Δεν είναι μόνο η γνωστή μυθομανία του Ντόναλντ Τραμπ. Ο οποίος πρόσφατα, έτσι, χωρίς κανένα στοιχείο κατηγόρησε τον προκάτοχό του ότι του είχε παγιδεύσει τα τηλέφωνα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2016. Το χειρότερο είναι πως πλέον δεν ενδιαφέρεται να κρατήσει ούτε καν τα προσχήματα και να κάνει τις καταγγελίες του έστω και ελάχιστα αληθοφανείς.
Ο τρόπος και κυρίως το λεξιλόγιο που χρησιμοποίησε ο Ντόναλντ για να πετάξει την τελευταία «ρουκέτα» του μέσω twitter δείχνουν πέραν πάσης αμφιβολίας έναν άνθρωπο που γνωρίζει ελάχιστα για την σύγχρονη τεχνολογία. Ή ακόμα χειρότερα, έναν άνθρωπο που πάσχει από σύνδρομο καταδίωξης και μέσα στο μυαλό του αντί για στοιχεία και δεδομένα, υπάρχουν απλώς προσλαμβάνουσες εικόνες από κατασκοπικές σειρές του ’60, από μυθιστορήματα του Ζεράρ Ντε Βιλιέ και από ταινίες τύπου «Τρεις Μέρες του Κόνδορα» που αναπαριστά το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
Μάλιστα ανέφερε το συγκεκριμένο σκάνδαλο και στο επίμαχο tweet της περασμένης Κυριακής όταν εξαπέλυε την σοβαρότατη κατηγορία (σ.σ.: δηλαδή «σοβαρότατη» θα ήταν αν προερχόταν από κάποιον άλλο…) εναντίον του Μπαράκ Ομπάμα. Συγκεκριμένα ο Τραμπ σε ελεύθερη μετάφραση έγραψε: «Πόσο χαμηλά έπεσε ο πρόεδρος για να βάλει κοριούς στα τηλέφωνά μου κατά τη διάρκεια της ιερής προεκλογικής διαδικασίας. Τύπου Νίξον/Γουότεργκέιτ. Σάπιε (ή άρρωστε) τύπε!». Αυτό. Χωρίς ούτε αποδείξεις ούτε κάποιο άλλο έστω στοιχείο.
Οσο όμως κι αν φαίνεται ότι πρόκειται για μια από τις συνηθισμένες μετά-αλήθειες του νέου προέδρου, οι αντιδράσεις ήταν ακαριαίες. Προφανώς γιατί πλέον δεν έχει σημασία πόσο σουρεαλιστικές είναι οι κατηγορίες που εκτοξεύει ο Ντόναλντ Τραμπ. Οπως αποδείχθηκε βρίσκουν ευήκοα ώτα.
Έτσι, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ασχοληθούν με τον πρόεδρο και τις κατηγορίες που εκτοξεύει οι ψυχίατροι και να ψάξουν κατά πόσο βρίσκεται σε καθεστώς μανίας καταδίωξης (σ.σ.: το λιγότερο) ασχολήθηκαν στα σοβαρά οι καθ’ ύλην αρμόδιοι – και θιγόμενοι.
Ο Τζέιμς Κλάπερ, τέως διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών που συνταξιοδοτήθηκε πρόσφατα είπε ξεκάθαρα ότι η παγίδευση τηλεφώνων από τον Ομπάμα απλώς δεν συνέβη. Βέβαια ο Κλάπερ δεν θεωρείται ιδιαίτερα αξιόπιστος αφού ήταν εκείνος που παραπλάνησε το Κογκρέσο το 2013, διαβεβαιώνοντας ότι δεν γίνονται μαζικές παρακολουθήσεις στην ΗΠΑ. Παρόμοια διάψευση έκανε και ο Διευθυντής του FBI Τζέιμς Κόμεϊ – κι αυτός όμως με «λερωμένη τη φωλιά του» καθώς η τελευταία παρέμβασή του για το θέμα των e-mail της Χίλαρι Κλίντον προκάλεσε μεγάλη ζημιά στην αντίπαλο του Ντόναλντ Τραμπ, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές. Η διάψευση του εκπροσώπου του Μπαράκ Ομπάμα φαίνεται μάλλον η πιο αξιόπιστη, καθώς ο πρόεδρος δεν μπορεί να δώσει διαταγή στις υπηρεσίες ασφαλείας να κάνουν μια επιχείρηση σαν αυτή που φαντάζεται ο Τραμπ.
