«Ο Δράκουλας; Είναι ο πατέρας μου» δηλώνει ο Νίκολας Κέιτζ, ο οποίος πήρε πολύ σοβαρά τον ρόλο του ως Νοσφεράτου, παρότι πρωταγωνιστεί σε μια κωμωδία τρόμου. Εν αναμονή της γοτθικής βερσιόν του πρίγκιπα Βλαντ από τον Ρόμπερτ Εγκερς («The Walking Dead», «Invincible») η Universal φέρνει στις κινηματογραφικές αίθουσες τον «Renfield», μια σύγχρονη εκδοχή της ιστορίας για την τοξική σχέση μεταξύ του Κόμη Δράκουλα και του Ρένφιλτ (τον υποδύεται ο Νίκολας Χολτ), του παραληρηματικού και πιστού ακολούθου του, ο οποίος στο μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ νοσηλεύεται σε μια ψυχιατρική κλινική και τρέφεται με έντομα. Πίσω από το εγχείρημα βρίσκεται ο Ρόμπερτ Κίρκμαν (“Walking Dead”, “Invicincible”), ενώ η σκηνοθεσία είναι του Κρις ΜακΚέι.
Οσον αφορά την ταινία, είναι κωμωδία μεν, αλλά γεμάτη αίμα. «Είναι η γεύση που έψαχνα. Ενα από τα αγαπημένα μου στυλ είναι η αντίστιξη μεταξύ κωμωδίας και τρόμου. Το δύσκολο είναι να βρεις τον σωστό τόνο. Θυμάμαι την εμπειρία παρακολουθώντας την ταινία “An American Werewolf in London”: γελάς και μετά τρομάζεις. Είναι μια από τις καλύτερες φόρμουλες» ανέφερε σχετικά ο Νίκολας Κέιτζ, συνομιλώντας μέσω Zoom με την Αριάνα Φινός της La Repubblica.
Πρώτη φορά σε επαφή με τον Δράκουλα και τον ακόλουθό του o 59χρονος αμερικανός ηθοποιός ήρθε πολύ μικρός. «Ο πατέρας μου πρόβαλλε στο σαλόνι την ασπρόμαυρες ταινίες, μεταξύ των οποίων και το “Nοσφεράτου”, τη βερσιόν με τον Μαρκ Σρεκ στο ρόλο του Κόμη Ορλόκ, φαλακρό, με μακριά νύχια. Εκείνος με είχε τρομάξει πραγματικά, πρέπει να ήμουν πέντε χρόνων» είπε ο Κέιτζ, ο οποίος τον Δράκουλα τον έχει υποδυθεί ξανά, στην αρχή της καριέρας του, στην ταινία «Vampire’s Kiss» του 1988.
Σχετικά με τη γοητεία που εξακολουθεί να ασκεί ο Δράκουλας ανά τους αιώνες, οφείλεται στο ότι «είναι ένα υπερφυσικό ον αλλά ιδιαίτερα ανθρώπινο, που αφηγείται μια ανθρώπινη εμπειρία» σύμφωνα με τον ηθοποιό. «Αν αντικαταστήσετε τον εθισμό στο αίμα με τον εθισμό στο αλκοόλ, στην ηρωίνη ή στο σεξ, καταλαβαίνετε ότι είναι ένα πρόβλημα με το οποίο παλεύουν εκατομμύρια άνθρωποι. Μετά, υπάρχει η κατάρα της αιώνιας ζωής. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι θα ήταν υπέροχο να ζουν για πάντα. Αλλά όχι, οι άνθρωποι που αγαπάς πεθαίνουν ή σε προδίδουν ή σε εγκαταλείπουν ξανά και ξανά. Είναι μια συσσώρευση τρομακτικών αποχαιρετισμών. Μας ελκύει ο Δράκουλας γιατί αναγνωρίζουμε κάτι από τη ζωή μας» προσέθεσε.
Σημείωσε επίσης πως επιστράτευσε όλη του τη φαντασία για να αποδώσει τον ρόλο του, ενώ επηρεάστηκε ιδιαίτερα από την ερμηνεία του Νίκολας Χολτ στον ρόλο του Ρένφιλντ, καθώς στην ταινία όλα παρουσιάζονται από τη δική του σκοπιά. «Η αλήθεια είναι ότι έβαλα πολλά στοιχεία του πατέρα μου Ογκουστ Κόπολα […] Ηταν ο πιο έξυπνος άνθρωπος σε κάθε περίσταση και σιγουρευόταν ότι το ήξεραν όλοι. Μιλούσε με μια ανάμεικτη προφορά μεταξύ αγγλικής και αμερικανικής. Σκέφτηκα πως έτσι θα μιλούσε και ο Δράκουλας» συμπλήρωσε.
Αναφορικά με τον θείο του, τον εξαιρετικό Φράνσις Φορντ Κόπολα, σημείωσε ότι «έφτιαξε έναν όμορφο Δράκουλα με έναν υπέροχο Γκάρι Ολντμαν, κάθε καρέ είναι ένα έργο τέχνης. Στην προκειμένη περίπτωση όμως ήταν διαφορετικά, του ζήτησα συμβουλές. Μου απάντησε “πρέπει να σκέφτεσαι ότι ο χαρακτήρας είναι πολύ όμορφος”. Είπα “καλά, όχι και πολύ, σε κάποιες σκηνές έχει τόνους μακιγιάζ και το πρόσωπό του είναι παραμορφωμένο”. Και εκείνος απάντησε: “Δεν έχει σημασία, εκείνος είναι πεπεισμένος ότι είναι όμορφος, αυτή την πεποίθηση πρέπει να την κάνεις δική σου”. Αυτό με ώθησε στο επόμενο βήμα μου: ο πατέρας μου ήταν πολύ όμορφος, μου φάνηκε σαν ένας ωραίος φόρος τιμής. Του είπα “Φράνσις, θα τον υποδυθώ σαν να ήταν ο αδελφός σου. Ο Ογκουστ Κόπολα επιστρέφει, και θα επιστρέψει ως Δράκουλας».