Η θάλασσα μέσα τους

Στην αμμουδιά έχει ακόμα κόσμο. Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας της αποσυμπίεσης. Λίγοι ξένοι, μαγαζιά που κλείνουν, τα σχολεία ανοίγουν και η καθημερινότητα ξεκινά.

Κατά μήκος του κόλπου της Παροικιάς, μετά το πολυσύχναστο λιμάνι, μια από τις πιο δημοφιλείς παραλίες απλώνεται περιμετρικά στα Λιβάδια.

Πρωινό Σαββάτου να απολαμβάνεις τη θέα στη θάλασσα. Λίγες ομπρέλες και ξαπλώστρες θυμίζουν ότι κάποιοι ακόμα κάνουν μπάνιο.

Όχι μόνο.

Ένα convoy από σκάφη optimist διασχίζει τον χωμάτινο δρόμο που χωρίζει την αμμουδιά από τις εγκαταστάσεις του Ναυτικού Ομίλου Πάρου (https://parosnc.gr/).

Είναι η ώρα που ξεκινά η προπόνηση.

Πρώτα βγαίνει στη θάλασσα το γκρουπ με τις μικρότερες ηλικίες. Εξι, επτά ετών. Αγόρια και κορίτσια με πολύχρωμες στολές neoprene, καπέλα και γυαλιά, σπρώχνουν στη σειρά τα σκάφη τους.

Στο πλάι ο προπονητής δίνει οδηγίες οργάνωσης.

Λίγη ώρα αργότερα, δεκάδες πανιά αρμενίζουν μέσα στον κόλπο.

Για να ακολουθήσει το επόμενο μάθημα με τα laser για τις μεγαλύτερες ηλικίες.

Και το απόγευμα πια, η αγωνιστική προπόνηση. Τέσσερις ώρες στη θάλασσα.

Κάποιοι γονείς περιμένουν έξω, στο εντευκτήριο-εστιατόριο του Ομίλου. Εκεί όπου θα ξεχυθούν τα παιδιά μετά το μάθημα. Γεμάτα ζωντάνια και ενθουσιασμό μετά την επαφή με το νερό. Σχολιάζουν τις πορείες τους. «Επρεπε εκεί να τραβήξεις πιο πολύ», «έπρεπε να το στρίψεις».

Η μικρή Διονυσία σήμερα αγχώθηκε λίγο με το σκάφος της. Ο προπονητής της την καθησυχάζει. Είναι μόλις έξι ετών, φοράει όλο τον εξοπλισμό και δείχνει πλήρως εξοικειωμένη με το άθλημα.

Η 16χρονη Μαριτίνα θα μπει στη θάλασσα λίγο αργότερα. Είναι ήδη σε αγωνιστικό επίπεδο και φέτος απέκτησε την πρώτη της διάκριση. Βγήκε έκτη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που πραγματοποιήθηκε στον Βόλο, το καλοκαίρι.

Κάνει ήδη εννιά χρόνια ιστιοπλοΐα.

«Πώς ξεκίνησε; Έκαναν φίλοι της και θέλησε να δοκιμάσει;», ρωτάω τη μητέρα της.

«Το ζητούσε από νωρίς», μου απαντά, «αλλά επειδή ήταν φορτωμένη με μαθήματα, το αποφεύγαμε». Ωσπου το φροντιστήριο στο οποίο πήγαινε της έκανε δώρο δύο μαθήματα ιστιοπλοΐας για να την επιβραβεύσει για την επίδοσή της στους βαθμούς. «Και αυτό ήταν».

Τώρα είναι η ζωή της.

Μα παρατηρώντας τα παιδιά, όλα δείχνουν το ίδιο. Δεν βλέπουν την ώρα να ρίξουν τα σκάφη στο Αιγαίο και να ξεκινήσουν.

Σαν να έχουν τη θάλασσα μέσα τους.

Τη θάλασσα που περιβάλλει το νησί της Πάρου. Το Αιγαίο.

Χειμώνα, καλοκαίρι.

Δίπλα στους παραθεριστές, στους κοσμικούς ταξιδιώτες, στην πολυκοσμία του θέρους, ένας υγιής μικρόκοσμος εξελίσσεται.

Όχι μόνο γιατί τα παιδιά που ζουν και μεγαλώνουν στην Πάρο έχουν διέξοδο στη θάλασσα. Στην κολύμβηση, στην ιστιοπλοΐα και στο beach volley.

Εξάλλου, ο Ναυτικός Ομιλος Πάρου, ως πόλος ναυταθλητισμού, είναι ένα σημαντικό στοιχείο της ταυτότητας των Παριανών.

Από το 1992 που ιδρύθηκε, πάνω από 2.000 παιδιά και ενήλικες έμαθαν ιστιοπλοΐα και κολύμβηση από εξειδικευμένους εκπαιδευτές και προπονητές. Μια και κύριος σκοπός του είναι ο παιδαγωγικός του ρόλος στη σχέση με το υγρό στοιχείο, ταυτόχρονα με την ανάπτυξη των δυνατοτήτων των αθλητών του για τη συμμετοχή τους σε αθλητικούς αγώνες.

