«Κάπου ανάμεσα στα μηδέν και στις μονάδες: εκεί βρήκα το βασίλειό μου». Αυτός ο στίχος από το «The Code», το τραγούδι με το οποίο το Nemo χάρισε στην Ελβετία την πρωτιά στον τελευταίο διαγωνισμό της Eurovision, περιλαμβάνεται στην ανάρτηση με την οποία το Φεστιβάλ ευχήθηκε έναν «Happy Pride Month» στα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, με αφορμή την έναρξη του Μήνα Υπερηφάνειας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο τον Ιούνιο.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ιταλική Repubblica το Nemo, το πρώτο μη δυαδικό άτομο (non-binary) που κέρδισε τον διαγωνισμό, εξήγησε πως το τραγούδι του στην πραγματικότητα είναι ένας ύμνος στην ελευθερία του κάθε ανθρώπου να είναι ο εαυτός του.
«Για μένα ήταν πολύ σημαντικό, επιδιώκω πάντα την αυθεντικότητα σε ό,τι κάνω, αλλά αυτή τη φορά μίλησα για τον εαυτό μου και τη ζωή μου. Αναζητώ την ελευθερία να συμπεριφέρομαι όπως θέλω και δεν χρειάζεται να ακολουθώ έναν κανόνα μόνο και μόνο για να ευχαριστώ τους άλλους. Το ότι κατάφερα να δημιουργήσω έναν χώρο στον οποίο μπορούσα να εκφράζομαι ήταν πολύ σημαντικό και πιστεύω ότι ήταν σημαντικό και για όσους μπόρεσαν να παρακολουθήσουν την εμφάνισή μου στη σκηνή της Eurovision.
»Εκείνη τη στιγμή θεωρώ πως απέδειξα ότι το να είσαι ο εαυτός σου δεν είναι απλώς σωστό, αλλά και απαραίτητο. Ελπίζω να ώθησα τους μη δυαδικούς ανθρώπους να το συνειδητοποιήσουν. Και στους υπόλοιπους να μετέδωσα την ιδέα ότι κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Το ότι μπόρεσα να χρησιμοποιήσω αυτή τη σκηνή για να επιβεβαιώσω αυτό το δικαίωμα ήταν μεγάλη τιμή».
Σημειώνοντας ο ιταλός δημοσιογράφος ότι ένας στρατηγός των ιταλικών ενόπλων δυνάμεων και υποψήφιος ευρωβουλευτής της ακροδεξιάς Λέγκας του Ματέο Σαλβίνι, αναφερόμενος στη φούστα που φορούσε όταν εμφανίστηκε στη σκηνή έκανε λόγο για «εμετικό» θέαμα, το Nemo αναγνώρισε πως «πραγματικά δεν ξέρω τι να σκεφτώ για μια τέτοια άποψη. Θα ήθελα να κάνω σε αυτό το άτομο μια ερώτηση, να το ρωτήσω πώς ένα κομμάτι ύφασμα, ένας συγκεκριμένος τρόπος ντυσίματος ή καλλωπισμού των νυχιών μπορεί να το ενοχλεί τόσο πολύ. Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ πώς κάτι από αυτά θα μπορούσε να τρομάξει κάποιον ή να του προκαλέσει αηδία».
Ερωτηθέν αν θα αλλάξει ποτέ αυτός ο κόσμος και αν οι άνθρωποι θα σταματήσουν να επικρίνουν τον πλησίον τους, το Nemo επανέλαβε πως «εγώ είμαι υπέρ της ελευθερίας. Θέλεις να καπνίσεις ένα πούρο γιατί σε κάνει να αισθάνεσαι πιο άνδρας; Μπορείς να το κάνεις. Πιστεύω ότι ένας κόσμος που σέβεται περισσότερο την ελευθερία των άλλων είναι ένας καλύτερος κόσμος για να ζούμε. Θα φτάσουμε εκεί μέσω της κατανόησης, αλλά θα χρειαστεί χρόνος. Το να μιλάμε για αυτό είναι σημαντικό και η νίκη μου στη Eurovision ως μη δυαδικό άτομο μου προσφέρει ένα τεράστιο κοινό».
Οσον αφορά τη ζωή του μετά την πρωτιά στη Eurovision, «από μια άποψη έχει αλλάξει πολύ, γιατί δεν περνάει μέρα που να μη λαμβάνω αιτήματα για συναντήσεις, συνεντεύξεις, συναυλίες. Δεν σταματάω ποτέ. Η ομάδα εργασίας μου έχει διευρυνθεί και η δουλειά επίσης έχει εξελιχθεί πολύ. Κατά τα άλλα, όμως, είμαι το ίδιο άτομο όπως πάντα και περνάω υπέροχα εδώ στο Βερολίνο, παρότι πηγαινοέρχομαι στη Ζυρίχη».
Στο μέλλον το Nemo θα ήθελε να μετακομίσει στο Λονδίνο, αλλά κρίνει πως είναι ακόμα νωρίς: «Προς το παρόν δεν έχει πολύ νόημα να σκεφτώ πού θα ήθελα να ζήσω. Επειδή ταξιδεύω σε όλη την Ευρώπη, σε λίγες μέρες πρέπει να πάω στο Παρίσι. Είμαι παντού και πουθενά, νιώθω σαν να ζω σε μια βαλίτσα».
Σχετικά με τα σχέδιά του, επιβεβαίωσε ότι βρίσκεται στα σκαριά ένα άλμπουμ. «Ναι, μετά από τόσα EP (extended play) και σινγκλ, και αφού δούλεψα πολύ καιρό και για άλλους, ήρθε η ώρα να μαζέψω τα τραγούδια μου. Αρχισα να συνθέτω μουσική στα 16 μου, στην αρχή τραγουδούσα μόνο στα ελβετογερμανικά, στη συνέχεια τα αγγλικά με ανάγκασαν να κάνω μια νέα αρχή: πρέπει να επιλέγω προσεκτικά τι λέω, τις φιλοδοξίες μου και επίσης τι θέλω να προσφέρω στους άλλους μέσα από τη μουσική μου. Και αυτή είναι η καλύτερη πτυχή του να είσαι καλλιτέχνης».