Μία κοπέλα από τη Γαλλία που θέλει -κατά δήλωσή της- να προωθήσει τη στοματική υγιεινή, κατάκτησε τον τίτλο της Μις Υφήλιος, στο διαγωνισμό που διεξήχθη στις μακρινές Φιλιππίνες. Η κοπελιά βγήκε από το καλούπι που κατασκευάζει, Μις, Σταρ και μοντέλα ανά τον πλανήτη. Είναι ψηλή, αδύνατη, με διακριτικές καμπύλες, μακριά μαλλιά και εντυπωσιακό χαμόγελο. Οι φίλοι μου συμφώνησαν: η Barbie είναι πιο σέξι και μπορεί να γυρίσει τα πόδια της σε στάσεις που η Γαλλίδα αδυνατεί.
Είχε, λέει, χρόνια να στεφθεί Ευρωπαία στον δημοφιλέστερο διαγωνισμό ομορφιάς και, προφανώς, οι διοργανωτές είπαν να σπάσουν τη μονοτονία με τις Λατίνες που, ευτυχώς, διαθέτουν καμπύλες με μεγαλύτερο τόξο και δεν δείχνουν τόσο ψεύτικες. Όμως εκεί κάτω λειτουργούν ολόκληρες σχολές για αυτή τη δουλειά. Ο γονιός που βλέπει ότι το κορίτσι του έχει προσόντα και κλίση, πάει και το γράφει από την ηλικία των δώδεκα ετών σε σχολείο για μοντέλα. Αυτά τα κορίτσια στη Βενεζουέλα διαθέτουν και τις καλύτερες πιθανότητες για να γλιτώσουν από τον Μαδούρο και την πείνα. Πάντα η ομορφιά σου λύνει προβλήματα και σου ανοίγει πόρτες.
Βλέπω, λοιπόν, την κοπέλα από τη Γαλλία. Θέλει να προωθήσει τη στοματική υγιεινή, αλλά το πολύ να διαφημίσει καμιά οδοντόκρεμα. Και σκέφτομαι ότι ο τύπος της Μις Υφήλιος είναι πλέον σαν τα ρούχα που ράβουν οι πολυεθνικές του λιανικού εμπορίου: μπορούν να φορεθούν οπουδήποτε στον κόσμο. Εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο τύπο ομορφιάς, χωρίς ατέλειες, αλλά και χωρίς χαρακτήρα. Ασφαλώς θα γίνει πρότυπο, χιλιάδες κορίτσια ανά τον κόσμο θα βάλουν τις φωτογραφίες της δίπλα στον καθρέφτη και θα προσπαθήσουν να πείσουν τον εαυτό τους ότι μπορούν και αυτές. Χαίρομαι που τα κορίτσια από την Ελλάδα θα είναι ακόμα λιγότερα.
Καλλιστεία στην Καλαμάτα
Ενα από τα λίγα καλά της κρίσης είναι η αποξήλωση του μόντελινγκ από τον επαγγελματικό προσανατολισμό των κοριτσιών. Για σχεδόν 20 χρόνια ο δρόμος προς την πασαρέλα δεν αποτελούσε, απλώς, τη διαδρομή προς την επαγγελματική αποκατάσταση. Ηταν, κατά κάποιο τρόπο, μέσο κοινωνικής καταξίωσης. Από την ημέρα που η Μαρία Τσιντικίδου, με ένα ένδυμα έξω από τα όρια της ευπρέπειας, συνόδευσε τον Νίκο Μαστοράκη στη δεξίωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, η θέση του μοντέλου απέκτησε αίγλη που δεν είχε ποτέ. Η ανάγκη της ελληνικής show biz να μιμηθεί τις διεθνείς τάσεις, πήρε, απλώς χαριτωμένες κοπελίτσες, τις έβαψε, τις έντυσε, τις φώτισε υπερβολικά και τις ονόμασε top model, super model, «απόλυτες» κ.λ.π. Εγιναν τηλεπαρουσιάστριες, trophy wifes, εκπρόσωποι φιλανθρωπικών σχημάτων. Πολλές βέβαια έκαναν και επισκέψεις «στον χώρο σου» ή έδειχναν εσώρουχα σε πρωινές εκπομπές. Όμως το κοριτσάκι που έπαιρνε τον δρόμο για τα καλλιστεία είχε μάτια μόνο για τις λαμπερές.
Το 2016 δεν έγιναν Καλλιστεία στην Ελλάδα. Δεν υπήρχε ενδιαφέρον ούτε από χορηγούς, ούτε από κανάλια. Γονάτισε ως και ο θεσμός των Πελοποννησιακών Καλλιστείων που το 2105 έβγαλαν ως και Miss Bowling. Καλλιστεία γίνονται μόνο με τοπική εμβέλεια, σε επίπεδο καλοκαιρινού κλαμπ, με μεγαλύτερες διοργανώσεις στην Κρήτη και στην Καλαμάτα. Επίσης στις σχολές μοντέλων πηγαίνουν όλο και λιγότερα κορίτσια. Πλέον το δέλεαρ είναι η συμμετοχή σε καμιά διαφήμιση ή η «άκρη» για τηλεοπτική εκπομπή σε ρόλο ημίγυμνης «γλάστρας». Πολλά κορίτσια έμειναν χωρίς παραμύθι. Και καθώς δεν υπάρχει ούτε πρίγκιπας, μαθαίνουν από νωρίς τι χρώμα έχει η κολοκύθα.