«Καυτή» πατάτα εξακολουθούν να αποτελούν οι τιμές των φαρμάκων για την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Κι αυτό, γιατί με αφορμή το τρίτο μνημόνιο, εκφράζονται σκέψεις για περαιτέρω μείωσή τους στο όνομα της απελευθέρωσης πόρων για τα καινοτόμα φάρμακα.
Η αλήθεια, ωστόσο, είναι, ότι με τον τρόπο αυτό επιχειρείται για μια ακόμη φορά ένα παιχνίδι εντυπώσεων προς όφελος των συμφερόντων των πολυεθνικών φαρμακευτικών κολοσσών. Να σημειωθεί, ότι το ενδιαφέρον των πολυεθνικών εταιρειών εστιάζεται αποκλειστικά στην ανάπτυξη «καινοτόμων» φαρμάκων.
Οι περαιτέρω μειώσεις των ήδη συμπιεσμένων τιμών των οικονομικών φαρμάκων, τα οποία στην πλειονότητά τους παράγονται από την Ελληνική φαρμακοβιομηχανία, οδηγούν με βεβαιότητα στην απόσυρσή τους από την αγορά. Κι αυτό, γιατί μοιραία θα καταστεί ασύμφορη η παραγωγή τους. Αυτό θέλουμε; Να αποκλειστούν τα οικονομικά φάρμακα και να μονοπωληθεί η αγορά από τις ακριβές θεραπείες;
Με δεδομένο το γεγονός, ότι ο πρωταρχικός στόχος της Πολιτείας είναι η εξοικονόμηση πόρων και η διαθεσιμότητα όλων των φαρμάκων που έχει ανάγκη το ασφαλιστικό σύστημα, οι πρακτικές αυτές δεν συμβάλλουν στην επίτευξή του. Απεναντίας, διαμορφώνουν ευνοϊκές συνθήκες για την αύξηση της δαπάνης, απειλώντας την πρόσβαση των ασθενών σε προσιτές και ασφαλείς θεραπείες και παραδίδοντας την αγορά σε ξένα συμφέροντα, τη στιγμή που η χώρα μας παράγει εδώ και 50 χρόνια προσιτά και ποιοτικά φάρμακα με εξέχουσα διεθνή αναγνώριση.
Δεν χωράει αμφιβολία, ότι η αποζημίωση της καινοτομίας αποτελεί μείζονος σημασίας ζήτημα τόσο για τη φαρμακοβιομηχανία (Ελληνική και ξένη), όσο και για τα ασφαλιστικά συστήματα. Το ερώτημα όμως είναι πώς αξιολογείται; Η διασφάλισή της περνάει μέσα από τη χρήση εργαλείων αξιολόγησης κόστους – αποτελεσματικότητας, με στόχο την εισαγωγή στο σύστημα των φαρμάκων που αποτελούν πραγματικά καινοτόμες θεραπείες. Είναι ευρύτατα γνωστές, άλλωστε, οι πρακτικές των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών να διεκδικούν τον χαρακτηρισμό της καινοτομίας για κάθε καινούριο προϊόν.
Στο πλαίσιο αυτό, η απελευθέρωση πόρων για την καινοτομία επιτυγχάνεται μέσα από την αξιολόγησή της κι όχι μειώνοντας τις τιμές των οικονομικών φαρμάκων, καθώς με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται η αποζημίωση των θεραπειών που διαφοροποιούνται ουσιωδώς σε επίπεδο θεραπευτικού αποτελέσματος.
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι η διασύνδεση της τιμής των φαρμάκων με την αποζημίωση των καινοτόμων θεραπειών είναι πέρα για πέρα εσφαλμένη.
*Η Ιωάννα Παπαλά είναι Οικονομολόγος Υγείας