναι αρνητικοί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Nissan, Toyota, Ford και BMW συμφωνούν ότι η απόφαση θα είναι του βρετανικού λαού (προφανώς), ωστόσο από καθαρά επιχειρηματική άποψη η αποχώρηση της χώρας από την ένωση θα δημιουργήσει προβλήματα. Από τις δηλώσεις τους διαφαίνεται να προειδοποιούν τους πολίτες -μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εκ των οποίων τυγχάνουν εργαζόμενοί τους αμέσως ή εμμέσως-, ότι μια επικείμενη έξοδος από την Ε.Ε. μπορεί να σηματοδοτήσει και τη δική τους έξοδο από τη χώρα και να τους υποχρεώσει να βάλουν λουκέτα στα εργοστάσια.
Το γεγονός μάλιστα ότι το χορό των δηλώσεων έσυραν οι ιαπωνικές Nissan και Toyota, δεν είναι διόλου τυχαίο. Οι μη Ευρωπαίοι κατασκευαστές αυτοκινήτων δημιούργησαν στο παρελθόν μεγάλα εργοστάσια στην χώρα χάρη στην ύπαρξη εξειδικευμένων εργατών, προμηθευτών ανταλλακτικών και –κυρίως- επειδή η Βρετανία ανήκει στην Ε.Ε. και έτσι είχαν τη δυνατότητα ξεπεράσουν το σκόπελο των ποσοστώσεων, αλλά και της πρόσθετης φορολόγησης 10% στην εισαγωγή των αυτοκινήτων τους στην Ευρώπη.
Ένας καλόπιστος εξωτερικός παρατηρητής μπορεί να θεωρήσει την παρέμβαση των ξένων επιχειρήσεων ακόμα και προς το συμφέρον του βρετανικού λαού: η οικονομική δραστηριότητα δεν θα διαταραχτεί, η απασχόληση δεν θα κινδυνεύσει, η ανάπτυξη δεν θα μειωθεί.
Επομένως, γιατί να θέλει κανείς να φύγει από την Ε.Ε; Αυτό το ερώτημα αφενός είναι «άλλου αρθρογράφου ευαγγέλιο», αφ’ ετέρου αναιρείται από το επίσης προφανές ερώτημα: «Γιατί τότε οι Βρετανοί κάνουν δημοψήφισμα»; Για να μην κινδυνεύσουμε όμως να μπούμε στο φαύλο κύκλο που ορίζει το ερώτημα για το αν η κότα έκανε το αυγό ή το αντίθετο, καλό θα είναι να δεχτούμε τόσο εμείς, όσο και οι κατασκευαστές αυτοκινήτων, ότι την παραμονή τους ή όχι στην Ε.Ε. θα την αποφασίσουν οι Άγγλοι, οι Ουαλοί, οι Σκωτσέζοι και οι Ιρλανδοί.