Λίγα λεπτά μετά τη σύλληψη του Ντόναλντ Τραμπ, η ομάδα της προεκλογικής εκστρατείας του παρουσίασε μπλουζάκια που έχουν επάνω μια στάμπα με την πιο πολυαναμενόμενη φωτογραφία της Ιστορίας. Τον ίδιο, στον τοίχο του αστυνομικού τμήματος.
Με μόλις 47 δολάρια –ή περισσότερα, εάν θέλει κάποιος να ενισχύσει την καμπάνια του– μπορείτε πλέον να αποκτήσετε το μπλουζάκι, στο οποίο φυσικά υπάρχει και η φράση «Αθώος», με κεφαλαία γράμματα.
Η πραγματική φωτογραφία σύλληψης, τώρα, δεν έχει ληφθεί, όπως αναφέρει η Telegraph. Εχουμε δει τόσες fake εκδοχές της, όμως, που είναι σαν να υπάρχει.
Ηταν αναμενόμενο ότι ο ίδιος ο Τραμπ, βετεράνος του μάρκετινγκ και αναμφίβολα πολύ έξυπνος, θα εκμεταλλευόταν τα πάντα για την καμπάνια του: από την ίδια του τη σύλληψη, μέχρι τη φωτογραφία που δεν υπάρχει, αλλά είναι σαν να υπάρχει.
Ο Τραμπ και οι άνθρωποί του μιλάνε, φυσικά, για συνωμοσία: «Ο Σόρος πιστεύει ότι με τη σύλληψη του προέδρου, την οποία ενορχήστρωσε με τον εισαγγελέα της επιλογής του, Αλβιν Μπραγκ, θα διαλύσει την εκστρατεία μας, τραβολογώντας μας από κυνήγι σε κυνήγι μαγισσών» λένε.
Πουλώντας το μπλουζάκι και ζητώντας ενίσχυση με κάθε τρόπο, η ομάδα του Τραμπ προσπαθεί όχι μόνο να περιορίσει τις ζημιές, αλλά να κεφαλαιοποιήσει στις νέες περιπέτειες του πρώην προέδρου. «Η εκστρατεία μας δεν θα πεθάνει ποτέ και πρέπει να το αποδείξουμε. Δεν θα παραδοθούμε ποτέ στην τυραννία της Αριστεράς, αμέτρητοι πατριώτες θα φορέσουν το μπλουζάκι του προέδρου».
Ακόμη και αν η φωτογραφία είχε τραβηχτεί, ο προηγούμενος κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, Αντριου Κουόμο, έχει απαγορεύσει στις Αρχές να δίνουν στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες σύλληψης. Ηταν μια «ανεπιθύμητη εισβολή στην ιδιωτικότητα των συλληφθέντων», είχε πει. Η μόνη εξαίρεση στην απαγόρευση ήταν η περίπτωση κατά την οποία η δημοσιοποίηση «θα εξυπηρετούσε κάποιον σκοπό των διωκτικών αρχών».
Η Αλίνα Χάμπα, δικηγόρος που έχει εκπροσωπήσει τον Τραμπ στο παρελθόν, εξήγησε ότι μια φωτογραφία σύλληψης στη δική του περίπτωση δεν θα είχε νόημα. «Οι φωτογραφίες σύλληψης είναι για να μπορούμε να αναγνωρίζουμε τους συλληφθέντες. Ο Τραμπ είναι το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο στον κόσμο, συνεπώς δεν υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο».
Αυτό, όμως, δεν ίσχυε πάντα.
Και ο Μικ Τζάγκερ ήταν το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο στον κόσμο, ίσως περισσότερο και από τον Τραμπ, αλλά όταν συνελήφθη, η δική του φωτογραφία και τραβήχτηκε και δημοσιοποιήθηκε. Oπως και πάρα πολλών άλλων διασήμων, του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Αλ Καπόνε.
Η φωτογραφία σύλληψης ήταν πάντα μέρος του «τελετουργικού της σύλληψης» στις ΗΠΑ, μαζί με τις χειροπέδες. Υπό μια έννοια, όλα αυτά είχαν στόχο να δείξουν στον κόσμο ότι στα μάτια της Δικαιοσύνης όλοι είναι ίσοι, είτε είναι πλούσιοι και διάσημοι, είτε φτωχοί και άγνωστοι.
Στην πινακοθήκη των διάσημων φωτογραφιών σύλληψης, εξέχουσα θέση κατέχει η φωτογραφία της Ρόζα Παρκς, μετά την περίφημη διαμαρτυρία της στο λεωφορείο το 1955. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε συλληφθεί δεκάδες φορές, αλλά η διασημότερη φωτογραφία σύλληψής του είναι από το 1956, στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, όταν συνελήφθη για τη συμμετοχή του στο μποϊκοτάζ των λεωφορείων.
Ο προσωπάρχης του Νίξον, Χ. Ρ. Χάλντεμαν, φαίνεται ευθυτενής και άψογα ντυμένος στη δική του φωτογραφία, κατά τη σύλληψή του μετά το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
Υπάρχει επίσης μια τέτοια φωτογραφία του νεαρού τότε Μπιλ Γκέιτς, ιδρυτή της Microsoft, ο οποίος χαμογελά στον φακό μετά τη σύλληψή του επειδή οδηγούσε χωρίς δίπλωμα το 1977, ενώ και ο Αλ Καπόνε δείχνει εξίσου χαλαρός στη δική του φωτογραφία τη δεκαετία του 1920.
Ο Ντέιβιντ Μπάουι, ο Μικ Τζάγκερ και ο Τζίμι Χέντριξ είναι μερικοί από τους μουσικούς και καλλιτέχνες που οι φωτογραφίες τους κοσμούν την ίδια πινακοθήκη. Και οι τρεις δείχνουν πολύ αδιάφοροι για τη σύλληψή τους, που σε κάθε περίπτωση έγινε για διάφορες παραβιάσεις του νόμου σχετικές με ναρκωτικά.
Δεν ήταν όλοι τόσο χαλαροί κατά τη σύλληψή τους, όμως. Ο βρετανός ηθοποιός Χιου Γκραντ, για παράδειγμα, δείχνει πολύ αναστατωμένος στη φωτογραφία μετά τη σύλληψή του το 1995, επειδή έκανε σεξ στο αυτοκίνητό του με την εκδιδόμενη Ντιβάιν Μπράουν.
Στην περίπτωση του Τραμπ, τίποτε από τα παραπάνω δεν συνέβη. Το γραφείο του εισαγγελέα συμφώνησε ότι δεν χρειάζονται χειροπέδες, ο ίδιος προσήλθε στο τμήμα συνοδευόμενος από άνδρες των μυστικών υπηρεσιών, επιφορτισμένους με την ασφάλειά του, και δεν τραβήχτηκε καμία φωτογραφία.
Ακόμη κι αν είχαν συμβεί όλα αυτά, όμως, ο ίδιος και το επιτελείο του είναι βέβαιο ότι θα τα είχαν μελετήσει πολύ προσεκτικά, ώστε να μπορέσουν να τα χρησιμοποιήσουν υπέρ του.