Ο Μακόλεϊ Κάλκιν να μεγάλωσε, και η ταινία που τον έκανε διάσημο, το «Μόνος στο Σπίτι», εξακολουθεί να μεγαλώνει γενιές παιδιών τόσο στην Αμερική όσο και σε όλη την Ευρώπη. Ο χαρακτήρας που υποδήθηκε ο Κάλκιν, το μακρινό 1991, ο εννιάχρονος Κέβιν, δεν ήξερε -όπως και κανείς άλλος- τότε, την υστερία που θα προκαλούσε ο ίδιος, αλλά και το όνομά του.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, πριν βγει η ταινία, τα πιο δημοφιλή ονόματα που δίνονταν στα αγοράκια στη δυτική Ευρώπη ήταν σχεδόν στερεοτυπικά: Ζιλιέν στη Γαλλία, Γιάν στη Γερμανία, Γιοχάνες στην Ολλανδία. Το 1991, το Κέβιν έγινε το πιο δημοφιλές όνομα και στις τρεις αυτές χώρες και παρέμεινε στην κορυφή για πολλά χρόνια, γράφει ο Economist.
Το να μεγαλώνεις με το όνομα Κέβιν στην Ευρώπη δεν αποδείχθηκε καθόλου εύκολο. Το συγκεκριμένο όνομα άρχισε σύντομα να εκλαμβάνεται ως σημάδι ότι κάποιος προέρχεται από πολιτιστικά κατώτερα στρώματα, τουλάχιστον στους κόλπους των «σοφιστικέ», που ήταν εξοικειωμένοι πιο πολύ με τα ονόματα των χαρακτήρων του Βίκτορος Ουγκώ ή του Χέρμαν Εσσε από ότι με εκείνα της αμερικανικής ποπ κουλτούρας. Το όνομα Κέβιν είναι ιρλανδικής προέλευσης, αλλά ήταν πάντα πολύ πιο συνηθισμένο στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.
Στα 30 τους πλέον, οι Κέβιν της Ευρώπης έχουν υποστεί έναν χείμαρρο αστικής μοχθηρίας, αλλά είναι μπερδεμένοι και οι ίδιοι, συνεχίζει ο Economist: Πήραν το όνομά τους από το παιδί στην ταινία «Home Alone», ή από τον Κέβιν Κόστνερ, του οποίου η επιτυχημένη ταινία «Χορεύοντας με τους Λύκους» κυκλοφόρησε επίσης εκείνη την περίοδο; Η μήπως από ένα μέλος των Backstreet Boys, στις αρχές της δεκαετίας του 1990;
Οποιος κι αν ήταν ο λόγος που οι γονείς τους αποφάσισαν να τους ονομάσουν έτσι, στην Αγγλία το «Κεβ» έχει γίνει συνώνυμο της εργατικής τάξης, κάτι αντίστοιχο με το να ονομάζεσαι Κάρεν στην Αμερική. Οι Γερμανοί κάνουν λόγο για το Kevinismus (Κεβινισμός), που υποδηλώνει τα δεινά της προκατάληψης που αντιμετωπζουν όσοι φέρουν το όνομα. Μια εφαρμογή Kevinometer (Κεβινόμετρο) βοηθά τους γονείς να αποφύγουν να δώσουν στο παιδί τους ένα όνομα που ακούγεται υπέροχο σήμερα, αλλά θα είναι ένδειξη τρομερά κακού γούστου το 2040…
Είναι τόσο κακή η φήμη του ονόματος, που κάποτε ένας Γερμανός συνόψισε την υπαρξιακή αγωνία του να το φέρεις ως εξής: «Το Κέβιν δεν είναι όνομα, είναι διάγνωση». Οι μελέτες που επιδιώκουν να καθορίσουν εάν οι εργοδότες κάνουν διακρίσεις σε βάρος ορισμένων αιτούντων εργασία, συχνά επικεντρώνονται σε δύο ανδρικά ονόματα, το Μοχάμεντ και το Κέβιν. Η προκατάληψη εναντίον του Μοχάμεντ θεωρείται κακή αυτές τις μέρες. Για τον Κέβιν, συνεχίζει ο Economist, παραμένει αποδεκτή.
Η παράδοση, σε πολλά μέρη της Ευρώπης, υπαγόρευε κάποτε ότι τα ονόματα έπρεπε να είναι ανάλογα της κοινωνικής τάξης: Οι γαλαζοαίματοι μπορούσαν να καινοτομήσουν με ασυνήθιστα ονόματα, τα οποία η υψηλή κοινωνία θα υιοθετούσε στη συνέχεια, πριν επιτραπεί στην κατώτερη τάξη των πληβείων να τα χρησιμοποιήσει. Ομως, στη δεκαετία του 1980, εκείνοι που βρίσκονταν στο κάτω μέρος της πυραμίδας έκαναν την επανάστασή τους. Το να ονομάσουν το παιδί τους Κέβιν ήταν ένα σημάδι κοινωνικής χειραφέτησης, της άρνησης των καταπιεσμένων να παίξουν τον ρόλο που τους είχαν αποδώσει οι ελίτ.
