Μέσα στα επόμενα 20 χρόνια θα ελέγχουμε καθοριστικά τη γήρανση με πιθανότητα 50-50» υποστηρίζει ο Ομπρί ντε Γκρέι, βιοϊατρικός γεροντολόγος, επικεφαλής του μη κερδοσκοπικού ιδρύματος SENS στην Καλιφόρνια, και ανεβάζει την πιθανότητα επίτευξης αυτού του στόχου σε 80% ή 90% σε 100 χρόνια. «Θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν πτυχές της γήρανσης που δεν θα μπορούμε να ελέγχουμε -διάφοροι τύποι κυτταρικών και μοριακών βλαβών- αλλά θα είμαστε σε θέση να ζούμε καλά χωρίς αυτές οι ζημιές να συνεπάγονται σημαντικούς κινδύνους» λέει.
Λαμβάνοντας υπόψη τα σημερινά ποσοστά θνησιμότητας, στην ηλικία των 26 πεθαίνει πλέον λιγότερο από ένας στους χίλιους. Εάν η γήρανση εξαλειφθεί, αυτό το ποσοστό θα παραμένει το ίδιο κάθε χρόνο που περνάει. Επεκτείνοντας αυτό το συμπέρασμα, λοιπόν, θεωρητικά θα μπορούσαμε να ζούμε χιλιάδες χρόνια και η μακροζωία μας θα καθορίζεται από άλλους παράγοντες, όπως τα τροχαία ατυχήματα και οι πανδημίες.
Ο ντε Γκρέι υποστηρίζει ότι η οπισθοχώρηση του προσδόκιμου ζωής «οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι οι πρόοδοι που προκάλεσαν τη μεγάλη του αύξηση τον 19ο και τον 20ό αιώνα πλήττονται τώρα από φθίνουσες αποδόσεις. Υπάρχει επίσης μια επιδημία παχυσαρκίας. Αλλά αυτό θα πάψει να αποτελεί πρόβλημα όταν οι άνθρωποι δεν θα χρειάζεται πλέον να φροντίζουν τον εαυτό τους επειδή το φάρμακο θα είναι αρκετά καλό, πράγμα που θα συμβεί αρκετά σύντομα».
Στο μέλλον θα υπάρχει ένας συνδυασμός θεραπειών οι οποίες θα επιδιορθώνουν τις ζημιές που συσσωρεύονται στο σώμα και οι οποίες έχουν ταξινομηθεί σε επτά μεγάλες κατηγορίες, «που μας επιτρέπουν να δούμε πώς μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε. Μια από αυτές είναι η απώλεια κυττάρων, που πεθαίνουν και δεν αντικαθίστανται αυτόματα από τη διαίρεση άλλων κυττάρων. Στην περίπτωση αυτή χρειαζόμαστε θεραπεία με βλαστοκύτταρα».
Η αντιμετώπιση της γήρανσης δεν θα μεγαλώσει το οικονομικό χάσμα. «Τα οφέλη θα είναι εξαιρετικά πολύτιμα και θα αποσβεστούν σε χρόνο μηδέν. Η χώρα που θα πάρει την πολιτική απόφαση να μην πληρώσει για την αντιγήρανση των πολιτών της μέσω της φορολογίας σύντομα θα χρεοκοπήσει, καθώς άλλες χώρες θα συντηρούν τους ηλικιωμένους πληθυσμούς τους οι οποίοι θα συμβάλλουν στην κοινωνία» λέει ο Ντε Γκρέι.
Επίσης δεν βλέπει υπαρξιακούς κινδύνους ούτε τον ανησυχεί ο υπερπληθυσμός, ο οποίος «στην πραγματικότητα αφορά τη ρύπανση. Αλλά αποκτάμε ηλιακή τεχνολογία, αφαλάτωση, πολλά πράγματα που θα μειώσουν τη ζημιά που κάνουμε στον πλανήτη και συνεπώς θα αυξήσουμε την ικανότητά του. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην μπορεί να στεγάσει 70 δις ανθρώπους».
Cyborgs και μυαλά online στην εποχή του Ανθρωπόκαινου
Ας το πάρουμε από την αρχή. Πολλοί γεωλόγοι πιστεύουν ότι ζούμε ήδη στην περίοδο του «Ανθρωπόκαινου», γεωλογική εποχή που διαμορφώνεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Ομως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν μόνο τον πλανήτη που μας φιλοξενεί, «επανασχεδιάζουν» επίσης την ίδια μας την ύπαρξη όπως αποδεικνύει η τεχνητή νοημοσύνη και η τεχνολογία επεξεργασίας γονιδίων. Ο άνθρωπος θα γίνει πολύ διαφορετικός, καθώς θα συγχωνεύεται με την τεχνολογία. Οι γνωστικές μας λειτουργίες για παράδειγμα έχουν αρχίσει να αλλάζουν τις τελευταίες δεκαετίες.
