Ο Γιόζιπ Πετροσόρικ πήγε στη Νέα Υόρκη πολύ νέος, από την πατρίδα του την Κροατία, σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Μιλούσε ελάχιστα αγγλικά, αλλά τον ενδιέφερε πολύ το θέατρο.
Καριέρα στο Μπρόντγουεϊ δεν έκανε, αλλά κατάφερε να γνωρίσει και να συναναστραφεί τους μεγαλύτερους σταρ του.
Ο Πετροσόρικ γνωρίστηκε με τον Τζακ Λέμον, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον και στις έξι δεκαετίες που διήρκεσε η καριέρα του ως μπάρμαν στο εστιατόριο «Sardis», ο Πολ Νιούμαν και ο Τζέιμς Γκαντολφίνι ήταν ανάμεσα σε εκείνους που περνούσαν τα βράδια τους μαζί του.
Το «Sardis» αυτοδιαφημίζεται ως «η πιο μακροχρόνια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ» και είναι. Πίσω από τη μπάρα του ο Πετροσόρικ έμεινε 55 συνεχόμενα χρόνια. Οι σταρ τον φώναζαν απλώς Τζο. Και τώρα ήρθε η ώρα να πάρει σύνταξη.
«Οταν εργάζεσαι πίσω από το μπαρ, γίνεσαι φίλος με τους ανθρώπους», είπε στους Times πριν από λίγες μέρες, ανακοινώνοντας την απόφασή του να αποσυρθεί. Ο αγαπημένος του ήταν ο Τζακ Λέμον, θυμήθηκε: «Καθόταν στο μπαρ και περίμενε τους άλλους ηθοποιούς να τελειώσουν τις παραστάσεις τους. Μιλούσε με όλους. Επαιζε πιάνο και τραγουδούσε και ξεσήκωνε όλο το μαγαζί. Τον αγαπούσαν όλοι».
«Η Νέα Υόρκη εκείνη την εποχή ήταν ένα απαίσιο μέρος», είπε ο Πετροσόρικ. «Πολύ έγκλημα, φτώχεια, πολλοί άστεγοι και πόρνες. Από την άλλη πλήρωνες για ένα μαρτίνι μόλις ένα δολάριο».
Θυμήθηκε επίσης μια σεζόν που ο Ρίτσαρντ Μπάρτον εμφανιζόταν στο Equus. «Ερχόταν εδώ τρεις φορές την εβδομάδα. Το ποτό του ήταν βότκα μαρτίνι και έπινε πάντα πολλά. Σκεφτόμουν γι αυτούς τους ανθρώπους “γιατί πίνουν;”. Πίνουν επειδή όταν είσαι ηθοποιός τέτοιου διαμετρήματος η πίεση είναι μεγάλη».
Μια ιστορία για το τίμημα της δόξας, που θυμάται, είναι αυτή της Λουσίλ Μπολ. Τη συνάντησε στη δεκαετία του 1970, όταν η καριέρα της ήταν σε καθοδική πορεία. Κάθισε σε ένα ειδικό τραπέζι στο εστιατόριο, στο οποίο υπήρχε ένα κόκκινο τηλέφωνο, ώστε να μην χάσει κανένα τηλεφώνημα. Οπως λέει ο Πετροσόρικ, του φάνηκε δυστυχής που μεγάλωνε.
Στα 78 του σήμερα, ο Πετροσόρικ είναι ευτυχής από τη ζωή που έζησε. Σχεδιάζει να επιστρέψει στο νησί Κροκ στην Κροατία, στο πατρικό του σπίτι, το οποίο ανακαίνισε, αντικαθιστώντας τον αχυρώνα με μια πισίνα. Δεν θέλει κανένα μεγάλο πάρτι για την αναχώρησή του, «μόνο να πω αντίο», λέει. Ισως επειδή έζησε μια ζωή σαν πάρτι…