Ελληνικά λεωφορεία εν έτει 1968. «Η αρχόντισα κι ο αλήτης» του Ντίνου Δημόπουλου. Τώρα ξαναέγιναν μόδα. Λόγω ακρίβειας και λόγω φτώχιας. Λόγω κρίσης, δηλαδή | .
Θέματα

Το μαγικό λεωφορείο Χ95

Με 6 ευρώ σε πηγαίνει στο αεροδρόμιο, σε κάθισμα και με κλιματισμό!
Κιάρα Σουγκανίδου

Μένω στο κέντρο, περιοχή Ιλίσια, από το 2004. Ταξιδεύω αρκετά συχνά και παλιότερα, προ κρίσης δηλαδή, πολύ συχνότερα.

Αρχίζω από την προ κρίσης εποχή. Το 2004, η διαδρομή με ταξί Ιλίσια-Ελ. Βενιζέλος κόστιζε 18 έως 22 ευρώ, μέσω Αττικής Οδού, μέρα-νύχτα. Η αποσκευή πάντα ήταν μία μικρή που έμπαινε στο πορτ μπαγκάζ. Το κόστος (συμπεριλαμβανομένης της αποσκευής) ανεβοκατέβαινε 4 ευρώ αναλόγως την κίνηση και την ώρα. Για παράδειγμα αν επέστρεφα μετά τα μεσάνυχτα, παρότι δεν είχε κίνηση χρεωνόμουν κάτι παραπάνω – φαντάζομαι λόγω βραδινής ταρίφας. Πάντως αυτό το “κάτι παραπάνω” δεν ξεπερνούσε τα 22 ευρώ.

Μετά σιγά σιγά η τιμή ανέβαινε, έφτασε μέχρι τα 26 ευρώ. Δεν καταλάβαινα γιατί, αλλά δεν ρωτούσα κιόλας, διότι γενικά δεν θέλεις να έχεις πολλές κουβέντες με τους οδηγούς ταξί – η σύγχυση είναι δεδομένη και άκρη δεν θα βρεις.

Εxpress Αεροδρόμιο Χ95: το πιο cool λεωφορείο του καλοκαιριού για τους νεόπτωχους του κέντρου που εξακολουθούν να ταξιδεύουν με αεροπλάνο

Ξαφνικά όμως, κάποια στιγμή, πρέπει να ήταν 2009-10, μπαίνω μια μέρα στο ταξί για το αεροδρόμιο και μαθαίνω ότι πλέον υπάρχει ενιαία ταρίφα από το κέντρο της Αθήνας και αυτή ορίζεται στα 38 ευρώ τη μέρα και στα 50 ευρώ μετά τα μεσάνυχτα.

Κάντε τη σύγκριση: από 18 ευρώ έως 22 ευρώ το 2004 όταν η Ελλάδα «ανθούσε» μέσα στη φούσκα σε 38 ευρώ και 50 ευρώ σήμερα που η Ελλάδα βυθίζεται για τα καλά μέσα στον βάλτο. Μιλάμε για 20-30 ευρώ πιο ακριβά, όταν οι μισθοί έχουν πέσει κατά 60% και όταν η ανεργία αγγίζει το 30%. Αυτός είναι ο παραλογισμός της Ελλάδας για να μην πω η ξεφτίλα.

Όπως καταλαβαίνετε, από τότε που εφαρμόστηκε η ταρίφα δεν ξαναπήρα ταξί για το αεροδρόμιο. Όπως μαντεύετε ούτως ή άλλως σήμερα και 18 ευρώ να κόστιζε η διαδρομή, πάλι θα το σκεφτόμουνα.

Ελληνικό λεωφορείο εν έτει 1954. “Κυριακάτικο ξύπνημα” του Μιχάλη Κακογιάννη. Θυμάστε πόσο πασέ ήταν πριν από 10 χρόνια το να πας με λεωφορείο στην παραλία; Πόσω μάλλον στο αεροδρόμιο! Θυμάστε που νομίζαμε ότι αυτές οι εποχές της ταλαιπωρίας πέρασαν ανεπιστρεπτί από την Ελλάδα;

Οπότε σε κάθε περίπτωση στράφηκα προς τα ΜΜΜ.

Η μία λύση είναι το μετρό. Μέχρι προσφάτως κόστιζε 8 ευρώ η διαδρομή. Τώρα κοστίζει 10 ευρώ. Θαυμάσια! Κοινωνική πολιτική σου λέει ο Σύριζα. Τέλος πάντων το θετικό του μετρό είναι ότι ξέρεις τι ώρα θα έρθει και τι ώρα θα φτάσει. Η ακρίβεια είναι δεδομένη. Οπότε αν έχεις άγχος καλύτερα να το προτιμήσεις. Το αρνητικό είναι ότι μέχρι τη στάση Δουκίσσης Πλακεντίας θα στέκεσαι όρθιος με τη βαλίτσα.

Ελληνικό λεωφορείο εν έτει 1957 στην ταινία “Η θεία απ΄το Σικάγο” του Αλέκου Σακελάριου. Πώς ξαναγυρίζει η μόδα ε; Τώρα και με κλιματισμό! Καμιά φορά σκέφτομαι πως κάποιος, εδώ στην Ελλάδα του 2016, μας κάνει πολύ άσχημη πλάκα

Η άλλη λύση είναι το λεωφορείο Express Αεροδρόμιο. Υπάρχουν τέσσερεις γραμμές, αναλόγως την αφετηρία. Εμένα με εξυπηρετεί το X95 που ξεκινάει από το Σύνταγμα. Αυτό μέχρι πρότινος κόστιζε 5 ευρώ και τώρα κοστίζει 6 ευρώ.

Τα 4 λεωφορεία για το αεροδρόμιο

Υ.Γ. Οσον αφορά τα εισιτήρια, στο “πήγαινε” τα προμηθεύεστε από τον οδηγό (φροντίστε να έχετε ψιλά). Στο “έλα” τα αγοράζετε από το γκισέ που βρίσκεται έξω από τις Αφίξεις, εκεί όπου σταθμεύουν τα λεωφορεία Express. Αν θέλετε πάντως μπορείτε να αγοράσετε εισιτήριο και για την επιστροφή από τον οδηγό (στο “πήγαινε”). Στα λεωφορεία για το αεροδρόμιο δεν γίνεται έκπτωση αν αγοράσετε δύο, όπως γίνεται στο μετρό, οπότε μην αρχίσετε τσάμπα κουβέντες με τον οδηγό.