«Η Πηνελόπη θα απευθύνεται στον κόσμο του σήμερα», λέει η Ζιλιέτ Μπινός, η πριμαντόνα του γαλλικού κινηματογράφου, που έχει βραβευτεί στις Κάννες, στη Βενετία, στο Βερολίνο αλλά και στο Χόλιγουντ με Οσκαρ. «Με τη διάφανη και λαμπερή ομορφιά της που αναχαιτίζει τα σημάδια του χρόνου», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Σάντρα Τσεζαράλε της Corriere della Sera, ενσαρκώνει τη ρωμαλέα σύζυγο του «Οδυσσέα» στην ταινία «The Return» του Ουμπέρτο Παζολίνι, μαζί με τον Ραλφ Φάινς ο οποίος, φυσικά, υποδύεται τον πολυμήχανο σύζυγό της, και τον νεαρό Τσάρλι Πλάμερ στον ρόλο του «Τηλέμαχου».
Αφού έφυγαν από την Ελλάδα, το καστ και οι υπόλοιποι συντελεστές της ταινίας μετέβησαν για τη συνέχεια των γυρισμάτων στην Ιταλία, όπου η καταξιωμένη γαλλίδα ηθοποιός είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει ξανά στη Ρώμη, στο πλαίσιο του φεστιβάλ γαλλικού κινηματογράφου «Nouvelle Vague sul Tevere», τους «Εραστές της Γέφυρας» (Les Amants du Pont-Neuf) του Λεός Καράξ στην οποία πρωταγωνιστεί η Μπινός, υποδυόμενη μία άστεγη γυναίκα που σταδιακά χάνει την όρασή της.
«Εγώ ζήτησα από τον Λεός έναν σκληρό και απότομο χαρακτήρα. Η Ζιλιέτ δεν υπάρχει, είναι μια ιδέα, μια εικόνα. Δεν με ενδιαφέρουν οι χαρακτήρες, για το πώς ήμουν, γιατί η ύπαρξη είναι πάντα σε κίνηση. Μεταμορφωνόμαστε μαζί με τους φόβους μας και τις αξίες μας, αυτό είναι που καθιστά τη ζωή συναρπαστική. Είναι σημαντικό να παραμένουμε στο παρόν, είναι αυτό που μας ορίζει. Η υποκριτική με βοηθάει γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να ξεπερνώ την ιδέα του χρόνου και του χώρου. Αλλά κάπου, μέσα μου, είμαι πάντα η ίδια», ανέφερε σχετικά η ηθοποιός.
Η νέα ταινία του Παζολίνι που είναι γνωστός κυρίως για τους «Ανδρες με τα Όλα τους» (The Full Monty), θα προβληθεί το 2024 και βασίζεται στην Οδύσσεια του Ομήρου. Αλλά η Ζιλιέτ Μπινός σκέφτεται επίσης το σημερινό Ιράν. Δεν θέλει να ξεχάσει τον φόνο της Μάχσα Αμινί, την νεαρής Ιρανής που συνελήφθη από την αστυνομία ηθών πέρυσι τον Σεπτέμβριο, επειδή δεν φορούσε «σωστά» τη μαντίλα της, και έπειτα από δύο ημέρες άφησε την τελευταία της πνοή, κάτω από ύποπτες συνθήκες, σε νοσοκομείο της Τεχεράνης. Ούτε τις γυναίκες του Ιράν που για να διαμαρτυρηθούν για τον θάνατό της άρχισαν η μία μετά την άλλη να κόβουν μια τούφα από τα μαλλιά τους και να καίνε τις μαντίλες τους στον δρόμο, θέλει να ξεχάσει η γαλλίδα ηθοποιός.
«Η “Πηνελόπη” μου θα πει όλα όσα μπορεί να πει μια γυναίκα για την ανδρική βία, για την αντίσταση σε έναν κόσμο που φοβάται τη δύναμη των γυναικών, μια εσωτερική δύναμη που δεν εκδηλώνεται ποτέ. Μέχρι να το αποδεχτούν οι άντρες, δεν θα υπάρξει πρόοδος και θα συνεχίσουν να τιμωρούν τις γυναίκες», είπε, συνομιλώντας με την ιταλίδα δημοσιογράφο.
Ερωτηθείσα εάν η «Πηνελόπη», η οποία περιμένει επί μία εικοσαετία να επιστρέψει ο «Οδυσσέας», είναι, τελικά, μια υποτακτική γυναίκα, σημείωσε πως «στην πραγματικότητα μέσα της βράζει. Καταφέρνει να αντισταθεί γιατί υφαίνει την πίστη της: είναι πεπεισμένη ότι [ο Οδυσσέας] θα επιστρέψει. Πρέπει να διαφυλάξει ένα βασίλειο στο οποίο αναδύεται η βία των μνηστήρων, και υπάρχει, επίσης, μεγάλη καταστροφή, στην οποία εν μέρει συμβάλλει. Είναι ένα βασίλειο εν αναμονή, αλλά δεν πρόκειται για παθητική αναμονή, πρόκειται για αντίσταση και ελπίδα», είπε. «Ο Ουμπέρτο Παζολίνι παρουσιάζει μια “Πηνελόπη” η οποία επί μία εικοσαετία ονειρεύεται και δεν βρίσκεται μέσα σε κανένα κλουβί, είναι ελεύθερη και έχει τη δική της φωνή», πρόσθεσε.
Σχετικά με τη συνεργασία της, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά τον «Αγγλο Ασθενή», με τον Ραλφ Φάινς στο πλατό, εξήγησε πως «έως τώρα δεν τον έχω δει πολύ, γιατί οι δύο χαρακτήρες συναντιούνται μόνο στο τέλος της ιστορίας. Στην πραγματικότητα είμαστε φίλοι και όλο αυτό το διάστημα κρατήσαμε επαφή. Είναι καλός ηθοποιός και είναι υπέροχο να βλέπεις πώς υποδύεται τον Οδυσσέα».
Ρωτώντας την, η δημοσιογράφος της Corriere, εάν είναι εξίσου ελεύθερη και ανεξάρτητη και όταν υποδύεται στο Χόλιγουντ, ανέφερε πως «αποδέχτηκα σενάρια με ιστορίες που αισθανόμουν οικείες και με συναρπαστικούς ρόλους. Αλλά απέρριψα αμερικανικές ταινίες όταν δεν άξιζαν ούτε τον χρόνο μου ούτε την προσοχή μου. Είναι απαραίτητο να μας αξίζει ένας χαρακτήρας, το να μετατραπώ σε ένα εργαλείο δημιουργίας κοινού δεν με ενδιαφέρει. Είναι κάτι σαν στην αγάπη, πρέπει να δώσεις τον εαυτό σου αλλά και να καταλάβεις σε ποιον δίνεσαι», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Για τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες στην πατρίδα της και το ενδεχόμενο να εκραγεί η Γαλλία, υπογράμμισε πως «ο θάνατος του Ναέλ Μερζούκ είναι απαράδεκτος. Δεν είναι ανεκτό ένας αστυνομικός να μπορεί να σκοτώνει έτσι. Και είναι λυπηρό να βλέπεις τη βία να αναπτύσσεται ξαφνικά».