«Μα εάν στην μονάδα εντατικής θεραπείας μπαίνει καθημερινά ο δον Λούκα, ο εφημέριος, γιατί δεν μπορούν να μπαίνουν και οι συγγενείς των ασθενών;». Αυτή η ερώτηση/παρατήρηση μιας νοσοκόμας αποτέλεσε την αφορμή για τη διεξαγωγή ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος και συνάμα ανθρώπινου πειράματος στην Ιταλία, στο νοσοκομείο Cisanello της Πίζα, στο τμήμα Covid-19. Η πρώτη που «παραβίασε» το απαγορευτικό εισόδου, έχοντας λάβει, φυσικά, το πράσινο φως από τους γιατρούς, ήταν η κόρη ενός ηλικιωμένου ασθενή ο οποίος έδειχνε να οδεύει προς το τέλος.
Αντιθέτως «διαπιστώσαμε πως χάρη στις επισκέψεις της νεαρής γυναίκας, ο νοσηλευόμενος άρχισε να βελτιώνεται και μετά από λίγο βγήκε από την Εντατική. Τώρα αποθεραπεύεται σιγά σιγά. Είναι καλύτερα. Γιατί η παρουσία των αγαπημένων προσώπων στην Εντατική είναι ευεργετική, έχει αποδειχθεί επιστημονικά, υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις επί του θέματος. Οπότε, φτάνει πια με τις απαγορεύσεις: ας προσπαθήσουμε να εξανθρωπίσουμε τη θεραπεία», επισήμανε μιλώντας στην La Repubblica ο Πάολο Μαλακάρνε, επικεφαλής της ΜΕΘ του νοσοκομείου της Πίζα.
Ο ιταλός γιατρός σημείωσε πως από τότε που άρχισε να επιτρέπει σε συγγενείς να επισκέπτονται ασθενείς «ιδιαίτερα ευάλωτους κι εύθραυστους», η κατάσταση της υγείας των βαριά νοσούντων από Covid – 19 «βελτιώθηκε αισθητά», χάρη σε μία επίσκεψη την ημέρα διάρκειας τουλάχιστον 30 λεπτών.
Οι οκτώ πρώτοι ασθενείς που άρχισαν να δέχονται επισκέψεις βγήκαν όλοι από την Εντατική. Εννοείται, δυστυχώς, πως τις κλίνες τους κατέλαβαν αμέσως άλλοι βαριά νοσούντες από τον κορονοïό. Αλλά και η δική τους υγεία βελτιώθηκε σημαντικά χάρη στις επισκέψεις των δικών τους.
Η συνολική εικόνα ήταν τόσο θετική και ενθαρρυντική που η περιφέρεια της Τοσκάνης αποφάσισε να επιτρέψει στους συγγενείς ανθρώπων που ασθενούν βαριά από Covid – 19 να τους επισκέπτονται στις δομές υγείας. Τηρώντας, φυσικά, πιστά το πρωτόκολλο ασφαλείας αλλά αυτό δεν φαίνεται να εξασθενεί την άκρως ευεργετική επίδραση της ανθρώπινης επαφής για τους ασθενείς.
«Κάποτε μπορούσες να δεις τους αγαπημένους σου από ένα παραθυράκι για λίγα λεπτά. Εχουν περάσει περισσότερα από τριάντα χρόνια που αρχίσαμε να εφαρμόζουμε αυτήν την τακτική στις μονάδες εντατικής θεραπείας», εξηγεί ο δρ Μαλακάρνε. «Κλίνη, ασθενής, μόνιτορ, αναπνευστήρας, γιατρός, νοσοκόμος και συγγενής του αρρώστου. Είχε αποτέλεσμα με τους καρδιοπαθείς, αποδείχτηκε πως ωφελεί και τους ασθενείς με Covid – 19. Υπάρχουν κανόνες που υποχρεούται να εφαρμόζει όποιος εισέρχεται σε ΜΕΘ Covid, και αυτό είναι το σωστό, αλλά είναι οι ίδιοι κανόνες που τηρούν όσοι εργάζονται. Γιατροί, νοσοκόμοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ο τεχνικός που θα εισέλθει για να επισκευάσει ένα μηχάνημα, ή όποιος καθαρίζει. Εάν μπορούν να εισέλθουν αυτοί, γιατί να μην μπορεί να εισέλθει μία σύζυγος ή μία κόρη και να καθίσει σε μία καρέκλα στο πλευρό του αγαπημένου ασθενούς της;».
Η διεξαγωγή του πειράματος στην Πίζα άρχισε την 26η Οκτωβρίου και έως σήμερα δεν έχει καταγραφεί κανένα κρούσμα Covid – 19 σε συγγενή ενώ πάρα πολλοί ασθενείς βγήκαν από την Εντατική. «Οσοι είναι διασωληνωμένοι, το να στέκονται με το κεφάλι τους μέσα σε μία πλαστική κάσκα επί είκοσι ώρες την ημέρα αποτελεί βασανιστήριο, μάλλον κυρίως ψυχολογικό, το οποίο δεν εύχομαι σε κανέναν. Ακόμα και μια στιγμή αγάπης είναι ζωτική», επισήμανε ο γιατρός.
Οι περισσότεροι ασθενείς δηλώνουν πως ο πιο δυσβάσταχτος πόνος είναι ο πόνος της μοναξιάς. «Ο πατέρας μου μου εκμυστηρεύτηκε πως τρελαινόταν και ήταν έτοιμος να παραδοθεί. Ομως όταν με είδε δίπλα του, στο κρεβάτι του νοσοκομείου, άντλησε δύναμη για να αντιδράσει», αφηγήθηκε η Φραντσέσκα Κ., κόρη ενός ασθενή με Covid – 19, ο οποίος εξακολουθεί να νοσηλεύεται αλλά πλέον αναπνέει δίχως μηχανική υποστήριξη. «Από τότε που μπήκα στην ΜΕΘ και της έσφιξα το χέρι, ανέκτησε τις δυνάμεις της και την επιθυμία να συνεχίσει να ζει», ανέφερε από την πλευρά του ο Μάριο Σ. ο οποίος επισκέπτεται καθημερινά την 71χρονη μητέρα του. «Τα αποτελέσματα είναι πασιφανή», πρόσθεσε περιχαρής ο δρ Μαλακάρνε.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των γιατρών της Πίζα, επτά στους δέκα ασθενείς επωφελούνται σημαντικά από την παρουσία συγγενών στο πλευρό τους. «Η παρουσία ενός μέλους της οικογένειας είναι απαραίτητη για την ψυχολογική σταθερότητα του ασθενή και την προσήλωσή του στη θεραπεία. Η παρουσία ενός συγγενή δεν είναι μόνον ζήτημα ανθρωπιάς, σχετίζεται στενά και με τη θεραπεία», εξήγησε ο ιταλός ειδικός.