O Νάιτζελ Φάρατζ μετά την επίθεση ακτιβιστών με μιλκσέικ στο Νιούκασλ | CreativeProtagon/Reuters
Θέματα

Ποιο γιαούρτωμα, η νέα μόδα είναι το μιλκσέικ

Το φαινόμενο άρχισε από τη Βρετανία: από νοσταλγικό ρόφημα κατέληξε να γίνει σύμβολο διαμαρτυρίας κατά των ακροδεξιών. Είναι όμως τρόπος αντιμετώπισης να πετάς «γαλατένια σκάγια» σε ανθρώπους με τους οποίους διαφωνείς;
Κική Τριανταφύλλη

Καινούργιο δεν το λες αφού βγήκε στην αγορά προ αμνημονεύτων χρόνων, έστω και αν το 1885, που γνώρισε πρώτη φορά δημοσιότητα η λέξη «milkshake», το μιλκσέικ δεν ήταν αυτό που ξέρουμε σήμερα, ένα «αθώο» γαλατένιο ρόφημα με άρωμα βανίλιας, σοκολάτας, μπανάνας, φράουλας και άλλα πολλά. Ηταν τότε ένα δυνατό αλκοολούχο ποτό με ουίσκι που θύμιζε μάλλον eggnog, το παραδοσιακό γλυκό χειμωνιάτικο ποτό Βορειοευρωπαίων και Αμερικανών με αβγά, κρέμα και μπέρμπον ή κονιάκ.

Αβγά είπα; Κρατήστε τα κι αυτά στην άκρη ως ιδέα, γιατί θα τα βάλουμε επίσης στη συζήτηση μαζί με γιαούρτια, φρούτα και λαχανικά,  ακόμη και παπούτσια…

Τελικά, όμως, και τόσο αθώο δεν είναι αφού μερικά μιλκσέικ κάνουν τα αγόρια να τρελαίνονται, να χάνουν τα μυαλά τους και να βογκάνε από ευχαρίστηση, δεν θα επεκταθώ περισσότερο, ακούς και βλέπεις την Κέλις στο YouΤube να τραγουδάει το «Milkshake» και το πιάνεις αμέσως το υπονοούμενο.

Αλλο βέβαια το πρόστυχο και άλλο το επικίνδυνο. Γιατί μη μου πείτε ότι δεν ήταν επικίνδυνο το μιλκσέικ μπανάνα – αλμυρή καραμέλα με το οποίο έλουσε τον βρετανό ακροδεξιό Νάιτζελ Φάρατζ ο έξαλλος ακτιβιστής τις προάλλες στο κέντρο του Νιούκαστλ. Αλλιώς γιατί να ζητήσει η αστυνομία από τα McDonald’s στο Εδιμβούργο να μην πουλάνε μιλκσέικ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκδήλωσης του Φάρατζ;

Και τα μεν McDonald’s συμμορφώθηκαν, άλλοι όμως αποφάσισαν να το εκμεταλλευτούν εμπορικά.

Η αλυσίδα Burger King για την ακρίβεια, τουίταρε ότι θα συνεχίσει να πουλάει μιλκσέικ στον λαό της Σκωτίας όλο το Σαββατοκύριακο, οπότε έγινε ο κακός χαμός στα social media. Αφού κατηγορήθηκε για υποκίνηση βίας κατά του Φάρατζ και άλλων ακροδεξιών, το φαστφουντάδικο επανήλθε την επαύριο με νέο Tweet δηλώνοντας: «Ποτέ δεν υποστηρίζουμε τη βία ούτε σπαταλάμε τα νόστιμα μιλκσέικ μας! Απολαύστε λοιπόν το Σαββατοκύριακο και πιείτε υπεύθυνα»…

Καλό. Πώς ακριβώς εννοεί, βέβαια, την υπευθυνότητα δεν ξέρω απλά σκέφτομαι τις 430 θερμίδες που έχει ένα απλό μιλκσέικ σοκολάτα της συγκεκριμένης αλυσίδας, θυμάμαι και τα freakshakes-υπερπαραγωγές που έχουν γίνει της μόδας τελευταία -τα λες και θερμιδικές βόμβες- και ανατριχιάζω. Μη σας πω ότι τελικά είναι πιο επικίνδυνο να πίνεις το μιλκσέικ παρά να το πετάς…

Το «κίνημα του μιλκσέικ», εν τω μεταξύ, έχει αρχίσει να παίρνει διαστάσεις, μάλιστα στα social media κυκλοφορεί και το ανάλογο hashtag  #milkshakechallenge. Ο Φάρατζ (που έχει φάει και αβγά στο παρελθόν) δεν είναι το μόνο θύμα. Ο επίσης Βρετανός ακροδεξιός υποψήφιος Τόμι Ρόμπινσον έφαγε πρόσφατα δύο μιλκσέικ φράουλα και ο Καρλ Μπένζαμιν -υποψήφιος και αυτός του κόμματος του Φάρατζ- τέσσερα τον αριθμό, αλλά η γεύση τους δεν έχει διευκρινιστεί.

