Ενας στους δύο Αμερικανούς της μεσαίας τάξης επιλέγει πλέον να μην παντρευτεί στις ευημερούσες ΗΠΑ. Οχι γιατί δεν το επιθυμεί, αλλά γιατί δεν μπορεί. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν τουλάχιστον η Τζάνετ Ανταμι και ο Πολ Οβερμπεργκ της Wall Street Journal, αφότου πέρασαν από κόσκινο τα σχετικά δημογραφικά στοιχεία από το 1980 έως και το 2018.
Συγκεκριμένα, ανακάλυψαν ότι το ποσοστό των γάμων μεταξύ των Αμερικανών που κερδίζουν από 25 έως 125 χιλιάδες δολάρια τον χρόνο μειώθηκε κατά 16% κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών. Αυτό σημαίνει ότι «ο γάμος και όλα τα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη που συνεπάγεται τείνουν να καταστούν είδος πολυτελείας» που πλέον απολαμβάνουν κυρίως οι έχοντες και οι κατέχοντες, δεδομένου ότι κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, το ποσοστό των γάμων μεταξύ των πιο εύπορων Αμερικανών μειώθηκε κατά πολύ λιγότερο, μόλις 4%.
Σήμερα στις ΗΠΑ παντρεμένα είναι σχεδόν τα μισά από τα ζευγάρια της μεσαίας τάξης, ενώ μεταξύ των υψηλότερων εισοδημάτων το ποσοστό εκείνων που επέλεξαν να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου είναι 60%. Το 1980 συνέβαινε το αντίθετο, ενώ όσον αφορά τους φτωχούς Αμερικανούς, συνεχίζουν να παντρεύονται λιγότερο από όλους τους άλλους, αλλά το ποσοστό των γάμων μεταξύ των φτωχών αμερικανικών ζευγαριών δεν άλλαξε σημαντικά με την πάροδο του χρόνου.
Για ποιον λόγο, όμως, εκατομμύρια άνθρωποι, παρότι συμβιώνουν με τον εκλεκτό ή την εκλεκτή της καρδιάς τους, επιλέγουν τελικά να μη νυμφευθούν; Λόγω της οικονομικής ανασφάλειας που αισθάνονται και βιώνουν. Στην πραγματικότητα, ο γάμος εξακολουθεί να συγκαταλέγεται μεταξύ των κύριων επιδιώξεων των νεαρών Αμερικανών, ανδρών και γυναικών. Από το 1976 έως και σήμερα, το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν πραγματοποιεί κάθε χρόνο μια σχετική έρευνα μεταξύ των τελειόφοιτων των αμερικανικών λυκείων και τα ¾ εξ αυτών δηλώνουν σταθερά (με τις αυξομειώσεις από χρονιά σε χρονιά να είναι αμελητέες) πως σκέφτονται σοβαρά να παντρευτούν.
Διστάζουν, ωστόσο, να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους, ευελπιστώντας πως θα καταφέρουν πρώτα να βελτιώσουν τα οικονομικά τους. Ομως από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και μετά και παρά την ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας, οι ελπίδες πάρα πολλών ζευγαριών της μεσαίας τάξης αποδεικνύονται φρούδες.
Φαίνεται, όμως, πως στην Αμερική περισσότερο παντρεύονται όχι μόνον οι πιο πλούσιοι αλλά και οι πιο μορφωμένοι.Γιατί από το 1980 έως το 2018 οι γάμοι μεταξύ των αποφοίτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μειώθηκαν κατά 19% ενώ μεταξύ των αποφοίτων πανεπιστημίου κατά 8%. Σήμερα στις ΗΠΑ παντρεμένοι είναι σχεδόν δύο στους τρεις πτυχιούχους και ένας στους δύο αποφοίτους λυκείου.
Κάποιον ρόλο στη σημαντική μείωση των γάμων διαδραματίζει σίγουρα και το γεγονός πως όσοι επιλέγουν να μην παντρευτούν δεν στιγματίζονται ούτε από την κοινωνία ούτε από τη θρησκεία, τουλάχιστον τόσο έντονα όσο κατά το παρελθόν. Περισσότερο ενδιαφέρον, ωστόσο, παρουσιάζουν συγκεκριμένες κοινωνικές δυναμικές και ο τρόπος που επιδρούν στα δύο φύλα όσον αφορά τη στάση τους προς τον γάμο.
Από τη μία πλευρά, οι λευκοί μεσαίου μορφωτικού επιπέδου άνδρες της μεσαίας τάξης που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση, αισθάνονται πως δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αντεπεξέλθουν σε έναν γάμο. Συγχρόνως, όμως, δεν αναζητούν μια καλύτερη θέση εργασίας με υψηλότερες απολαβές, κυρίως επειδή δεν σκοπεύουν να παντρευτούν.
Την ίδια ώρα οι μεσαίου μορφωτικού επιπέδου γυναίκες της μεσαίας τάξης κατάφεραν να καλύψουν το μισθολογικό κενό πους τις χώριζε από τους άνδρες (πιο γρήγορα, μάλιστα, από τις πιο μορφωμένες και εύπορες Αμερικανίδες) και λόγω της σχετικής οικονομικής ανεξαρτησίας που απέκτησαν δεν επιθυμούν, τουλάχιστον διακαώς, να παντρευτούν.