Τα μικρά και μαλακά ρομπότ jellybots, κινούμενα με πλοκάμια υδραυλικής κίνησης, ενδέχεται να αναλάβουν τον ρόλο του φύλακα των ωκεανών, αφού στην κυριολεξία θα εισχωρούν σε ευαίσθητα θαλάσσια περιβάλλοντα δίχως να τα βλάπτουν, λένε οι επιστήμονες οι οποίοι τα δημιούργησαν.
Ο Ερικ Ενγκεμπεργκ, του Πανεπιστημίου Ατλάντικ της Φλόριντα, ένας από τους εφευρέτες αυτού του μικρορομπότ, δήλωσε: «Η μελέτη και η παρακολούθηση κάποιου ιδιαίτερα ευαίσθητου περιβάλλοντος, όπως είναι οι κοραλλιογενείς ύφαλοι, ήταν πάντα πρόκληση για τους ερευνητές της θάλασσας. Τα μαλακά ρομπότ έχουν μεγάλες δυνατότητες να συμβάλουν σε αυτό το ερευνητικό έργο».
Το jellybot βασίζεται στο σχήμα της μέδουσας Αurelia aurita ως προνύμφης. Οι δημιουργοί του του χάρισαν κίνηση με ένα υδραυλικό σύστημα που βασίζεται σε δύο περιστρεφόμενες αντλίες. Το νερό που μέσω αυτών αντλείται από το φυσικό περιβάλλον χρησιμεύει στην κολυμβητική δεινότητα του ρομπότ, αφού φουσκώνει τα οκτώ πλοκάμια πυριτίου. Οταν οι αντλίες δεν τροφοδοτούνται, η φυσική ελαστικότητα των πλοκαμιών σπρώχνει το νερό προς τα έξω.
Ο δρ Ενγκεμπεργκ είναι αισιόδοξος για τη δουλειά του: «Τα μαλακά ρομπότ που μιμούνται ψάρια και άλλους θαλάσσιους οργανισμούς είναι δημοφιλή στο πλαίσιο της ερευνητικής κοινότητας. Οι μέδουσες θα διαπρέψουν σε αυτό το πεδίο, επειδή είναι πολύ καλές κολυμβήτριες».
Οι επιστήμονες παρήγαγαν πέντε jellybots, το καθένα από τα οποία έχει διαφορετικό επίπεδο σκληρότητας (ή μαλακότητας, αν προτιμάτε). Για τη δημιουργία τους χρησιμοποιήθηκαν τεχνικές τρισδιάστατης εκτύπωσης.
«Η προωθητική τους απόδοση οφείλεται στο σχήμα του σώματός τους, το οποίο μπορεί να παράγει ένα συνδυασμό στροβίλων, προωστικών και αεριωθουμένων. Διαπιστώσαμε ότι τα ρομπότ ήταν ικανά να διέλθουν από ανοίγματα στενότερα από τη διάμετρό τους» λέει ο δρ Ενγκεμπεργκ.
Το BBC που μετέδωσε την είδηση για τις επιτυχίες των «μαλακών ρομπότ» στα θαλάσσια περιβάλλοντα παρατηρεί ότι στο μέλλον τα ρομπότ αυτού του είδους θα διαθέτουν περιβαλλοντικούς αισθητήρες και ειδικό προγραμματισμό πλοήγησης ώστε να εντοπίζουν τις εισόδους και να αποφασίζουν αν μπορούν να περάσουν. Η επιστημονική έρευνα στην οποία βασίστηκε το δημοσίευμα φιλοξενήθηκε στο περιοδικό «Bioinspiration and Biomimetics».