Εχει πλάκα, ε; Ναι, συμφωνώ. Μπορεί να σκέφτεστε ότι αυτοί οι άνθρωποι το αξίζουν, πείτε με και ξινή, πείτε με στριμμένη και ό,τι άλλο θέλετε αλλά με την πράξη αυτή δεν συμφωνώ. Σε καμία περίπτωση δεν θα εκσφενδόνιζα κάτι στα μούτρα κάποιου όσο γελοίο νούμερο κι αν ήταν, κακό, αντιπαθητικό και φασιστοειδές, κι ας μου έκανε τα νεύρα κρόσσια με το ρητορικό του παραλήρημα, όπως κάποιοι πολιτικοί, ονόματα δεν λέμε. Οχι μόνο από σεβασμό στο μιλκσέικ μπανάνα (αυτό μου έρχεται τώρα στο μυαλό γιατί το ρουφάω ηδονικά με κάθε ευκαιρία) αλλά και γιατί όταν επιτίθεται κανείς στους ανθρώπους με τους οποίους διαφωνεί, είναι σίγουρο ότι δεν έχει σκεφτεί τις συνέπειες της πράξης του.

O Νάιτζελ Φάρατζ μετά την επίθεση με το μιλκσέικ (REUTERS/Scott Heppell)

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το παπούτσι που (δεν) έφαγε ο Γιώργος Παπανδρέου φεύγοντας το 2010 από τη ΔΕΘ, και για τα γιαούρτια των «αγανακτισμένων» (στη Λιάνα Κανέλλη την ημέρα της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και στον Χάρη Καστανίδη μέσα σε κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης, που ήταν τότε υπουργός Δικαιοσύνης, και στον Θεόδωρο Πάγκαλο σε μια ταβέρνα στα Καλύβια – όλα πέσανε το 2010, χρονιά-σταθμός στα γιαουρτώματα, για να μη θυμηθώ τον αιμόφυρτο Κωστή Χατζηδάκη και συγχυστώ ακόμη περισσότερο).

Ισχύει επίσης για φρούτα και λαχανικά (ο Νικολάς Μαδούρο έφαγε ένα μάνγκο στο κεφάλι που πάνω του έγραφε «αν μπορείς, τηλεφώνησέ μου» και η Χίλαρι Κλίντον ντομάτες και παπούτσια ενώ οι διαδηλωτές φώναζαν «Μόνικα, Μόνικα»…), φυσικά και για τα αβγά. Δεν έχει σημασία τι γνώμη έχετε για τον Μπιλ Κλίντον, τον Τόνι Μπλερ, τον Νάιτζελ Φάρατζ, τον Τζον Πρέσκοτ, τον Ντέιβιντ Κάμερον,  τον Τζέρεμι Κόρμπιν, τον Αρνολντ Σβάρτσενέγκερ ή τον Φρέιζερ Ανινγκ, αλλά πάντως ήταν λάθος να τους πετάνε αβγά.

Τι, δεν έχετε ακουστά τον Ανινγκ; Είναι ο ακροδεξιός βουλευτής της Αυστραλίας, που έκανε τον κόσμο άνω-κάτω με τις ρατσιστικές δηλώσεις του μετά το μακελειό στη Νέα Ζηλανδία. Εφαγε αβγό on camera από έναν πιτσιρικά αλλά πρόλαβε να τον χαστουκίσει δυο φορές και ο δράστης συνελήφθη αμέσως μετά τις σφαλιάρες. Αυτό που έχει σημασία, όμως, είναι ότι στις πρόσφατες εκλογές ο Φρέιζερ Ανινγκ έχασε τη θέση του στο ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο.

Αμφιβάλλετε ότι η δύναμή μας στην κάλπη φαίνεται;

Αντε, λοιπόν, και καλή ψήφο την Κυριακή.