Η κοινωνική απομόνωση αυξάνει κατά 26% τον κίνδυνο πρόκλησης άνοιας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας επιστημονικής μελέτης που έκαναν βρετανοί και κινέζοι επιστήμονες.
Επιπλέον, οι κοινωνικά απομονωμένοι άνθρωποι έχουν μικρότερο όγκο σε ζωτικές περιοχές του εγκεφάλου τους που σχετίζονται με τις γνωστικές λειτουργίες.
Γενικά, σύμφωνα με τη μελέτη που επικαλείται η βρετανική Telegraph, ο εγκέφαλος «μαραίνεται» δίχως τα ερεθίσματα και τις επαφές με φίλους, συγγενείς και συναδέλφους, κάτι που σημαίνει ότι ακόμα και η εργασία από το σπίτι θα μπορούσε να επιδεινώσει μία ήδη υπάρχουσα κατάσταση.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Neurology, της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, οι ειδικοί ανέλυσαν τα δεδομένα από περίπου 463.000 βρετανούς πολίτες, με μέση ηλικία κατά την έναρξη της μελέτης τα 57 έτη, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν επί περίπου 12 χρόνια. Από αυτούς, οι 41.886 ή το 9% θεωρήθηκαν κοινωνικά απομονωμένοι και οι 29.036 ή το 6% ένιωθαν μοναξιά.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας, περίπου 5.000 άτομα διαγνώστηκαν με άνοια. Οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι υπήρχε σημαντική συσχέτιση μεταξύ της κοινωνικής απομόνωσης από συγγενείς και φίλους και στην πιθανότητα εκδήλωσης άνοιας.
Αυτό, όμως, δεν ίσχυε και στην περίπτωση της μοναξιάς, διότι στις περισσότερες περιπτώσεις (75%) η κατάθλιψη ήταν αυτή που προκαλούσε τη μοναξιά, και όχι αυτή καθαυτή η μοναξιά που προκαλούσε την άνοια.
Η μοναξιά αποτελεί ένα υποκειμενικό αίσθημα απομόνωσης, ενώ η κοινωνική απομόνωση είναι μια αντικειμενική κατάσταση.
Γι’ αυτό και οι κοινωνικά απομονωμένοι βρέθηκαν στις εργαστηριακές απεικονίσεις να έχουν λιγότερη φαιά ουσία στον εγκέφαλό τους και συγκεκριμένα στις περιοχές που εμπλέκονται στις διαδικασίες της μάθησης και στη σκέψης, κάτι που δείχνει ότι η κοινωνική απομόνωση αποτελεί παράγοντα κινδύνου για πρόκληση άνοιας.
«Η κοινωνική απομόνωση αποτελεί σοβαρό μεν, αλλά μη αναγνωρισμένο πρόβλημα της δημόσιας υγείας, που συχνά σχετίζεται με τα γηρατειά. Εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού, η κοινωνική απομόνωση, δηλαδή η αποκοπή από τα κοινωνικά δίκτυα, εντάθηκε. Είναι έτσι πιο σημαντικό από ποτέ να εντοπίζουμε τους ανθρώπους που είναι κοινωνικά απομονωμένοι και να τους βοηθάμε να συνδεθούν ξανά με την κοινότητά τους», δήλωσε ο Τζιανφένγκ Φενγκ, επικεφαλής της μελέτης από το Πανεπιστήμιο του Γουόργουικ.
«Οι άνθρωποι που αναφέρουν υψηλά επίπεδα κοινωνικής απομόνωσης έχουν σημαντικές διαφορές στον όγκο του εγκεφάλου τους, κάτι που ως αποτέλεσμα σχετίζεται με τη γνωσιακή λειτουργία και την άνοια. Δεδομένων αυτών των ευρημάτων της μελέτης μας, η κοινωνική απομόνωση μπορεί να συνιστά πρώιμο δείκτη για αυξημένο κίνδυνο άνοιας», κατέληξε ο ίδιος.