Πολλές ευρωπαϊκές χώρες απαιτούσαν τα ονόματα των παιδιών να προέρχονται από έναν συγκεκριμένο κατάλογο, κυρίως χριστιανών αγίων. Η χαλάρωση τέτοιων περιορισμών επέτρεψε στους γονείς να αντλήσουν έμπνευση από μακριά. Διακηρύσσοντας την πολιτιστική τους ανεξαρτησία, πολλοί στράφηκαν προς την Αμερική. Η άνοδος του ονόματος Κέβιν ήταν το πιο ορατό αποτέλεσμα. Βέβαια, στην ύπαιθρο και τα φτωχότερα προάστια της δυτικής Ευρώπης απαντώνται επίσης συχνά οι 30χρονοι Τζόρνταν, Ντίλαν, Τζέσικα και Σίντι, που προήλθαν από τους σημαντικούς χαρακτήρες εισαγόμενων τηλεοπτικών σειρών.
Η ευρωπαϊκή «κατάρα των Κέβιν» έπεσε κυρίως στα αγόρια, και όχι σε όλες τις χώρες. Η Ιταλία τη δεκαετία του 1990 παρέμεινε πιστή στο Μάρκο και η Ισπανία στο Χοσέ. Η Πολωνία υιοθέτησε αρκετά αγγλικά ονόματα, τα οποία όμως στην πολωνική γλώσσα ακούγονται παράξενα: Ο Μπράϊαν, για παράδειγμα, προφέρεται Μπράτζαν, που δεν είναι και πολύ αγγλικό.
Η χώρα που, για τους δικούς της λόγους, υιοθέτησε από νωρίς τα αγγλόφωνα ονόματα ήταν η Ανατολική Γερμανία της δεκαετίας του 1970, γράφει ο Economist. Πριν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, το να ονομάζεται ένα παιδί Μάντι, Πέρσι ή Ρόνι, ήταν σημάδι ότι οι γονείς του είχαν κοσμοπολίτικη οπτική και τηλεοράσεις που έπαιζαν απαγορευμένα δυτικά προγράμματα. Η ονομασία ενός παιδιού Σου Ελεν (από την τηλεοπτική σειρά «Ντάλας») ήταν μια πράξη σιωπηλής εξέγερσης ενάντια στο κομμουνιστικό κράτος.
Μερικοί Κέβιν κατάφεραν να γίνουν διάσημοι, αν και σε τομείς που οι ελίτ δεν θεωρούν άξιες λόγου: Ενας Ολλανδός ράπερ, γεννημένος το 1994, αυτοπροσδιορίζεται μόνο με το μικρό του όνομα. Οι Κέβιν Μπάρενς και Κέβιν ντε Μπρουν, αμφότεροι γεννημένοι το 1991, είναι διάσημοι ποδοσφαιριστές στη Γερμανία και το Βέλγιο αντίστοιχα. Από το 2022, δύο Κεβάν κάθονται στα έδρανα του γαλλικού κοινοβουλίου. Είναι βουλευτές της Εθνικής Συσπείρωσης, ενός κόμματος του οποίου η ρητορική μίσους για τους μετανάστες έχει προσελκύσει πολλούς ψηφοφόρους. Είτε στη βόρεια Γαλλία είτε στη Σαξονία στη Γερμανία, οι Κέβιν είναι πιο διαδεδομένοι στα πιο φτωχά μέρη, όπου η σκληρή Δεξιά ευδοκιμεί.
Παρ’ ότι η δημοτικότητά του αυξήθηκε κατακόρυφα τη δεκαετία του 1990, το Κέβιν είναι ένα όνομα που σταδιακά εγκαταλείφθηκε. Εχοντας φτάσει στο απόγειό του στη Γαλλία το 1994, δεν βρίσκεται πλέον ούτε καν στα 500 κορυφαία ονόματα. Οποιος επισκεφθεί ένα οποιοδήποτε ευρωπαϊκό μητρώο σήμερα, θα διαπιστώσει, όμως, ότι το Κέβιν ήταν απλώς πρόδρομος μιας τάσης. Τα αγγλοσαξονικά ονόματα βρίσκονται παντού. Το Νώε, η αγγλική εκδοχή του βιβλικού ονόματος, είναι το πιο κοινό όνομα αγοριών στη Γερμανία σήμερα. Το Λίαμ (από το ένα μισό των αδελφών Γκάλαχερ, του συγκροτήματος Oasis), ένα βασικό προϊόν της Britpop, είναι πολύ δημοφιλές στη Γαλλία και την Ισπανία. Οι Πολωνοί γονείς ονομάζουν τα παιδιά τους Αλαν ή Αμέλια, ενώ η Εμμα είναι πανταχού παρούσα από την Ισπανία μέχρι την Ολλανδία.
Επί δεκαετίες η Ευρώπη κορόιδευε τους Κέβιν της. Ισως, καταλήγει ο Economist, αυτοί γελάσουν τελευταίοι.