Αυτές τις μέρες η Renault έδωσε στη δημοσιότητα ένα τίζερ με μερικές υποφωτισμένες φωτογραφίες ενός νέου «ρεστομόντ». Τις πέρασα πρόχειρα στο Photoshop μπας και πέσει λίγο περισσότερο φως. Σύμφωνοι, μπορεί και πάλι να μη φαίνονται πολλά, όμως το περίγραμμα κάνει μπαμ. Το προκλητικά φαρδύ πίσω μέρος, εκεί που κάποτε ήταν το μοτέρ πίσω από τα δύο μόνο καθίσματα, οι θόλοι που εξείχαν λες και τους είχες τεντώσει σε καλίμπρα και, βέβαια, οι μνήμες από εκείνο το υπέροχο, περίεργο, προκλητικό και ζόρικο οδηγικά 5 Turbo. Oπως μου έλεγε κάποτε βαθύς γνώστης και οδηγός του συγκεκριμένου, κανένα αυτοκίνητο της γενιάς του δεν ήταν πιο δύσκολο να το δαμάσεις οδηγώντας το στο όριο. Τώρα το πώς ο Ζαν Ρανιοτί, ο γάλλος οδηγός αγώνων, κατάφερε το 1981, με το που έκανε το αυτοκίνητο το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, να κερδίσει το Ραλί του Μόντε Κάρλο και, στη συνέχεια, σε Κορσική και Πορτογαλία, ένας θεός ξέρει – και ο μικρόσωμος γάλλος ήταν ένας τέτοιος.
Ως γνωστόν, στη συνέχεια το ομολογκαρισμένο 5 Turbo έτυχε να πέσει πάνω στους οδοστρωτήρες του Group B και δεν είχε και πολλή τύχη. Πού να παλαίψεις με τα quattro, τις Lancia και τα 295 T16; Ωστόσο, ακόμα και στις εκδόσεις δρόμου, το αυτοκίνητο είχε αφήσει τη δική του, ανεξίτηλη σφραγίδα. Και πώς να ‘ταν αλλιώς; Hταν σχεδιασμένο υπό το άγρυπνο μάτι του τεράστιου Μαρτσέλο Γκαντίνι, αυτού του 84χρονου σήμερα, απείρως επιδραστικού σχεδιαστή που έχει ζωγραφίσει περιπτώσεις όπως, μεταξύ πολλών άλλων, τις Alfa Romeo Montreal, Lancia Stratos και Lamborghini Miura. Στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, ειδικά στην αρχική και όχι στην ανανεωμένη έκδοσή του (Renault 5 Turbo 2, όπως λεγόταν), είχε και τα πιο υπέροχα σχεδιασμένα καθίσματα από τον οίκο Bertone. Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται το τουρμπάτο μοτέρ των 1.4 λίτρων (μετά έγινε 1.5), το 5άρι κιβώτιο και τον πίσω άξονα δανεισμένο από την Alpine A310 V6. Οι γάλλοι έπρεπε να ψάξουν βαθιά μέσα στο κελάρι με τα ανταλλακτικά τους για να παντρέψουν το νέο πρότζεκτ και να μετατρέψουν το αθώο προσθιοκίνητο «πεντάρι» σε κεντρομήχανο, πισωκίνητο και τελείως αρρενωπό 5 Turbo.
Σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Renault, αυτή η εταιρεία με το μεγάλο μηχανικό και σχεδιαστικό βάθος, έχει πάρει άλλο δρόμο. Ηλεκτρικό. Oχι μόνο δε θα ξαναβγεί κάποιο άλλο προσθιοκίνητο μοντέλο της με τον κωδικό «RS» αλλά και ό,τι προγραμματίζει ως ειδικές εκδόσεις θα είναι με πρίζα. Οι φωτό που έδωσε στη δημοσιότητα, μία εβδομάδα πριν ρίξει περισσότερο φως και κάνα μήνα πριν εκτεθεί το νέο της κόνσεπτ στο Διεθνές Σαλόνι του Παρισιού, βασίζονται εν πολλοίς στη στέρεη και συναισθηματικά φορτισμένη βάση της νοσταλγίας.
Λέγεται, αν και τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμη, πως το νέο 5 Turbo θα έχει ηλεκτρικό μοτέρ που θα κινεί τον πίσω άξονα, όπως και ο θρυλικός πρόγονός του. Θα βγει στην παραγωγή; Θα αναλάβει η Alpine, το σπορ παρακλάδι της, να το ρίξει με θράσος στην αγορά, όπως έκανε 50 χρόνια πριν με το αρχέτυπο; Αυτά μένουν να απαντηθούν. Επί του προσωπικού πάντως, θα θυμάμαι για πάντα εκείνο το κόκκινο 5 Turbo, κάποτε στην Ακαδημίας, με το κόκκινο ταμπλό, το περίεργο τιμόνι και τα φαρδιά καπούλια να καλύπτουν σχεδόν όλη τη λωρίδα. Και ίσως ένα τέτοιο «ρεστομόντ» να είναι πλέον ο μόνος τρόπος για να ξαναδούμε αυτό το σέξι πισωκίνητο ξανά.
