Ακόμα και σήμερα, μία μεγάλη μερίδα κοινωνικών επιστημόνων, υποστηρίζουν ότι τα ζευγάρια που κάνουν μαζί τις δουλειές του σπιτιού δεν πολυκάνουν σεξ. (Οι ειδικοί αναφέρονται μόνο σε στρέιτ ζευγάρια)
Κάτι γίνεται με τους ρόλους που έχει ο καθένας μέσα στη σχέση, μπερδεύονται. Ο άνδρας νιώθει ότι χάνει την αρρενωπότητά του. Η γυναίκα παρότι χαίρεται που γλυτώνει από μερικές αγγαρείες, κοιτάζοντας τον άντρα π.χ. να σιδερώνει, αισθάνεται κι εκείνη ότι χάνει την αρρενωπότητά του. Νιώθει λίγο σαν να τον έχει του χεριού της. Κι έτσι όταν πια το σπίτι είναι καθαρό και τα ρούχα σιδερωμένα, κανένας από τους δύο δεν βλέπει πολύ ερωτικά τον άλλο.
Αυτό σίγουρα ίσχυε παλιότερα. Οχι πολύ παλιότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Μελέτες που έγιναν μεταξύ 1992-94 έδειχναν ότι στις παραδοσιακές οικογένειες, εκεί δηλαδή όπου οι γυναίκες αναλάμβαναν εξ’ολοκλήρου τις δουλειές ρουτίνας του σπιτιού, το σεξ ήταν περισσότερο.
Μία νέα έρευνα όμως, δείχνει ότι πλέον αλλάζουν τα δεδομένα. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ το 2016, από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα και το Πανεπιστήμιο Κορνέλ και δημοσιεύεται στην έγκυρη αμερικανική επιστημονική έκδοση Journal of Marriage and Family. Θέμα της, η «Ικανοποίηση μέσα στον γάμο».
Σύμφωνα λοιπόν με τα νέα στοιχεία, σήμερα, τα ζευγάρια που μοιράζονται ισότιμα τις δουλειές στο σπίτι κάνουν σεξ κατά μέσο όρο 6,8 φορές τον μήνα και μία φορά παραπάνω από εκείνα στα οποία η γυναίκα μαγειρεύει, πλένει τα πιάτα, καθαρίζει, ψωνίζει και βάζει πλυντήριο. Προκύπτει λοιπόν μία ανατροπή στα δεδομένα. Στη δεκαετία του 1990 τα ισότιμα ζευγάρια έκαναν λιγότερες φορές σεξ από τα παραδοσιακά. Εν έτει 2016 τα παραδοσιακά, κάνουν λιγότερες φορές σεξ από τα ισότιμα.
Μιλάμε για μία φορά παραπάνω τον μήνα, βέβαια, κι αυτό δεν είναι πολύ – είναι όμως σημαντικό όταν πολλά, πάρα πολλά, ζευγάρια κάνουν σεξ μια φορά τον μήνα.
Στη μελέτη του 2016, το 63% των ζευγαριών που ερωτήθηκαν, απάντησαν ότι η γυναίκα κάνει τις περισσότερες δουλειές μέσα στο σπίτι. Το ποσοστό σας φαίνεται μικρό; Κι όμως το 1992, το ποσοστό αυτό ξεπερνούσε το 80%, ακόμα και αν η γυναίκα ήταν εργαζόμενη με μεγαλύτερο μισθό από τον άνδρα ή είχε καλύτερη μόρφωση ή εργαζόταν περισσότερες ώρες την εβδομάδα.
Και βέβαια ας μην ξεχνάμε πως δεν είναι μόνο η λάτρα και το νοικοκυριό που επηρεάζουν τη σεξουαλική δραστηριότητα ενός παντρεμένου ζευγαριού. Είναι επίσης, και μάλλον πρωτίστως, τα παιδιά καθώς και η ποιότητα της σχέσης μέσα στο ζευγάρι.
Αν λοιπόν η νέα έρευνα αναδεικνύει ένα είδος ζευγαριού που, στις μέρες μας, έχει ανεβασμένα ποσοστά σε όλους τους τομείς της οικογενειακής ζωής, αυτό είναι το ισότιμο ζευγάρι. Το ζευγάρι στο οποίο υπάρχει σεβασμός και αλληλοεκτίμηση, αναγνώριση της αξίας του άλλου, αποδοχή της διαφορετικότητας, δίκαιος καταμερισμός ευθυνών μέσα στην οικογένεια και εργασιών μέσα στο σπίτι. Αυτό το ζευγάρι που τη δεκαετία του 1990 είχε χαμηλά ποσοστά στην ευτυχία και στο σεξ, σήμερα έχει τα υψηλότερα και φαίνεται ότι η ανοδική πορεία του θα συνεχιστεί για τα επόμενα χρόνια.
Πρέπει όμως να αναφέρουμε, ότι η γενική εικόνα των ζευγαριών σήμερα, δεν είναι καλή.
Στρες και θλίψη, είναι τα δύο στοιχεία που συναντούν οι ειδικοί συχνότερα στα αντρόγυνα του 21ου αιώνα
Σύμφωνα με την αμερικανίδα κοινωνική ψυχολόγο και συγγραφέα της νέας έρευνας, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, Σάρον Σάσλερ, αυτή η διαπίστωση (περί στρες και θλίψης) είναι παράξενη και υπερβολική:
«Η γυναίκα καθυστέρησε να μπει στο εργατικό δυναμικό της κοινωνίας. Αυτό αρχικά ήταν στρεσογόνο. Επηρέασε τις σχέσεις. Μας πήρε μερικές δεκαετίες μέχρι να εκπαιδεύσουμε ο ένας τον άλλο πάνω στα διάφορα ήδη στρες που μας καταλάμβαναν. Αλλά σήμερα, είμαστε εντάξει».
Είμαστε εντάξει και γινόμαστε άνδρες και γυναίκες πιο ισότιμοι μέσα στις σχέσεις. Η ισότιμη σχέση μας κάνει πια πιο χαρούμενους και τα χαρούμενα ζευγάρια τείνουν να κάνουν περισσότερο σεξ.
Προσοχή όμως: σύμφωνα με την ίδια έρευνα, δεν θεωρείται ισοτιμία το να μένει ο άνδρας στο σπίτι για να ασχολείται με τα παιδιά και το νοικοκυριό και να δουλεύει μόνο η γυναίκα για να φέρει τα λεφτά στην οικογένεια. Σε τέτοια ζευγάρια η συχνότητα του σεξ είναι ακόμα μικρότερη απ΄ότι στα συμβατικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια, το μοντέλο της οικογένειας δεν ορίζεται μόνο κατ’ επιλογήν. Ο άνδρας που μένει στο σπίτι, μπορεί να δουλεύει από το σπίτι ή μπορεί να είναι άνεργος. Και στις δύο περιπτώσεις η λίμπιντο είναι πεσμένη.
Και κλείνω αυτό το θέμα με μία ενδιαφέρουσα διαπίστωση των ερευνητών: και στις δύο μελέτες (1992-94 και 2016) στην ερώτηση «μοιράζεστε ισότιμα τις δουλειές του σπιτιού;» οι απαντήσεις δεν συμφωνούσαν μέσα στα ζευγάρια. Οι άντρες απαντούσαν «Ναι» και οι γυναίκες «Οχι».
Εσείς τις μοιράζεστε; Δεν ρωτάτε καλού κακού και το έτερον ήμισυ;