Γιατί όταν ο Ντόναλντ Τραμπ χρησιμοποιεί στο tweet του τη λέξη «tapp» αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη διαδικασία παγίδευσης. Μια μέθοδο που σημαίνει ότι ο «παρακολουθητής» πηγαίνει στον χώρο του «παρακολουθούμενου» και τοποθετεί κοριούς, δηλαδή μικρά μικροφωνάκια σε αθέατα μέρη. Ή τοποθετεί μικροκάμερες σε πολυελαίους. Ή βρίσκει τα τηλεφωνικά καλώδια τα πιάνει με μικρά πιαστράκια και κάθεται με ακουστικά και ακούει. Δηλαδή μεθόδους που έχουν σταματήσει να εφαρμόζονται από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Και που πάντα ενείχαν τον κίδυνο ότι οι συσκευές μπορούσαν να εντοπιστούν.
Ακούγονται ιδιαίτερα νοσταλγικά όλα αυτά. Και ιδιαίτερα 70’s. Μόνο που δεν είναι αληθοφανή σε μια εποχή που πλέον οι υπηρεσίες πληροφοριών μπορούν να παγιδεύσουν υπερατλαντικά καλώδια οπτικών ινών και να μαζέψουν ασύλληπτες ποσότητες στοιχείων που διακινούνται μέσω διαδικτύου. Ή που κάποιος μπορεί να σε παρακολουθήσει ακόμα και από κλειστό smartphone. Ή από την κάμερα του υπολογιστή με χρήση ενός απλού κακόβουλου λογισμικού. Ή ακόμα και από την οθόνη της τηλεόρασης. Ακόμη κι αν ο «στόχος» πάθει κρίση και κρύψει το κινητό του στην κατάψυξη π.χ., απλώς μπορούν να παρακολουθήσουν το τηλέφωνο του συνομιλητή του.
Η ψηφιακή εποχή έχει κάνει τους διαρρήκτες που μπήκαν στο συγκρότημα του Γουότεργκεϊτ για να παγιδεύσουν κατ’ εντολήν του Ρίτσαρντ Νίξον τα τηλέφωνα του Δημοκρατικού Κόμματος υποδυόμενοι τους υδραυλικούς (σ.σ.: όπως στις ταινίες) να μοιάζουν πρωτόγονοι. Όπως και σε αυτούς θα έμοιαζαν πρωτόγονοι εκείνοι που κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Αμερική σκαρφάλωναν σε τηλεγραφικούς στύλους για να «ακούσουν» τα μηνύματα στα σύρματα.
Το πρόβλημα είναι ότι ο Ντόναλντ Τραμπ αναφέρεται σε τόσο παρωχημένες τεχνικές – προφανώς γιατί αυτά γνωρίζει. Που σημαίνει ότι δεν έχει κάνει κανενός είδους έρευνα. Απλώς μιλάει τη γλώσσα που καταλαβαίνει το κοινό του. Την κινηματογραφική.
Οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, έχουν διαχωρίσει πάντως την παρακολούθηση του Τραμπ από την παρακολούθηση των συνεργατών του που θεωρείται πιθανόν να είχαν επαφές με τους Ρώσους. Αλλά η εποχή που οι υπάλληλοι «ύποπτων» πρεσβειών κλεινόταν σε ειδικά ασφαλή δωμάτια για να συζητήσουν ευαίσθητα θέματα έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα αρκεί ένας έξυπνος ιός στο κομπιούτερ ή στο smartphone. Και όποιος δεν το έχει καταλάβει, απλώς υπονομεύει την αξιοπιστία του.