Αυτές τις μέρες που κάνει ζέστη, οι ολοζώντανες φωτογραφίες με λουόμενους του Μάσιμο Βιτάλι, είναι σαν όαση δροσιάς. Ισως μάλιστα είναι προτιμότερο να τις απολαμβάνεις από την οθόνη σου, παρά να βρίσκεσαι ρεαλιστικά μέσα σε αυτές ως ένας από τους εικονιζόμενους.
Οταν είσαι μέσα στο κόλπο χάνεις το μεγαλείο της παρατήρησης. Οταν παρατηρείς, δεν ζεις, αλλά ευχαριστιέσαι.
Οι φωτογραφίες του Βιτάλι θυμίζουν τις ταινίες του Πάολο Σορεντίνο, «Τέλεια ομορφιά» και «Νεότητα». Είναι ονειρικές και ταυτόχρονα ρεαλιστικές. Είναι υπερκόσμιες αλλά είναι και μπανάλ. Είναι τέχνη, σίγουρα.
«Δεν χρειάζονται εξηγήσεις», λέει ο φωτογράφος, που επί 20 χρόνια φωτογραφίζει παραλίες και μέχρι τώρα έχει στο αρχείο του περίπου 5.000 εικόνες. «Η τέχνη βρίσκεται στο τοπίο, βρίσκεται στην παρατήρηση, βρίσκεται παντού, ούτως ή άλλως».
«Μελετάω τις φωτογραφίες μου και πάντα χρησιμοποιώ κάμερα με μεγάλο φορμά γιατί μου αρέσει να τραβάω από απόσταση. Ωστόσο αυτό που σίγουρα δεν αναζητώ είναι η ομορφιά. Η ομορφιά δεν με ενδιαφέρει καθόλου», λέει ο Μάσιμο Βιτάλι.
Ο Βιτάλι γεννήθηκε το 1944 στο Κόμο, στην Ιταλία και σήμερα ζει και εργάζεται στην Τσοσκάνη και στο Βερολίνο. Φωτογραφίζει κυρίως λουόμενους στην Ιταλία. Σε παραλίες και σε ποτάμια, σε νησιά και σε βουνά. Οι εικόνες του είναι απροσδόκητα πολυεπίπεδες. Τις κοιτάς και χάνεσαι. Αλλοτε σου θυμίζουν μεγάλα αριστουργήματα της ζωγραφικής, άλλοτε φανταστικές βιβλικές σκηνές, άλλοτε σου θυμίζουν ελληνικά θέρετρα τη δεκαετία του 1960 κι άλλοτε εικόνες φωτορεπορτάζ.
Πράγματι βέβαια ο Βιτάλι εργάστηκε τις δεκαετίες του 1960-70 ως φωτορεπόρτερ, σε πολλά περιοδικά τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ευρώπη.
Αργότερα, ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και μετά, τη δεκαετία του 1990 επέστρεψε στη φωτογραφία και στα μεγάλα φορμά.
Το ενδιαφέρον στη δουλειά του είναι ότι άρχισε να φωτογραφίζει τον κόσμο σε ρεαλιστικές στιγμές ξεγνοιασιάς ενώ την ίδια περίοδο η Ιταλία βίωνε δραστικές πολιτικές αλλαγές – ο Μπερλουσκόνι εξελέγη για πρώτη φορά πρωθυπουργός το 1994 και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 η Αριστερά συρρικνώθηκε.
Αυτή την εικόνα φωτογραφίζει ο Βιτάλι, όχι στο κοινοβούλιο, αλλά στην πλαζ. Ο κομφορμισμός στην Ιταλία τότε γινότανε θρησκεία για όλες τις τάξεις, και η παραλία είναι ένας τόπος που εκφράζει αυτή την ιδέα για όλους.
Αυτή η εικόνα του δροσερού κομφορμισμού φέτος έγινε μοτίβο και σε ανδρικά μαγιό της γαλλικής εταιρείας Vilebrequin, τα οποία κοστίζουν γύρω στα 250 ευρώ και διατίθενται σε περιορισμένο αριθμό.
Πώς όμως ο Μάσιμο Βιτάλι επιτυγχάνει αυτή την εικόνα; Ιδού ένα σύντομο μάθημα φωτογραφίας στην παραλία από τον μετρ του είδους.
- «Μην ψάχνετε το θέμα. Υπάρχουν πολλά που συμβαίνουν στις φωτογραφίες μου αλλά μπορεί να πει κανείς ότι δεν συμβαίνει και τίποτα. Οι μικρές λεπτομέρειες συνθέτουν τη ζωή μας και αυτές φτιάχνουν τις καλύτερες ιστορίες».
- «Σκεφτείτε το μεγάλο. Θέλω ο κόσμος να βλέπει όλη τη λεπτομέρεια στις εικόνες μου. Σε μικρό φορμά πολλά στοιχεία θα χάνονταν. Σε μεγάλο μπορείς να διακρίνεις τη λεπτομέρεια».
- «Κάντε έρευνα προτού φωτογραφίσετε. Καλό είναι να έχετε παρατηρήσει από πριν την παραλία, τον κόσμο που πηγαίνει εκεί, την ατμόσφαιρα που αναδίνει».
- «Τραβήξτε από ψηλά. Εγώ τοποθετώ μία εξέδρα περίπου 5 μέτρα. Εσείς βρείτε έναν βράχο, ένα ύψωμα. Το ύψος δίνει βάθος και αίσθηση συνόλου στην εικόνα».
Η έκθεση
Massimo Vitali, ατομική
Ronchini Gallery: 22 Dering Street, Λονδίνο, τηλ. +44 (0)20 7629 9188
Διαρκεί: ως 18 Ιουνίου