Οταν είδε το 1999 τον Βλαντίμιρ Πούτιν να γίνεται πρόεδρος της Ρωσίας, η Βέρα Πούτινα -73 ετών τότε- αποφάσισε να αποκαλύψει στον κόσμο ένα μυστικό που κρατούσε επί δεκαετίες μέσα της. Ο Βλαντίμιρ, ο «Βόβα» όπως τον αποκαλούσε η ίδια, ήταν παιδί της. «Οσα χρόνια και να πέρναγαν θα τον αναγνώριζα εύκολα. Εχει ακόμη αυτό το βάδισμα της πάπιας», είχε πει τότε.
Η Πούτινα πέθανε τον περασμένο Μάιο, στην Τυφλίδα της Γεωργίας. Μέχρι το τέλος της ζωής της δεν σταμάτυησε να λέει ότι είναι η πραγματική μητέρα του Πούτιν, δείχνοντας μάλιστα και παιδικές του φωτογραφίες σε όποιον την επισκεπτόταν, όπως γράφει ο Economist.
Ανάμεσα σε εκείνους που ενδιαφέρθηκαν να δουν τις φωτογραφίες, αμέσως μόλις η υπόθεση της Πούτινα πήρε διαστάσεις, ήταν φυσικά η KGB. Πήγαν στο σπίτι της, πήραν το πρωτότυπο υλικό και της είπαν να κρατήσει το στόμα της κλειστό. Στο μικρό χωριό Μετέκι, στους πρόποδες του Καυκάσου, στη Γεωργία, η Βέρα ήταν κάτι σαν τοπικό celebrity και όλοι πίστευαν την ιστορία της.
Μια ιστορία, όμως, που ερχόταν σε αντίθεση με την ιστορία που διηγείται ο ίδιος ο Πούτιν για τον εαυτό του. Σύμφωνα με το επίσημο βιογραφικό του ρώσου προέδρου, και οι δύο του γονείς είχαν πεθάνει όταν έγινε πρόεδρος και ήταν αμφότεροι γύρω στα 40 όταν εκείνος γεννήθηκε. Ο Πούτιν είχε, υποτίθεται, δύο αδέλφια, τον Αλμπερτ και τον Βίκτορ που πέθαναν σε πολύ μικρή ηλικία.
Οι φωτογραφίες που έδειχνε στον κόσμο η Βέρα Πούτινα απεικόνιζαν ένα μικρό, ξανθό αγόρι με μπλέ μάτια και μελαγχολικό βλέμμα στο σχολείο, στο χιονισμένο χωριό, ή στην αυλή του σπιτιού τους. Η Πούτινα ήταν ρωσίδα, όμως στο χωριό της, στη Γεωργία ήταν πολύ αγαπητή επειδή ήταν μια πολύ πρόσχαρη γυναίκα αλλά και επειδή ήταν η μαμά του «βασιλία της Ρωσίας», γράφει ο Economist.
Ο «Βόβα», σύμφωνα με την εκδοχή της Πούτινα, ήταν το προϊόν της πολύ βραχύβιας σχέσης της με έναν συμφοιτητή της στο κολέγιο, ένα one night stand μετά από σχολικό χορό. Την επόμενη μέρα η Πούτινα έμαθε ότι ο Πλατόν Πριβάλοφ ήταν παντρεμένος και διέκοψε κάθε επαφή μαζί του. Σύντομα διαπίστωσε ότι είναι έγκυος και αποφάσισε να κρατήσει το παιδί. Οταν, λίγο καιρό αργότερα, γνώρισε στην Τασκένδη τον Γκιόρκι Οσεπασχβίλι, έναν γεωργιανό στρατιώτη, τον παντρεύτηκε και ο Βόβα ήταν μέρος της συμφωνίας τους.
Ο γάμος τους δεν ήταν ευτυχισμένος. Τσακώνονταν διαρκώς, ο Γκιόργκι δεν είχε λεφτά και την έφερε να ζήσουν στο μισοερειπωμένο σπίτι των γονιών του στο Μετέκι. Τελικά, την μετέτρεψε σε χωρική και τον ενοχλούσε ο Βόβα, παρότι ήταν ένα πολύ ήσυχο αγόρι, όπως έλεγε η ίδια, που του άρεσε το ψάρεμα, το διάβασμα και η καλλιγραφία. Η Γκιόργκι δεν τον χτυπούσε, αλλά του φερόταν άσχημα και τον αποκαλούσε «μπάσταρδο». Οταν ο Βόβα ήταν εννιά ετών, η Βέρα αποφάσισε να τον στείλει στους γονείς της. Εκείνοι, όμως, ήταν πολύ ηλικιωμένοι και άρρωστοι και αποφάσισαν με τη σειρά τους να στείλουν το αγόρι σε μια στρατιωτική σχολή ως εσωτερικό μαθητή. Η Βέρα έχασε τα ίχνη του, μέχρι που έμαθε, όπως είχε πει, ότι ο γιός της ήταν στην KGB.
