«Δεν με φοβίζει καθόλου ο χρόνος που περνά: αποτελεί ορόσημο να συμπληρώνεις μισό αιώνα και δεν μπορώ να μην ευγνωμονώ τη ζωή για όλα όσα μου έδωσε», δηλώνει η Τζένιφερ Λόπεζ, γνωστότερη ανά την υφήλιο ως απλά J-Lo, με αφορμή την πεντηκοστή επέτειο της γέννησής της, την 24η Ιουλίου του 1969.
Η εκρηκτική αμερικανίδα (με καταγωγή από το Πουέρτο Ρίκο) τραγουδίστρια, ηθοποιός, χορεύτρια και παραγωγός αλλά και επιχειρηματίας – δημιουργός της δικής σειράς ρούχων και αρωμάτων, μεγάλωσε στο Μπρονξ και έκανε λογιών λογιών δουλειές για να μπορέσει να πληρώσει τα μαθήματα φωνητικής και ορθοφωνίας που παρακολουθούσε μικρή.
Σήμερα, η 50χρονη καλλίπυγος και ζάπλουτη καλλιτέχνιδα διανύει μια περίοδο απόλυτης ευτυχίας στο πλευρό του συντρόφου της, πρώην αστέρα του μπέιζ μπολ και νυν συμβούλου αθλητισμού, Αλεξ Ροντρίγκεζ.
Συγχρόνως, όμως, δεν σταματά να εργάζεται, να χορεύει, δηλαδή, και να τραγουδά, ολοκληρώνοντας αυτές τις ημέρες την τέταρτη περιοδεία της καριέρας της. «Οι τελευταίες συναυλίες θα πραγματοποιηθούν στο Μαιάμι όπου έχω ένα σπίτι και την ημέρα των γενεθλίων μου θα είμαι με τα δύο παιδιά μου, τον Μαξιμίλιαν και την Εμε, ηλικίας 11 ετών, και με τον Αλεξ και τα δύο δικά του παιδιά. Δεν μου αρέσει ο όρος “διευρυμένη οικογένεια”, είμαστε απλά μια οικογένεια και το διασκεδάζουμε, αναρτώντας φωτογραφίες από την ημέρα των γενεθλίων μου στο Instagram», εξήγησε η ίδια, μιλώντας στην απεσταλμένη της Corriere della Sera στο Λος Αντζελες.
Στη συνέχεια, η αεικίνητη Τζένιφερ Λόπεζ θα ξεκουραστεί για μερικές ημέρες ενώ μετά θα μεταβεί στο Τελ Αβίβ για μια ακόμα συναυλία γιατί «είναι σημαντικό η μουσική να ταξιδεύει σε μέρη όπου διεξάγεται ένας πολυετής πόλεμος εθνών και θρησκειών. Τίποτα δεν ενώνει όπως η μουσική, η μουσική ξεπερνά κάθε διχασμό και εμπόδιο».
H J-Lo ξεκίνησε από πολύ χαμηλά αλλά κατάφερε να εκτιναχτεί στην κορυφή του παγκόσμιου καλλιτεχνικού στερεώματος, γεγονός που εξηγεί γιατί δεν μετανιώνει για καμιά από τις επιλογές της. «Ολα όσα έκανα και έζησα με έκαναν τη γυναίκα που είμαι σήμερα. Ακόμα και στο χώρο της μόδας και των αρωμάτων εισήλθα με ορμή και πάθος. Τα δύο δίδυμα παιδιά μου, τα οποία απέκτησα με τον (επίσης τραγουδιστή) Μαρκ Αντονι, είναι η χαρά μου. Και δεν παραμελώ και τις φιλανθρωπικές μου υποχρεώσεις, προς νοσοκομεία και οργανώσεις αρωγής παιδιών με αναπηρία»
Το μεγάλο της πάθος, ωστόσο, παραμένει η μουσική η οποία για την ίδια αποτελεί ένα «δώρο» αλλά και μια «αποστολή». «Η μουσική μου προσφέρει τα πάντα», σημείωσε, συμπληρώνοντας: «δεν μου αρέσει να με θεωρούν μια Λατίνα της ποπ σκηνής, ζητάω και προσφέρω κάτι παραπάνω. Η μουσική δίνει ήχο στη ζωή και εγώ επικαλούμαι συχνά τα λόγια της Ελλα Φιτζέραλντ “I sing like I feel”, τραγουδώ όπως αισθάνομαι».
Ερωτώμενη για το μέλλον θέλησε πρώτα να αναφέρει για ακόμη μια φορά πως πρότυπο της ήταν και εξακολουθεί να είναι η Σόνια Μαρία Σοτομαγιόρ «ένα κορίτσι από το Μπρονξ, κόρη ενός εργάτη που μεγάλωσε σε δημόσιες κατοικίες και κατάφερε να γίνει δικαστής στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, η πρώτη γυναίκα με καταγωγή από τη Λατινική Αμερική. Τα όνειρα κατακτώνται, αυτός είναι ο κανόνας μου. Και αυτό ισχύει για όποιον είναι 20 ή 70 χρονών. Όπως και στη μουσική, πρέπει να αναζητάμε την προσωπική μας αλήθεια και να προχωράμε μπροστά δίχως φόβο για τον χρόνο που περνά».
Οσον αφορά, οπότε, τα δικά της όνειρα, μετά από πενήντα χρόνια ζωής «είναι τα ίδια με αυτά που είχα όταν ήμουν 30 ή 40 χρονών: να ζω αρμονικά, να δίνω στους άλλους ό,τι μπορώ, να μεγαλώσω τα παιδιά μου που τόσο επιθυμούσα, να είμαι πιστή στο κοινό μου. Η ζωή μου πρόσφερε το δώρο της μουσικής και εγώ δεν σταμάτησα ποτέ να προσπαθώ να το ανταποδώσω με πάθος. Δεν προσπάθησα να αλλάξω: έχω καμπύλες, δεν είμαι μια νεράιδα. Το λέω σε όλες τις γυναίκες: αρκεί να καταφέρετε να είστε ο εαυτός σας για να είστε καλά».