Είναι γνωστό πώς η πτώση διαστημικών σωμάτων στην επιφάνεια ενός πλανήτη έχει μικρότερες ή μεγαλύτερες καταστροφικές συνέπειες ανάλογα με το μέγεθος του σώματος. Η Γη όπως και όλοι οι πλανήτες δέχεται συνεχώς τις… επισκέψεις μετεωριτών, αστεροειδών και κομητών. Σε μια τέτοια «επίσκεψη» άλλωστε οφείλεται σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία και η ύπαρξη του ανθρώπου. Ο γιγάντιος αστεροειδής που έπεσε στο σημερινό Μεξικό πριν από περίπου 66 εκατ. έτη προκάλεσε την εξόντωση μεγάλου μέρους της ζωής στην Γη συμπεριλαμβανομένων και των δεινοσαύρων ανοίγοντας τον δρόμο για την κυριαρχία των θηλαστικών και την εμφάνιση τελικά του ανθρώπου. Από τότε ανάλογου μεγέθους και καταστροφικής ισχύος διαστημικό σώμα δεν έχει πέσει στην Γη αλλά κατά περιόδους πέφτουν μεγάλοι διαστημικοί βράχοι που προκαλούν τεράστιες καταστροφές σε τοπικό επίπεδο.
Ενα τέτοιο γεγονός ανακαλύφθηκε από διεθνή ερευνητική ομάδα στην Γροιλανδία. Επιστήμονες από τη Δανία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ εντόπισαν κάτω από τους πάγους στο βόρειο τμήμα της νησιωτικής χώρας έναν κρατήρα διαμέτρου τουλάχιστον 31 χιλιομέτρων ο οποίος προκλήθηκε από την πτώση μετεωρίτη διαμέτρου ενός χιλιομέτρου. Πρόκειται για έναν από τους 25 μεγαλύτερους κρατήρες πρόσκρουσης στη Γη. Οπως αναφέρουν οι ερευνητές στο άρθρο τους στην επιθεώρηση «Science Advances» η πρόσκρουση είναι πιθανό να συνέβη σχετικά πρόσφατα, ακόμη και πριν από 12.000 χρόνια ενώ εκτιμούν ότι πρόκειται για ένα μετεωρίτη 12 δισ. τόνων και η σύγκρουση παρήγαγε καταστροφικά αποτελέσματα παρόμοια εκείνα που θα είχε η πτώση 47 εκατ. ατομικών βομβών σαν αυτή της Χιρόσιμα.
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το ΑΠΕ-ΜΠΕ ο μετεωρίτης είχε σύσταση κυρίως από σίδηρο και ο κρατήρας που δημιούργησε «θάφτηκε» κάτω από πάγο πάχους σχεδόν ενός χιλιομέτρου. Είναι η πρώτη φορά που ένας κρατήρας οποιουδήποτε μεγέθους έχει βρεθεί κάτω από τους πάγους του πλανήτη μας. Η αρχική ανακάλυψη είχε γίνει το 2015 στην περιοχή του παγετώνα Hiawatha, αλλά χρειάσθηκαν τρία χρόνια μέχρι να επιβεβαιωθεί με περαιτέρω μελέτες μέσω εναέριου ραντάρ που «βλέπει» κάτω από τους πάγους.
«Ο κρατήρας είναι εντυπωσιακά καλά διατηρημένος, πράγμα απρόσμενο, καθώς οι παγετώνες έχουν απίστευτα μεγάλη ικανότητα διάβρωσης, η οποία κανονικά θα έπρεπε γρήγορα να είχε σβήσει τα ίχνη της πρόσκρουσης. Το ότι αυτό δεν συνέβη, σημαίνει πως ο κρατήρας είναι μάλλον νεαρός από γεωλογική άποψη. Μέχρι στιγμής δεν έχει καταστεί δυνατό να χρονολογήσουμε άμεσα τον κρατήρα, αλλά εκτιμάμε ότι δημιουργήθηκε αφότου οι πάγοι κάλυψαν τη Γροιλανδία, συνεπώς έχει ηλικία μικρότερη των τριών εκατομμυρίων ετών και πιθανώς είναι πολύ πρόσφατος, πριν από 12.000 χρόνια, προς το τέλος της τελευταίας εποχής των πάγων», δήλωσε ο Κουρτ Κγιάερ καθηγητής του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Το Γεωλογικό Μουσείο της Κοπεγχάγης διαθέτει ήδη έναν σιδερένιο μετεωρίτη βάρους 20 τόνων, ο οποίος είχε βρεθεί κοντά στο σημείο του κρατήρα. Οι επιστήμονες αναρωτιούνται τώρα πώς και πόσο μπορεί να επηρέασε τις κλιματικές και γενικότερα τις περιβαλλοντικές συνθήκες στη Γη η πτώση ενός τόσο μεγάλου μετεωρίτη.