Έχετε μόλις προσγειωθεί στο Πεκίνο, στο Ρίο ντε Τζανέιρο ή στην Κράισττσέρτς της Νέας Ζηλανδίας και στο αεροδρόμιο σας υποδέχεται μια ομάδα από αξιολάτρευτους ντόπιους. Πώς θα τους χαιρετήσετε; Ποιος είναι ο ευγενικός τρόπος; Θα σκύψετε, θα απλώσετε το χέρι σας, ή θα αγκαλιάσετε αγνώστους με μια αμερικανικού τύπου αγκαλιά; Και το πιο σημαντικό, θα τους φιλήσετε ή όχι;
Ο κόσμος μπορεί να είναι όλο και πιο παγκοσμιοποιημένος, αλλά όταν πρόκειται για τις συνήθειες των χαιρετισμών, τα τοπικά έθιμα εξακολουθούν να κυριαρχούν. Τα πράγματα, μάλιστα, μπορούν να γίνουν άβολα όταν, για παράδειγμα, ένας Αμερικανός ή ένας αμερικανοτραφής επιχειρηματίας έτοιμος για μια εκδήλωση αγάπης με αγκαλιές, συναντά για πρώτη φορά τον ιάπωνα ομόλογό του. (Οπότε το καλύτερο που έχει να κάνει είναι μόνο να σκύψει.)
Αν βρεθείτε αντιμέτωποι με μια ομάδα ιθαγενών Μαορί στη Νέα Ζηλανδία, θα πρέπει να προετοιμαστείτε για έναν παραδοσιακό χαιρετισμό μύτη με μύτη, που περιλαμβάνει άγγιγμα των άκρων της μύτης και του μετώπου. Στο Ρίο, οι τοπικές συνήθειες επιβάλλουν τρία φιλιά στο μάγουλο. Αλλά ταξιδεύοντας νότια, στο Σάο Πάολο, αρκεί ένα και μόνο φιλάκι στο μάγουλο. Στο Πεκίνο, πάλι αρκεί ένα νεύμα και ένα χαμόγελο.
Προς όφελος της διεθνούς φιλίας και της ειρήνης, λοιπόν, δείτε εδώ είναι έναν μάλλον ατελή πλην όμως παγκόσμιο οδηγό χαιρετισμών ώστε να είστε κατάλληλα προετοιμασμένες / προετοιμασμένοι για μια διεθνή επίσκεψη ανεξάρτητα από το αν είναι επίσημη ή ανεπίσημη.
Ένα φιλάκι είναι λίγο, πολύ λίγο
Στο μεγαλύτερο μέρος της Λατινικής Αμερικής, της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, κοινή συνήθεια μεταξύ αγνώστων είναι τα πεταχτά φιλιά, αλλά κάθε έθνος, και σε ορισμένες περιπτώσεις κάθε περιοχή μέσα σε μία χώρα, μπορεί να έχει τις δικές του συνήθειες. Στην Αργεντινή οι άνδρες θα φιλήσουν ο ένας τον άλλο στα μάγουλα, αλλά μόνο αν είναι φίλοι φίλων. Στο μεγαλύτερο μέρος του αραβικού κόσμου, ένα διπλό φιλί στον αέρα είναι υποχρεωτικό, αν και μόνο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου.
Τα πράγματα μπορεί να γίνουν ιδιαίτερα περίπλοκα στη Γαλλία, όπως υποδηλώνει αυτός ο χάρτης. Πράγμα που σημαίνει ότι ανάλογα με την περιοχή, πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για τέσσερα φιλιά (στη Νάντη), δύο (στην Τουλούζη) ή μόνο για ένα πεταχτό στο μάγουλο (στη Βρέστη). Ο γενικός κανόνας πάντως είναι ότι τα χείλη δεν πρέπει ποτέ να αγγίξουν το μάγουλο, αν και ένας αχνός ήχος είναι αναμενόμενος.
Στο μεγαλύτερο τμήμα της βόρειας Ευρώπης, πάλι, μεταξύ αγνώστων αρκεί, συνήθως, μια δυνατή χειραψία και ένα μόνο φιλί για τους φίλους. Σε κάθε περίπτωση «δυνατή» δεν σημαίνει την υποχρεωτική χειραψία της Ρωσίας, μεταξύ δύο ανδρών που δεν γνωρίζονται, η οποία μπορεί να θυμίζει τεστ αντοχής στα όρια της σύνθλιψης των οστών. Υπάρχει επίσης ένα ταμπού στην περίπτωση της χειραψίας στο κατώφλι ενός σπιτιού. Περιμένετε μέχρι να βρεθείτε και οι δύο στην ίδια πλευρά της πόρτας.
Πρωτόκολο υπάρχει και στην περίπτωση των φιλιών. Συγκεκριμένα στην Πορτογαλία, το φιλί εξελίσσεται συνήθως από αριστερά προς τα δεξιά, ενώ στη Γαλλία, αντίστροφα, από δεξιά προς τα αριστερά. Στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση η εθιμοτυπία στα κομμουνιστικά συνέδρια απαιτούσε περιπαθή φιλιά στο στόμα, όπως το διάσημο φιλί των συντρόφων Λεονίντ Μπρέζνιεφ και Έρικ Χόνεκερ. Το διάσημο «φιλί του σοσιαλισμού», του πρώην γ.γ της Σοβιετικής Ένωσης και του προέδρου της Ανατολικής Γερμανίας αποτυπώθηκε από τον φωτορεπόρτερ Ρέτζις Μπόσου το 1979, κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων για τα 30 χρόνια της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Δέκα χρόνια αργότερα, μετά την πτώση του Τείχους, έγινε γκράφιτι στην ανατολική πλευρά του Βερολίνου από τον ρώσο καλλιτέχνη Ντμίτρι Βραμπέλ.
Στην Ασία, πάντως, το φιλί ακόμα και το άγγιγμα των ξένων είναι παρακινδυνευμένο. Ο συνήθης χαιρετισμός στην Ταϊλάνδη περιλαμβάνει την ένωση των χεριών με τις παλάμες να πιέζονται μεταξύ τους σαν σε προσευχή και παρόμοιες κινήσεις συνηθίζονται από την Καμπότζη μέχρι την Ινδονησία. Στην Ινδία, μια χειραψία μεταξύ των ανδρών είναι μια χαρά, αλλά μην απλώσετε το χέρι σας σε μέλος του αντίθετου φύλου. Και αν χρειαστεί να χαιρετήσετε έναν Ινδό μεγάλης ηλικίας, η παράδοση απαιτεί να γονατίσετε και να αγγίξετε τα πόδια του. Τέλος, οι Θιβετιανοί έχουν έναν από τους πιο ασυνήθιστους παραδοσιακούς χαιρετισμούς. Βγάζουν έξω τη γλώσσα τους, αλλά πάντα από απόσταση ασφαλείας. Κάτι ήξερε ο Μικ Τζάγκερ, λοιπόν. Δεν ήταν απαραίτητα αυθάδης.