Ο Τζον Λένον ταξιδεύει στις ΗΠΑ το καλοκαίρι του 1971 μαζί με τη Γιόκο Όνο για να ζήσουν εκεί τα επόμενα χρόνια. Εξαιτίας της έντονης κριτικής του στον πόλεμο και του πολιτικού ακτιβισμού του, ο επικεφαλής του FBΙ, ο φοβερός και τρομερός Τζ. Έντγκαρ Χούβερ, διατάζει να ανοιχτεί ειδικός φάκελος για εκείνον, συγκεντρώνοντας περίπου 300 σελίδες με σχετικό υλικό, κατά τη διετία 1971-72.
Μέχρι το 1975, οπότε απέκτησε ειδική άδεια παραμονής, ο Λένον ολοκλήρωσε την ηχογράφηση τεσσάρων δίσκων: «Some time in New York City» (μαζί με την Γιόκο Όνο, 1972), «Mind games» (1973), «Walls and bridges» (1974) και «Rock ‘n’ Roll» (1975). Παράλληλα, από τον Οκτώβριο του 1973 μέχρι τον Ιανουάριο του 1975, χωρίζει προσωρινά από την Ονο. Ηταν η περίοδος που ο ίδιος αποκάλεσε αργότερα «ένα χαμένο Σαββατοκύριακο».
Αυτή είναι και η εποχή κατά την οποία πραγματοποιεί την τελευταία μεγάλη εμφάνισή του επί σκηνής, αποχαιρετώντας ουσιαστικά τους απανταχού θαυμαστές του. Με τρόπο απρόσμενο μάλιστα, καθώς ήταν ο καλεσμένος ενός ανερχόμενου σταρ: του Ελτον Τζον.
Στις 28 Νοεμβρίου του 1974, λοιπόν, κι ενώ βρίσκεται στη σκηνή του Madison Square Garden της Νέας Υόρκης ο Ελτον Τζον λέει στο μικρόφωνο: «Βλέποντας ότι είναι Ημέρα των Ευχαριστιών, σκεφτήκαμε να κάνουμε απόψε κάτι χαρούμενο, προσκαλώντας στη σκηνή έναν μουσικό καθόλου άγνωστο σε κανέναν εδώ μέσα –είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Είναι μεγάλο μας προνόμιο και μεγάλο σας προνόμιο να βλέπετε και να ακούτε απόψε τον κύριο Τζον Λένον!».
Το «Whatever gets you thru the night», που ερμήνευσαν οι δυο τους είχε αρχίσει να διαμορφώνεται στις αρχές του προηγούμενου καλοκαιριού. Καθώς το πρώην «Σκαθάρι» δούλευε το άλμπουμ «Walls and bridges» ηχογράφησε μια πιο εκλεπτυσμένη εκδοχή του «Whatever…» στο Record Plant της Νέας Υόρκης με τη συμβολή του Ελτον Τζον, ο οποίος βρισκόταν στις ΗΠΑ για να ηχογραφήσει το άλμπουμ του, «Captain Fantastic and the brown dirt cowboy».
Οταν ολοκλήρωσαν την ηχογράφηση, ο Λένον είπε στον Ελτον Τζον ότι ήταν ο μόνος από τους Beatles που δεν είχε πετύχει No.1 σινγκλ. Ο δεύτερος ήταν έτοιμος για εκείνη τη στιγμή: και τον έκανε να υποσχεθεί πως αν το «Whatever…» έφτανε στο Νο. 1, ο Λένον θα ανέβαινε στη σκηνή μαζί του την Ημέρα των Ευχαριστιών.
Το κομμάτι σκαρφάλωσε στο Νο. 1 του Billboard Hot 100 στις 16 Νοεμβρίου –γεγονός το οποίο δεν πίστευε μέχρι τότε ο Λένον. Ο Ελτον Τζον του έστειλε μήνυμα μέσω του παραγωγού Τόνι Κινγκ για να υπενθυμίσει την υπόσχεση. Ο Λένον ανταποκρίθηκε, παρ’ όλο που αργότερα εξομολογήθηκε: «Κόλλησα για λίγο. Έπρεπε ξαφνικά να βγω στη σκηνή, στη μέση του τίποτα».
Ετσι στις 28 Νοεμβρίου, ντυμένος με μαύρο κοστούμι και κρατώντας μiα μαύρη κιθάρα Fender Telecaster, εμφανίστηκε στη σκηνή με τον διάσημο παρτενέρ του για να ερμηνεύσουν το «Whatever» μαζί με μια εκδοχή του «Lucy in the sky with diamonds» και του «I saw her standing there».
Στην τελευταία αυτή μεγάλη συναυλία του Λένον υπήρξε μια σημαντική λεπτομέρεια. Την περίοδο εκείνη ήταν που είχε αποξενωθεί από τη Γιόκο Όνο, αλλά είχε κανονίσει να της σταλούν εισιτήρια. Η Όνο, από την πλευρά της, έστειλε ορχιδέες στον σύζυγό της και στον Ελτον Τζον, τις οποίες εμφάνισαν και οι δύο στη σκηνή. Ο Τζον και η Γιόκο συναντήθηκαν με σχετική αμηχανία στα παρασκήνια μετά το σόου – επανασυνδέθηκαν τον Φεβρουάριο του 1975.
Την επομένη της συναυλίας και της αποθέωσης, ο Ελτον Τζον έδωσε ραδιοφωνική συνέντευξη στον Ντένις Έλσας του WNEW-FM. Εκεί περιέγραφε τη θρυλική σύμπραξη: «Ήταν μαγικό, μαγικό, μαγικό βράδυ. Όταν ηχογραφήσαμε το κομμάτι, το άλμπουμ πήγε πολύ καλά και το σινγκλ έφτασε στο Νο1 σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο για εκείνον να τραγουδήσει μαζί μας στη σκηνή το “Lucy in the sky with diamonds”… και το “Whatever gets you thru the night”. Δεν πίεσα παραπάνω. Δεν του τηλεφώνησα, αλλά πήρα τον Τόνι Κινγκ για να σπάσει τον πάγο. Τελικά ο Λένον είπε ότι ενδιαφέρεται, αλλά ότι ήταν διστακτικός. Φοβόταν τη Νέα Υόρκη…».