Ο Πούτιν έχει γράψει στην αυτοβιογραφία του «First Person», μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Ο πατέρας του, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν ο Βλαντίμιρ Πούτιν ο πρεσβύτερος και η μητέρα του ήταν η Μαρία Πούτινα. Ζούσαν στο Λένινγκραντ και κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης, από το 1941 ως το 1944, τα δύο μεγαλύτερα παιδιά τους πέθαναν από την πείνα. Ο Βλαντίμιρ γεννήθηκε το 1952, στις 7 Οκτωβρίου.
Σύμφωνα με την εκδοχή της Βέρα, ο Βόβα γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1950. Η ίδια είχε δώσει εξήγηση και γι αυτήν τη διαφορά των δύο ετών: Ο Βόβα, είχε πει, αναγκάστηκε να επαναλάβει την πρώτη τάξη στο σχολείο του στο Λένινγκραντ, καθώς δεν ήξερε καλά ρωσικά. Οσο για τον Βλαντίμιρ τον πρεσβύτερο και τη Μαρία, ήταν απλώς οι θετοί του γονείς.
Ο Πούτιν αγνόησε τη Βέρα και την ιστορία της όταν αυτή βγήκε στη δημοσιότητα. Στη Ρωσία, η επικρατέστερη άποψη ήταν ότι επρόκειτο για αντιρωσική προπαγάνδα. Οι δημοσιογράφοι, όμως, δεν θα το άφηναν έτσι εύκολα να περάσει. Παρατήρησαν ότι ο Πούτιν απέφευγε να δώσει λεπτομέρειες για τη ζωή του μέχρι τα 10 του χρόνια και υπέθεσαν -σωστά- ότι αν ήταν γεωργιανής καταγωγής θα το απέκρυπτε, καθώς αυτό θα τον έκανε «μισό Ρώσο» και θα προκαλούσε συνειρμούς με τον Στάλιν.
Το 2008 η Daily Telegraph ανακάλυψε ότι πράγματι ο Πούτιν είχε παρακολουθήσει επί τρία χρόνια το δημοτικό σχολείο του Μετέκι. Το 2000, δύο δημοσιογράφοι που ερευνούσαν την ιστορία της Βέρα, ένας Τσετσένος και ένας Ιταλός σκοτώθηκαν σε διαφορετικά «δυστυχήματα». Κάποια στιγμή δύο άγνωστοι πήγαν στο σπίτι της Βέρα και της πήραν αίμα για τεστ DNA. Η ίδια δεν έμαθε ποτέ τα αποτελέσματα.
Το 2003, όταν ήταν 77 ετών, η Βέρα υποδέχθηκε στο σπίτι της μια ολλανδή κινηματογραφίστρια, την Ινεκε Σμιτς. Η Σμιτς δημιούργησε το ντοκιμαντέρ «Η Μαμά του Πούτιν» («Putin’s Mama»), στο οποίο παρακολούθησε τη ζωή της Πούτινα στο Μετέκι. Η Βέρα υπήρξε μια πολύ όμορφη γυναίκα, που στη Ρωσία χόρευε και τραγουδούσε. Στο χωριό έγινε μια τυπική χωρική που έκανε όλη μέρα τις δουλειές του σπιτιού και του κήπου και το βράδυ καθόταν στη φωτιά πίνοντας τοπικό κόκκινο κρασί. Στο ντοκιμαντέρ η Βέρα μίλησε φυσικά και για τον Βόβα και αναρωτήθηκε γιατί οι θετοί του γονείς, που πέθαναν τη δεκαετία του 1990, δεν μίλησαν ποτέ ανοικτά γι αυτόν. Μάλλον δεν θα τους το επέτρεψαν, μονολογούσε, εξάλλου οι άνθρωποι που στρατολογούνται στην KGB, ξεχνάνε τις οικογένειές τους. «Εμένα, πάντως, ο Βόβα με ξέχασε», έλεγε.
Η ίδια, όμως, δεν τον ξέχασε. Υπήρξαν φορές, όπως όταν η Ρωσία εισέβαλε στη Γεωργία το 2008, που ντράπηκε γι αυτόν. Αλλά γενικά ντρεπόταν πιο πολύ για τον εαυτό της. Ευχόταν να την επισκεφθεί στο Μετέκι για να του πει ότι λυπάται που τον έστειλε μακριά της, να του εξηγήσει ότι δεν ήταν δικό της λάθος. Αναβε κεριά γι αυτόν στην εκκλησία και τον έβλεπε στον ύπνο της.
Οταν οι άνθρωποι της KGB ήρθαν για να πάρουν τις φωτογραφίες, της άφησαν μόνο μια. Δείχνει ένα παιδί, περίπου τριών ετών, που φοράει ένα κοντό πουκάμισο με ζώνη. Τα μάτια του, πίσω από τη φράντζα του, λάμπουν, σαν να έκλαιγε πριν τραβηχτεί η φωτογραφία. Δεν είναι αμέσως προφανές ότι ήταν ο Πούτιν, όπως στις άλλες φωτογραφίες. Αλλά, εκείνη η λάμψη στο βλέμμα είναι δική του, έλεγε η Πούτινα. Μια λάμψη που δεν άλλαξε ποτέ.