Ανεφοδιάστε τη «18 Άνω»!

Η μονάδα απεξάρτησης «18 Άνω» του ψυχιατρικού νοσοκομείου Αττικής (ΨΝΑ - Δαφνί) αντιμετωπίζει πολύ σοβαρό πρόβλημα ανεφοδιασμού της σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, λόγω της δραματικής περικοπής των σχετικών κονδυλίων...

Βασίλης Βενιζέλος

Η είδηση έπεσε την Τετάρτη 22 Ιουλίου σαν «βόμβα» στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Πρόκειται για μια είδηση η οποία σε αφήνει άφωνο να αναρωτιέσαι ποιες είναι, άραγε, οι προτεραιότητες σήμερα στη χώρα όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα…

Η μονάδα απεξάρτησης «18 Άνω» του ψυχιατρικού νοσοκομείου Αττικής (ΨΝΑ – Δαφνί) αντιμετωπίζει πολύ σοβαρό πρόβλημα ανεφοδιασμού της σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, λόγω της δραματικής περικοπής των σχετικών κονδυλίων.

Το απαράδεκτο αυτό γεγονός υποχρέωσε έξι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, τον «Διογένη», τον Σύλλογο Οροθετικών Ελλάδας «Θετική Φωνή», την PRAKSIS, τον Σύλλογο Ασθενών Ήπατος «Προμηθέας» και τον Σύλλογο Θεραπευομένων ΟΚΑΝΑ, να απευθύνουν με επιστολή τους την Τετάρτη 22 Ιουλίου έκκληση προς τον υπουργό Υγείας, Παναγιώτη Κουρουμπλή, για άμεση πολιτική παρέμβαση και κατεπείγουσα επίλυση του προβλήματος.

Αναρωτιέται κανείς πώς μπορεί οποιοσδήποτε να προκαλεί τέτοιο πρόβλημα σε μία μονάδα σαν το «18 Άνω», η οποία έχει να επιδείξει συγκινητικές περγαμηνές στη θεραπεία και την απεξάρτηση αδύναμων χρηστών ναρκωτικών, ενώ η κοινωνική παρέμβαση των στελεχών της εμπλουτίζει τα μέγιστα τον δημόσιο διάλογο και κοσμεί το κίνημα για την ανθρωπιστική μεταχείριση των χρηστών ναρκωτικών.

Ένας χρήστης ναρκωτικών σε θεραπεία απεξάρτησης δεν καταναλώνει, ασφαλώς, καθημερινά αστακό και χαβιάρι, οι ανάγκες του δεν εξαπλώνονται έως τα εξωτικά ταξίδια στην Ίμπιζα και το Νεπάλ, δεν έχει καθημερινά απαιτήσεις για εκδρομές και πολυτελή διασκέδαση, δεν επιβαρύνει ιδιαιτέρως τον κρατικό προϋπολογισμό, καθώς, όπως είναι γνωστό οι μισθοί των προσωπικού αποτελούν το κύριο μέρος των κονδυλίων του δημοσίου, τα οποία κατευθύνονται στους φορείς θεραπείας και απεξάρτησης των χρηστών ναρκωτικών στη χώρα μας.

Δεν θα έπρεπε, νομίζουμε, να είχαν προλάβει οι έξι ως άνω οργανώσεις να απευθύνουν την επιστολή τους προς τον υπουργό Υγείας. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου όφειλε να είχε ήδη επιδείξει την απαραίτητη ευαισθησία και την αναγκαία στην εν λόγω περίπτωση προνοητικότητα.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, έστω και τώρα, ας ελπίσουμε ότι το θέμα θα λυθεί πάραυτα, γιατί πρόκειται για τις περιπτώσεις εκείνες οι οποίες έχουν τη δύναμη να εκθέσουν όχι μόνον την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, αλλά και την ίδια τη χώρα μας διεθνώς!