Είναι ζήτημα απόφασης και καλής οργάνωσης. Να το κάνεις τρόπο ζωής και να μην αντιμετωπίσεις την οικολογική συνείδηση σαν μία ακόμα μόδα που σύντομα θα ξεχαστεί. Θα πηγαίνατε για παράδειγμα σε ένα εστιατόριο με το ταπεράκι σας, προκειμένου να βάλετε εκεί ό,τι απέμεινε από το φαγητό που θέλετε να πάρετε μαζί σας στο σπίτι και να μη χρησιμοποιήσετε άλλη μία πλαστική συσκευασία στην οποία συνήθως πακετάρεται στα μαγαζιά ό,τι απέμεινε από την έξοδό σας για φαγητό;
Πώς σας φαίνεται να αντικαταστήσετε την πλαστική σας οδοντόβουρτσα με μία φτιαγμένη από μπαμπού; Ή να έχετε πάντα στην τσάντα σας το προσωπικό σας μαχαιροπίρουνο προκειμένου να μην ενδώσετε ποτέ ξανά στη χρήση πλαστικών;
Ο αυτοματοποιημένος μας τρόπος ζωής, ο ψυχαναγκασμός να τα κάνουμε όλα γρήγορα και «βολικά», αλλά και η πολιορκία με τις τόσες προσφορές που κυριαρχούν στα ράφια των σούπερ μάρκετ, μας το κάνουν όλο και πιο δύσκολο να αντισταθούμε στην πλαστική αυτοκρατορία.
Το Reuters παρουσίασε ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα, ταξιδεύοντας από την Ελλάδα ως τη Σιγκαπούρη και φωτογραφίζοντας όχι μόνο οικογένειες, αλλά και τα πλαστικά αντικείμενα και πλαστικές συσκευασίες που χρησιμοποιούν κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδας.
Πλαστικές σακούλες σε διάφορα χρώματα και μεγέθη βρίσκονται προσεκτικά παραταγμένες από τους φωτογράφους δίπλα σε άδεια πλαστικά μπουκάλια αναψυκτικών, συσκευασίες σαμπουάν και απορρυπαντικών, ταπεινές μπατονέτες, ποτηράκια και καλαμάκια.
Σε αυτή την ενδιαφέρουσα και παραδόξως φωτογενή καταγραφή -βοηθούν πολύ και τα ζωηρά χρώματα που κάνουν τις εικόνες να θυμίζουν πίνακες του Αντι Γουόρχολ-, αποδεικνύεται περίτρανα ότι σε σύγκριση με την πιο συνετή Ανατολή, η Δύση βγαίνει πρωταθλήτρια χρήσης και κατάχρησης πλαστικού.
Η Αθήνα προσπαθεί να αντισταθεί στο πλαστικό
Η 39χρονη Αλεξάνδρα Πατρικίου φωτογραφήθηκε και μίλησε στο Reuters: «από τη στιγμή που το πλαστικό κυριαρχεί τόσο έντονα στις ζωές όλων μας, θα ήταν πολύ δύσκολο να σταματήσουμε εντελώς να το χρησιμοποιούμε. Αλλά αν κάποιοι αρχίσουν να το επιχειρούν σαν μία καλή συνήθεια, πιστεύω ότι κάποια στιγμή το καλό παράδειγμα θα μπορούσε να γενικευτεί». Η ίδια, προσπαθεί σκληρά μέσα στην καθημερινότητά της να ανακυκλώνει χαρτί και γυαλί και να αγοράζει κατά κύριο λόγο προϊόντα από ανακυκλωμένα υλικά.
Πλαστικά Made in USA
Σε μια χώρα όπως η Αμερική, με αχανή σούπερ μάρκετ και προσφορές που βγάζουν μάτι λες και βρίσκεσαι στο Λας Βέγκας, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο να αποφύγεις να αγοράσεις συσκευασίες που σου μοσχοπουλιούνται πνιγμένες στο πλαστικό. «Οταν ψωνίζω, προσπαθώ όσο μπορώ να αγοράζω προϊόντα που βρίσκονται μέσα σε μίνιμαλ συσκευασίες, αλλά κι αυτό είναι δύσκολο από μόνο του. Τα πάντα είναι τυλιγμένα με πλαστικό!» λέει ο Μπράντι Γουίλμπουρ που ζει στη Μασαχουσέτη.
Οι ύπουλες μπατονέτες και τα μουλωχτά καλαμάκια
Ενώ οι κυβερνήσεις και οι λιανέμποροι προσπαθούν να μειώσουν ή και να εξαφανίσουν τις πλαστικές σακούλες, το φόκους πηγαίνει τώρα περισσότερα στα μικροσκοπικά πλαστικά αντικείμενα που μοιάζουν να είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την καθημερινότητά μας, όπως είναι οι μπατονέτες και τα καλαμάκια.
«Στην πραγματικότητα, αυτά τα μικροαντικείμενα είναι που κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά, καθώς είναι ανθεκτικά και έχουν την τάση να “συχνάζουν” στο περιβάλλον για πολύ καιρό» λέει η Οντρεϊ Γκουν από τη Σιγκαπούρη.
Δεν είναι μόδα, είναι ανάγκη
Για την 39χρονη Τατιάνα Σνίτκε από το Ισραήλ είναι ένα προσωπικό στοίχημα να ξεπεράσεις τις προκαταλήψεις όσων θεωρούν ότι ο παγκόσμιος πόλεμος κατά του πλαστικού δεν είναι ζήτημα μόδας, αλλά ζήτημα ζωής και θανάτου του ίδιου του πλανήτη: «Υπάρχουν κάποιοι που μου λένε “α, συμμετέχεις κι εσύ στο πράσινο κίνημα…”. Δεν καταλαβαίνουν. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να βάλουν τα λαχανικά τους σε χάρτινη και όχι σε πλαστική σακούλα».
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: οκτώ εκατομμύρια τόνοι πλαστικού καταλήγουν κάθε χρόνο στις θάλασσες, σκοτώνοντας τα πλάσματα του βυθού, αλλά προκαλώντας και έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο: τα πλαστικά που νομίζουμε ότι ξεφορτωθήκαμε μια για πάντα στον πάτο της θάλασσας, επιστρέφουν πίσω σε εμάς, σαν ζόμπι σε αποσύνθεση.