Στις τρεις δεκαετίες του έχει διαγράψει μια πορεία με πολλές διακρίσεις, για το μέγεθός του. Είναι αναγνωρισμένο Αθλητικό Σωματείο και ενεργό μέλος της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας και της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδος, με συμμετοχές σε αγώνες Παγκοσμίων, Πανευρωπαϊκών, Πανελληνίων και Περιφερειακών διοργανώσεων. «Ενα κύτταρο ναυταθλητισμού φέρνει τα παιδιά κοντά στη θάλασσα και στην παράδοση της ναυτοσύνης μας», λέει ο πρόεδρος του ΝΟ Πάρου Ηλίας Κουντρομιχάλης.

Ο ίδιος βρίσκεται επικεφαλής του ομίλου από το 2019, έχοντας επίσης άρρηκτη σύνδεση με τη θάλασσα, καθώς διετέλεσε Λιμενάρχης Πάρου από το 2005 έως το 2010.

«Τα παιδιά αγαπάνε τη θάλασσα. Είναι μια δημιουργική διέξοδος γι’ αυτά, τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά κυρίως τον χειμώνα».

Ερχονται κοντά στην ιστιοπλοΐα, από τους φίλους που ήδη ασχολούνται. Τα περισσότερα «προσελκύονται από το θέαμα, βλέποντας τα δεκάδες ιστιοπλοϊκά να πλέουν στον φυσικό κόλπο της Παροικιάς», λέει ο κ. Κουντρομιχάλης. Όταν βγαίνουν στη θάλασσα, όλοι κοντοστέκονται να τα χαζέψουν. Μα και «όποιος μπει μια φορά μέσα στο σκάφος, δύσκολα το αφήνει», σημειώνει.

Η ιστιοπλοΐα δεν παύει να είναι ένα ακριβό σπορ. Ένα σκάφος μπορεί να φθάσει τα 10.000 ευρώ και σήμερα ο ΝΟ Πάρου διαθέτει 50 ιδιόκτητα σκάφη και άλλα 20 που ανήκουν σε ιδιώτες – αθλητές.

Στα χρόνια της λειτουργίας του, ο Ομιλος χρηματοδοτείται από χορηγίες φίλων και υποστηρικτών. Όλα αυτά τα χρόνια μέριμνά του είναι πρωτίστως η κοινωνική του διάσταση, πέρα από την αθλητική δράση, στηρίζοντας τα παιδιά που συμμετέχουν, εάν οι οικογένειες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα έξοδα του εξοπλισμού, των αγώνων, ακόμα και της συνδρομής.

Η μηνιαία συνδρομή κυμαίνεται από 50 ευρώ τον μήνα για τις αρχάριες κατηγορίες και φθάνει στα 70 ευρώ για τα αγωνιστικά τμήματα, «τα οποία κάνουν προπόνηση τέσσερις φορές την εβδομάδα», λέει ο πρόεδρος του ΝΟ Πάρου.

«Εχουμε την πιο χαμηλή συνδρομή στην Ελλάδα», διευκρινίζει ο κ. Κουντρομιχάλης. Και την ίδια ώρα «είμαστε μεταξύ των πρώτων ομίλων σε επιδόσεις», ανάμεσα στους 150 πανελλαδικά, «παρά τα εμπόδια που δημιουργεί η νησιωτικότητα. Για να κάνουμε αγώνες, τα παιδιά ταξιδεύουν με τα σκάφη και τον εξοπλισμό τους, όπου πρέπει για να προετοιμαστούν», εξηγεί. Όλα αυτά είναι δαπάνες που καλύπτονται από τις οικογένειες των παιδιών και τον Ομιλο. Χρηματοδοτούμε πολλές αποστολές.

Σήμερα στο ΝΟ Πάρου συμμετέχουν 100 παιδιά στην ιστιοπλοΐα και 250 στην κολύμβηση.

Τα τελευταία λαμβάνουν μέρος σε θαλάσσιους αγώνες. Κι αυτό γιατί προπονούνται μόνο το καλοκαίρι στη θάλασσα, καθώς ο Ομιλος δεν διαθέτει προπονητικό κολυμβητικό κέντρο.

Η δημιουργία μιας κλειστής θερμαινόμενης πισίνας, αγωνιστικών διαστάσεων (25 μέτρα), είναι ένα αίτημα που έχει υποβληθεί από καιρό στη δημοτική Αρχή της Πάρου και πρόσφατα έφθασε έως τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Το κόστος κατασκευής υπολογίζεται στα 600.000 ευρώ.

Χώρος υπάρχει διαθέσιμος και βρίσκεται πίσω από τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις του ΝΟ Πάρου. Σε μία έκταση χέρσα, από όπου μόλις φέτος απομακρύνθηκαν από τον Δήμο Πάρου σειρές κάδων απορριμμάτων και ανακύκλωσης, που συγκέντρωναν όγκους σκουπιδιών.

Εξάλλου τα τελευταία χρόνια το νησί βρίσκεται σε τροχιά ραγδαίας ανάπτυξης, σε ό,τι αφορά την επισκεψιμότητα και την τουριστική δραστηριότητα που αποφέρει έσοδα και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ανάπτυξη που, όπως τονίζεται από όλα τα επίσημα χείλη, πρέπει να διαχέεται στην κοινωνία.

Μένει λοιπόν να αναγνωριστεί η ανάγκη από τους αρμοδίους, η αξία που θα έχει για την κοινωνία και η έγκριση της σχετικής δαπάνης.

Θα το καταλάβουν άραγε;