«Εχουμε ήδη αναθέσει σε μεγάλο βαθμό τη γνωστική μας ικανότητα στο Google. Τα άτομα δεν μπορούν πλέον να διαβάζουν χάρτες, επειδή υπάρχουν οι χάρτες του Google που τους λένε πού να πάνε. Πρόσφατα η DARPA (Στρατιωτική Υπηρεσία Αμυντικών Προγραμμάτων Προηγμένης Ερευνας των ΗΠΑ) εμφύτευσε σε κάποιο άτομο ένα μικροτσιπ, ώστε να μπορεί να ελέγχει τηλεπαθητικά πολλαπλά drones. Αυτό είναι απλά η αρχή», λέει ο Μπρέιντεν Αλενμπι, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και συν-συγγραφέας του βιβλίου «The Techno-Human Condition», το οποίο εξετάζει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος σε μια εποχή ακατανόητης τεχνολογικής πολυπλοκότητας και αλλαγής.
«Εάν μπορέσουμε να επιβιώσουμε», λέει ο αμερικανός καθηγητής, «νομίζω ότι θα προχωρήσουμε προς έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος δεν θα είναι πλέον το μέτρο όλων των πραγμάτων. Θα αποδειχθεί ότι είμαστε απλώς συστατικά μεγάλων λειτουργικών συστημάτων. Αντί για την εικόνα της τεχνολογίας Φράνκενσταϊν που καταστρέφει τους ανθρώπους, θα ενσωματώσουμε αυτά τα δύο». Το σώμα θα εξακολουθεί να έχει ανθρώπινα στοιχεία αλλά δεν θα μοιάζει με τον σημερινό άνθρωπο. Είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς αλλά συμβαίνει ήδη. Κοιτάξτε γύρω σας. «Τουλάχιστον οι μισοί άνθρωποι κοιτάζουν τα τηλέφωνά τους. Είμαστε ήδη ενσωματωμένοι σε δίκτυα πέρα από το φυσικό μας περιβάλλον», λέει ο Αλενμπι.
Εξάλλου cyborgs (βιονικοί άνθρωποι) υπάρχουν ήδη, υποστηρίζουν η Μουν Ρίμπας και ο Νιλ Χάρμπισον, οι οποίοι δηλώνουν cyborgs καθώς δεν είναι πια 100% ανθρώπινες υπάρξεις… Οι δύο πρωτοποριακοί καλλιτέχνες και ακτιβιστές -δημιούργησαν στη Βαρκελώνη τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Cyborg Foundation και την Transpecies Society– έχουν τοποθετήσει στο σώμα τους τεχνητά στοιχεία και χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να αλλάξουν την αντίληψή τους για την πραγματικότητα. Η Ρίμπας έχει αισθητήρες στα πόδια της μέσω των οποίων μπορεί να αντιληφθεί την σεισμική δραστηριότητα του πλανήτη ενώ ο Χάρμπισον έχει εμφυτευμένη στο κρανίο του μια κεραία που του επιτρέπει να ακούει χρωματικά κύματα.
«Δεν πρόκειται για ενίσχυση της πραγματικότητας ή βίωμα εικονικής πραγματικότητας, αλλά για την αποκάλυψη μιας πραγματικότητας που υπάρχει ήδη», λέει η Ρίμπας, που νιώθει δύο κτύπους στο σώμα της, τον χτύπο της καρδιάς της και τον χτύπο της γης. Δεν αισθάνεται πιο κοντά στις μηχανές αλλά πιο κοντά στη φύση και στα ζώα. Και βρίσκει «απολύτως λογικό ότι στο μέλλον θα είμαστε σε θέση να αλλάζουμε το σώμα μας με τέτοιο τρόπο ώστε να νιώθουμε πιο κοντά στον πλανήτη. Μπορούμε να εμπνεόμαστε από άλλα πλάσματα και το πώς αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Αυτή είναι η αισιόδοξη άποψη μου», λέει.
Στην Καλιφόρνια, startups όπως η Kernel και η Neuralink, προσπαθούν να δημιουργήσουν βιονικούς νευρώνες που θα επιτρέπουν στον ανθρώπινο εγκέφαλο να επικοινωνεί σε πραγματικό χρόνο με την τεχνητή νοημοσύνη (AI) και το Διαδίκτυο, καθιστώντας έτσι τους ανθρώπους πιο αποτελεσματικούς στην εργασία τους και ανταγωνιστικούς στα ρομπότ. Δεδομένου ότι το μέλλον της εργασίας κινδυνεύει καθώς τα ρομπότ απειλούν να κλέψουν όλες τις δουλειές μας για να γίνουμε καλύτεροι από τα ρομπότ και να τα νικήσουμε χρειάζεται να συγχωνευτούμε μαζί τους αφού η βιολογία είναι απλά πολύ περιορισμένη για να παραμείνουμε ανταγωνιστικοί για πολύ καιρό ακόμη.
«Χρειάζεται να ανακαλύψουμε μόνο λίγα εργαλεία ακόμη για είμαστε σε θέση να βελτιώσουμε ριζικά τον εαυτό μας» λέει ο Μπράιαν Τζόνσον, ιδρυτής της Kernel, ο οποίος προσπαθεί να συνδέσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο με τους υπολογιστές όπως συμβαίνει ήδη με άλλα όργανα του ανθρώπινου σώματος. Λέτε να πάρει καιρό;