«Κάθε διάσημος ονειρεύεται το δεκαπεντάλεπτο της ανωνυμίας του» έγραψε έξυπνα η Corriere della Sera, αντιστρέφοντας τη γνωστή ατάκα (του Αντι Γουόρχολ) περί βραχείας διασημότητας των ασήμων. Ποιος ο λόγος τού σχεδόν φιλοσοφικού στοχασμού στο Μιλάνο ντάλα καλοκαίρι; Μα, το κάζο που έπαθε ο 66χρονος ηθοποιός του Χόλιγουντ Κέβιν Μπέικον, γνωστός από επιτυχημένα φιλμ («Footloose», «Apollo 13», κ.ά.), όταν αποφάσισε να ανακατωθεί με τον κόσμο προσποιούμενος ότι είναι κάποιος άλλος, «ανώνυμος», ο οιοσδήποτε και ο κανένας, ώστε να ξελαμπικάρει λίγο χάνοντας μέρος της πολλής «ορατότητάς» του.
Την ιστορία αυτή αφηγήθηκε ο ίδιος ο αστέρας στο αμερικανικό έντυπο Vanity Fair, εξειδικευμένο στον «κόσμο της ματαιοδοξίας», όπως δηλώνει υπερηφάνως. Αλλο πράγμα, όμως, η ματαιοδοξία και άλλο πράγμα η ανοησία – όχι ότι δεν γίνεται και να συνδυαστούν περίφημα οι δυο τους, κάθε άλλο μάλιστα. Φαίνεται ότι ο Μπέικον (ο οποίος, κατά τα λοιπά, υποδύεται χαρακτήρες και υποτίθεται ότι έχει ψυλλιαστεί τι εστί άνθρωπος, κοινωνία και εξουσία) νόμισε ότι η «ανωνυμία» θα του εξασφάλιζε το προνόμιο της ησυχίας, τουλάχιστον. Οπως ήταν φυσικό, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι.
Με σκοπό να μεταβεί σε ένα εμπορικό κέντρο και να μην τον αναγνωρίσει ψυχή, ο αμερικανός ηθοποιός επιστράτευσε έναν επαγγελματία μακιγιέρ που του αλλοίωσε, προσωρινώς, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, το οποίο «είναι πολύ αναγνωρίσιμο» κατά δήλωσή του ιδίου του Μπέικον. Γιατί χρειάστηκε επαγγελματία της μεταμφίεσης; Διότι «το καπέλο και τα γυαλιά λειτουργούν μόνο μέχρις ενός σημείου». Λοιπόν, έκανε ό,τι έκανε στη φάτσα του (φόρεσε ψεύτικα δόντια, ψεύτικη μύτη και γυαλιά) και κατόπιν πήγε στο εμπορικό κέντρο «Grove», ένα από τα δημοφιλέστερα mall του Λος Αντζελες.
«Καλά ήταν στην αρχή» είπε στο περιοδικό ο Μπέικον, όμως «το καλό δεν κράτησε πολύ». (Ούτε καν το τέταρτο του Γουόρχολ, βρε Κέβιν;) Να τι συνέβη: «Οι άνθρωποι δεν ήταν καθόλου καλοί μαζί μου. Είχαν όρεξη για καβγάδες. Ακόμη και για να πιω έναν σκα@τοκαφέ έπρεπε να υποστώ την ατελείωτη ουρά. Τέτοια ανωνυμία είναι χάλια. Θέλω να ξαναγίνω διάσημος!» Δηλαδή ο αστέρας κατάλαβε ότι δεν είναι εύκολη η ζωή όταν δεν είσαι αστέρας. «Κανείς δεν με αναγνώρισε» είπε. Αν βγήκε κάτι καλό από αυτήν την ιστορία, αυτό ήταν μάλλον το έξτρα μεροκάματο του μακιγιέρ – όχι;