Οι τελευταίες μέρες του Ιουλίου ήταν επίσης οι τελευταίες μέρες της ζωής του Φουάντ Σουκρ και του Ισμαήλ Χανίγια. Εξοντώθηκαν διαδοχικά: ο πρώτος, ανώτατος στρατιωτικός ηγέτης της Χεζμπολάχ, την 30η Ιουλίου στο πλαίσιο πυραυλικής επιδρομής στο προπύργιο της οργάνωσης στη νότια Βηρυτό, ενώ ο δεύτερος, πολιτικός ηγέτης της Χαμάς, την 31η Ιουλίου, από έκρηξη εκρηκτικού μηχανισμού στο δωμάτιο του στην καρδιά της Τεχεράνης.
Επρόκειτο για δύο συντριπτικά πλήγματα τα οποία αποκάλυψαν σοβαρά κενά ασφαλείας στα ανώτατα κλιμάκια του σιιτικού άξονα. Κάποια στιγμή οι Ιρανοί άρχισαν να ανησυχούν ιδιαίτερα, η διείσδυση ξένων, εχθρικών στοιχειών, ήταν ξεκάθαρη, έπρεπε κάπως να αντιδράσουν, οπότε την 18η Αυγούστου, ανακοίνωσαν πως κατάφεραν να εξουδετερώσουν κατασκόπους της Μοσάντ σε «28 χώρες».
Επρόκειτο για την τελευταία από καμιά δεκαριά παρόμοιες ανακοινώσεις, από την αρχή του τρέχοντος έτους, περί συλλήψεων και εξοντώσεων πρακτόρων του εχθρού. Ο Γκουίντο Ολίμπιο, δημοσιογράφος της Corriere della Sera με ειδίκευση στην ασφάλεια και στις μυστικές υπηρεσίες, αναφέρει πως, αφού εξοντώθηκαν ο Σουκρ και ο Χανίγια, οι Ιρανοί συνέλαβαν πλήθος ανθρώπων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν Κούρδοι, Αραβες από την επαρχία Κουζεστάν, πιθανώς Μπαλούχοι και στοιχεία που δρούσαν στα σύνορα με το Αφγανιστάν.
Οι Φρουροί της Επανάστασης επιδίωξαν να δημιουργήσουν μια αίσθηση σχετικής ασφάλειας, δείχνοντας πως η αντικατασκοπεία τους ήταν αποτελεσματική, ωστόσο διαψεύστηκαν με τον πλέον ξεκάθαρο και αιματηρό τρόπο, αρχικά με την επίθεση με τους παγιδευμένους βομβητές και τους ασυρμάτους στη Βηρυτό και στη συνέχεια με την εξόντωση του Χασάν Νασράλα, ανώτατου ηγέτη της Χεζμπολάχ.
Τα πλήγματα που δέχτηκε ο υπό την ηγεσία των αγιατολάδων σιιτικός άξονας ήταν συντριπτικά, με τους Ισραηλινούς να καταδεικνύουν στους εχθρούς τους πως κανένας και πουθενά δεν μπορεί να θεωρεί πως είναι ασφαλής.
Οι πρώτες μυστικές αποστολές της Μοσάντ κατά του Ιράν άρχισαν το 2001 ενώ μετά από το 2010 η συχνότητά τους άρχισε να αυξάνεται και συνεχίστηκαν με αποκορύφωμα τα συγκλονιστικά γεγονότα των τελευταίων δύο μηνών, από την εξόντωση των Σουκρ και Χανίγια έως σήμερα.
Ο δημοσιογράφος της Corriere εξηγεί πως οι Ισραηλινοί κατάφεραν να στρατολογήσουν πράκτορες από όλες τις ιεραρχίες και έπεισαν αξιωματούχους και τεχνικούς να συνεργαστούν μαζί τους, καταφέρνοντας να δημιουργήσουν ένα εκτεταμένο δίκτυο, χάρη στο οποίο κατέστη δυνατή η κλοπή, το 2018, απόρρητων εγγράφων που πυρηνικού προγράμματος του Ιράν καθώς και η πραγματοποίηση πολλών επιχειρήσεων δολιοφθοράς κατά στρατηγικών στόχων.
