«Πρώτα μίλησα βλάχικα. Με τον καιρό, έφθασα εδώ που είμαι τώρα. Κι εσύ μπορείς να είσαι σαν εμένα» λέει η 26χρονη Σιμόνα Χάλεπ σε ένα βίντεο που ανέβασε στο facebook μια Κοινότητα Βλάχων της Ρουμανίας. Η τενίστρια που από το περασμένο Σάββατο με τη νίκη της στο τουρνουά στο Ρολάν Γκαρός έχει ανεβάσει στα ουράνια τη χώρα της, δηλώνει περήφανη για τη βλάχικη καταγωγή της και είναι εμβληματική φυσιογνωμία για τους Βλάχους της Ρουμανίας.
Η Σιμόνα Χάλεπ, του Στέρε και της Τάνα, βαφτίστηκε με το βλάχικο όνομα Σύρμα. Είναι της γιαγιάς της από την πλευρά του πατέρα της, της Σύρμας Μάσκου. Η γιαγιά Σύρμα γεννήθηκε στον Σοχό, ένα χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη. Παντρεύτηκε τον Νικολάε Χάλεπ, επίσης Βλάχο από τον Σοχό. Ο πατέρας της Σιμόνα ονομάζεται Στέρε (Στέργιος) και είναι παντρεμένος με την Τάνα (Σουλτάνα), κόρη του Παναγιώτη και της Μαρίας Γκόση. Ολοι τους βλαχικής καταγωγής, από τον Σοχό. Ο αδερφός της Σιμόνα ονομάζεται Νικόλας και έδωσε στην ενός έτους κόρη του το όνομα Τάνα, της γιαγιάς. Ο γάμος του ήταν παραδοσιακός βλάχικος, με τραγούδια και χορούς. Κρατώντας το φλάμπουρο, τον χορό έσερνε η Σιμόνα. Η ίδια δεν έχει επισκεφθεί την Ελλάδα, σε αντίθεση με τους γονείς της οι οποίοι το περασμένο καλοκαίρι βρέθηκαν στους τόπους των προγόνων τους.
Η Σιμόνα παίζει τένις από τεσσάρων ετών, καθώς ο έξι χρόνια μεγαλύτερος αδελφός της της μετέδωσε την αγάπη για το άθλημα. Από τα 6 χρόνια άρχισε τις καθημερινές προπονήσεις, στην Κωνστάντζα, όπου ζει η οικογένεια. Στα 16 της μετακόμισε στο Βουκουρέστι, προκειμένου να ασχοληθεί με το τένις επαγγελματικά. Και κατάφερε να ζήσει τον θρίαμβο του Ρολάν Γκαρός, νικώντας την Αμερικανίδα Σλόαν Στίβενς.
Η μετοίκηση των οικογενειών των προγόνων της Σιμόνα από τη Θεσσαλονίκη στην Κωνστάντζα είναι παράδειγμα της ιστορίας της πολυεθνικής και πολυθρησκευτικής περιοχής μιας αυτοκρατορίας που διαλύθηκε, ενώ δημιουργήθηκαν έθνη-κράτη, εν μέσω πολέμων…
Μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, το 1913, προκλήθηκαν μετακινήσεις πληθυσμών, ειδικά εκείνων που γίνονταν αντικείμενο του εθνικισμού άλλων νεοσύστατων κρατών. Στη βόρεια Ελλάδα, συγκεκριμένα, από την μια πλευρά υπήρχε το ελληνικό κράτος που είχε πρόσφατα αυξηθεί. Πασχίζοντας να απορροφήσει και να θρέψει πρόσφυγες και πληθυσμούς που είχαν μόλις καταφθάσει, προχώρησε σε αδέξιους και λανθασμένους χειρισμούς. Από την άλλη, υπήρχαν οι σειρήνες του ρουμανικού κράτους, το οποίο υποσχόταν μια καλύτερη ζωή σε όσους το επέλεγαν. Ετσι, από τη δεκαετία του 1920 έως το 1939 έφευγαν καράβια από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης για το Καντριλατέρ της Ρουμανίας. Τότε έφυγαν οι πρόγονοι της Σιμόνα – οι τελευταίοι το 1932.
Ξεκίνησαν στη νέα τους πατρίδα μια καινούργια ζωή. Ωστόσο, το 1940 το Καντριλατέρ προσαρτήθηκε (εκ νέου) στη Βουλγαρία. Τότε, η οικογένεια Χάλεπ μετακόμισε στη Δουβρουτζά, ένα πολύ φτωχό μέρος το οποίο είχε εποικηθεί από Βλάχους. Αργότερα, άρχισαν να μετακομίζουν στις μεγαλύτερες πόλεις και η οικογένεια Χάλεπ επέλεξε την Κωνστάντζα.
Στο πλευρό της τενίστριας στον τελικό του Ρολάν Γκαρός βρισκόταν, εκτός από την οικογένειά της, ο μεγαλύτερος ρουμάνος ποδοσφαιριστής, Γκεόργκι Χάτζι, και η μεγαλύτερη αθλήτρια της γυμναστικής όλων των εποχών, η Ρουμάνα Νάντια Κομανέτσι. Ο Χάτζι αποτελεί, επίσης, μια εξόχως εμβληματική φυσιογνωμία για τους Βλάχους της Ρουμανίας. Ο παγκόσμιος Τύπος δείχνει εντυπωσιασμένος από την τενίστρια. «Μπορεί η Σιμόνα Χάλεπ να κάνει για το τένις στη Ρουμανία ό,τι έκανε η Νάντια Κομανέτσι για τη γυμναστική;» αναρωτιέται ο Ben Rothenberg στους New York Times. «Δεν θα έχανα τον αγώνα με τίποτα! Είμαι τόσο χαρούμενη που μπόρεσα να είμαι εκεί! Ολο το στάδιο, όλοι οι Ρουμάνοι, όλοι όσοι ήμασταν εκεί υποστηρίζαμε τη Σιμόνα» είπε η Νάντια Κομανέτσι, η οποία ταξίδεψε στο Παρίσι από την Οκλαχόμα όπου ζει μόνιμα. Προσγειώθηκε μόλις δύο ώρες πριν τον τελικό. Ο Γκεόργκι Χάτζι δεν θα μπορούσε, επίσης, να λείπει. Φίλος με τον πατέρα της, ο οποίος υπήρξε ποδοσφαιριστής, γνωρίζει τη Σιμόνα από μικρό παιδί.
