Νταντάδες σκύλων: πόσο χαριτωμένο ακούγεται… Ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν έμαθα, από έναν κοινό γνωστό, την ιστορία της Κατερίνας και του άντρα της. Έλληνες, κάτοικοι Βόρειου Λονδίνου τα τελευταία χρόνια, έχουν δημιουργήσει εκεί ένα canine house day care & boarding*, δηλαδή ένα σπίτι καθημερινής φροντίδας και φιλοξενίας σκύλων. Μη φανταστείς σκυλιά κλεισμένα σε κλουβιά δύο επί τρία που περιμένουν φοβισμένα τους ιδιοκτήτες τους να γυρίσουν, φαντάσου ένα ζεστό σπιτικό μέσα στο οποίο φιλοξενείται το σκυλάκι σου, παρέα με άλλα σκυλάκια και με ανθρώπους που ασχολούνται όλη τη μέρα μαζί του. Γι’ αυτό και η πρώτη λέξη που ήρθε στο μυαλό μου ήταν η λέξη νταντά.
Στην Αγγλία, υπάρχουν εταιρείες day working companies, οι οποίες αναλαμβάνουν απλώς να βγάζουν βόλτα σκυλιά, υπάρχουν και εταιρείες που τα φιλοξενούν για κάποιες ώρες ή μέρες. Μερικές έχουν πιο ψυχρό περιβάλλον, είναι πιο σούπερ μάρκετ ας πούμε και κάποιες άλλες, όπως αυτή των παιδιών, έχουν πιο ζεστό, οικογενειακό ύφος: φροντίζουν το σκυλάκι σου, το πάνε βόλτα, του κρατούν συντροφιά.
«Πώς έφτασες να στήσεις αυτή την εταιρεία;» ρωτάω την Κατερίνα.
«Διάβασα ένα άρθρο που έλεγε ότι το 80% των ανθρώπων μισούν τη δουλειά τους. Και σκέφτηκα τι θα έκανα αν δεν ήταν στη μέση τα χρήματα» μου απαντά.
Όπως έμαθα, υπάρχουν άνθρωποι που στέλνουν το σκύλο τους εκεί τις ώρες που δουλεύουν, απλώς για να μην περνάει ώρες μόνος στο σπίτι. Πες το τώρα σ’ έναν Έλληνα αυτό, πες του ν’ αφήσει το σκύλο του σ’ ένα τέτοιο μέρος για να τον νταντεύουν όσο λείπει στη δουλειά. Θα σου πει τρελός είσαι. Εμείς έχουμε συνηθίσει ν’ αφήνουμε τα κατοικίδια μόνα τους για ώρες. Ή και για μέρες ακόμα. Λες σε κάποιον γνωστό να περνάει να τα ταΐζει και φεύγεις τριήμερο.
Απ’ ό, τι κατάλαβα μιλώντας με την Κατερίνα, όλα αυτά είναι πολύ μακριά απ’ τη νοοτροπία των Άγγλων. Προφανώς, δεν είναι όλοι έτσι, αλλά σίγουρα υπάρχει πολύς κόσμος που θέλει να δώσει στο κατοικίδιό του την αγάπη και τη φροντίδα που θα έδινε σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της οικογένειας. Γενικά μου λέει, στην Αγγλία υπάρχει σεβασμός στα ζώα. Δεν υπάρχει περίπτωση να σε δουν να κακομεταχειρίζεσαι ζώο και να μην το καταγγείλουν αμέσως.
Την εταιρεία τους βεβαίως την έστησαν πανεύκολα, μέσω υπολογιστή. Από εκεί και πέρα, χρειάστηκαν ένα κεφάλαιο για ν’ αγοράσουν εξοπλισμό, όπως ένα μικρό βαν, στο οποίο προσάρμοσαν κλουβιά και παράθυρα κάνοντάς το να μοιάζει με school bus για σκυλιά. Έχουν επίσης ειδικές πετσέτες για σκύλους και κάνουν lunch break κατά τη διάρκεια της βόλτας. Χωρίζουν και τα φιλοξενούμενα σκυλάκια σε γκρουπ: βάζουν μαζί αυτά που είναι περισσότερο φίλοι μεταξύ τους (μερικές χαριτωμένες λεπτομέρειες που έμαθα μιλώντας μαζί της).
Τη ρωτάω τι είναι πιο δύσκολο στη δουλειά της. Σκέφτομαι ότι θα μου πει το κουβάλημα και το ότι πρέπει να κουμαντάρουν τόσα ζώα μαζί. Όχι, το μεγαλύτερο ζόρι το τραβάς με τον καιρό, μου λέει. Το γεγονός ότι πρέπει να τα κάνεις όλα μέσα στη λάσπη και στη βροχή. Από εκεί και πέρα, το μόνο που χρειάζεται είναι να οργανώσεις σωστά τη δουλειά σου και ν’ ακολουθήσεις κατά γράμμα τους κανόνες, που στην Αγγλία είναι αυστηροί. Δεν υπάρχει περίπτωση δηλαδή ν’ αφήσεις πίσω τα κακάκια του σκύλου σου και να μην σε πάρει και σε σηκώσει.
ΥΓ. Πράγματα που έμαθα μιλώντας με την Κατερίνα: στην Αγγλία υπάρχουν charity shops, όπου μπορείς ν’ αγοράσεις φτηνά πράγματα και να τ’ αφήσεις σε ιδρύματα για ζώα. Επίσης υπάρχει club για σκυλιά, γράφεσαι και σου λέει τι δραστηριότητες μπορείς να κάνεις παρέα με το σκύλο σου.
*https://www.caninehouse.co.uk/