Οποτε δεν ήταν δυνατή η επιστράτευση του ανθρώπινου παράγοντα επί του πεδίου, οι Ισραηλινοί συνέχιζαν τη δράση τους, εξαπολύοντας κυβερνοεπιθέσεις ή ιδρύοντας εταιρείες-φαντάσματα, οι οποίες, έπειτα από χρόνια, θα προμήθευαν τους εχθρούς τους με ελαττωματικό εξοπλισμό, περιλαμβανομένων και χιλιάδων συσκευών επικοινωνίας, παγιδευμένων με εκρηκτικά.
Ωστόσο ο αποκεφαλισμός της Χεζμπολάχ αποτέλεσε μια ανείπωτη εξέλιξη, «ένα “άλμα” το οποίο κατέστη δυνατό χάρη σε “προδότες”», γράφει ο Γκουίντο Ολίμπιο, σημειώνοντας τις εν λόγω υποψίες τις επιβεβαίωσαν στο Reuters οι ίδιοι οι Ιρανοί.
Πλέον οι έρευνες στην Τεχεράνη εστιάζονται κυρίως στις τάξεις των Φρουρών της Επανάστασης, οι οποίοι έχουν στενές σχέσεις με το Κόμμα του Θεού, καθώς και στους κόλπους της επίλεκτης Δύναμης Κουντς, διοικητές της οποίας ταξίδευαν συχνά στη Βηρυτό, στην κοιλάδα Μπεκάα στον ανατολικό Λίβανο και σε βάσεις στην επικράτεια της Συρίας. Ο Γκουίντο Ολίμπιο αναφέρει πως ερευνώνται δεκάδες πρόσωπα, με την αντικατασκοπεία να ελέγχει τραπεζικούς λογαριασμούς, τρόπους ζωής, οικογενειακές μετακινήσεις στο εξωτερικό, πιθανές ασυνήθιστες κινήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο ενισχύθηκαν, φυσικά, και τα μέτρα ασφαλείας του ανώτατου ηγέτη του Ιράν, αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ.
Ο εντοπισμός των «προδοτών» απαιτεί χρόνο, ωστόσο οι αγιατολάδες έχουν ελάχιστο στη διάθεσή τους ενώ η αποστολή της αντικατασκοπείας καθίσταται ακόμη πιο περίπλοκη από το γεγονός πως οι έρευνες εστιάζονται «εντός του παλατιού», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ιταλός ειδικός, με τους ερευνητές να πρέπει, συγχρόνως, να προσέχουν ιδιαίτερα τα μέσα που χρησιμοποιούν, καθώς θα μπορούσαν να έχουν παγιδευτεί, με κοριούς αλλά και εκρηκτικά, από τον Μικρό αλλά και τον Μεγάλο Σατανά, δηλαδή το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.
«“Ο εχθρός σε ακούει” δεν είναι απλώς ένα σύνθημα», γράφει ο Γκουίντο Ολίμπιο, επικαλούμενος δημοσίευμα των Financial Times, οι οποίοι υποθέτουν πως η Μοσάντ συνέλεξε πλήθος πολύτιμων πληροφοριών παρακολουθώντας, με τα πιο προηγμένα συστήματα, τις δυνάμεις της Χεζμπολάχ που αποστέλλονταν να πολεμήσουν στη Συρία.
Υπάρχει και η εκδοχή της κυβέρνησης του Λιβάνου: υπήρχε η αμερικανο-γαλλική συμφωνία για εκεχειρία, ο Νασράλα είχε συμφωνήσει (νομίζοντας πως είχε συμφωνήσει και ο Νετανιάχου) οπότε, έκρινε πως ήταν ασφαλής, τουλάχιστον τόσο όσο να δώσει το παρών στο αρχηγείο της οργάνωσής του, ωστόσο οι Ισραηλινοί είχαν άλλα σχέδια. «Θα μπορούσε να είναι μια εξήγηση αλλά είναι μερική γιατί δεν ξεκαθαρίζει όλα τα άλλα περιστατικά και σίγουρα δεν κατευνάζει τους φόβους των αγιατολάδων», σχολιάζει ο Γκουίντο Ολίμπιο.