Στις 20 Σεπτεμβρίου η θρυλική Σοφία Λόρεν πρόκειται να γιορτάσει τα ενενηκοστά γενέθλιά της. Εχει, όμως, την ενέργεια τριαντάρας: μια απίστευτη αίσθηση του χιούμορ και μια αξιοσημείωτη για την ηλικία της μανία με το τένις. Τουλάχιστον αυτά ανέφερε ο γιος της, Εντοάρντο Πόντι, συνομιλώντας με την Αριάνα Φίνος της Repubblica για το παρελθόν και το παρόν, για τη ζωή και την καθημερινότητα της ιταλίδας ντίβας.
Σε λίγες ημέρες ο ιταλός σκηνοθέτης και μικρότερος γιος της Σοφίας Λόρεν και του κινηματογραφικού παραγωγού Κάρλο Πόντι πρόκειται να παραστεί στην έναρξη του «Sofia Loren: La Signora di Napoli», ενός αναδρομικού αφιερώματος που διοργανώνει η Cinecittà στο Lincoln Center της Νέας Υόρκης προς τιμήν της μητέρας του, με προβολή 13 ταινιών της (από 7 έως 13 Ιουνίου).
«Αποτελεί τιμή και είναι συγκινητικό. Γύρισα τρεις ταινίες με τη μητέρα μου. Το να έχω τη Σοφία Λόρεν στα γυρίσματα σημαίνει πως εμπνέομαι, πριν από το ταλέντο της, από τη γενναιοδωρία, την ταπεινοφροσύνη και την ανθρωπιά της» είπε καταρχάς ο Εντοάρντο Πόντι.
Οσον αφορά τον τίτλο της έκθεσης («Σοφία Λόρεν: η Κυρία της Νάπολης»), η διάσημη ιταλίδα ηθοποιός γεννήθηκε στη Ρώμη στις 20 Σεπτεμβρίου 1934. Ο πατέρας της την αναγνώρισε μεν ως θυγατέρα του, αλλά δεν ήθελε να παντρευτεί τη μητέρα της, οπότε εκείνη αναγκάστηκε να πάρει την κόρη της και να επιστρέψει στο πατρικό της, στον δήμο Ποτσουόλι, στην ευρύτερη περιφέρεια της Νάπολης, όπου η μικρή Σοφία πέρασε τα δύσκολα παιδικά της χρόνια.
«Η Νάπολη είναι τα πάντα. Η μητέρα μου έλεγε συχνά “Είμαι Ιταλίδα, αλλά πρώτα είμαι Ναπολιτάνα”. Αρα σε εκείνη την πόλη βρίσκονται οι ρίζες της έμπνευσής της, της συγκίνησης που πάντα συνδύαζε με την ειρωνεία και το χιούμορ. Η μητέρα μου βασιζόταν πάντα σε αυτήν την ταυτότητα για να εκφράσει όλους τους χαρακτήρες της, ακόμα κι αν δεν ήταν Ναπολιτάνες. Μιλάει πάντα τη ναπολιτάνικη διάλεκτο, ακόμα και σήμερα» ανέφερε ο γιος της.
Σχετικά με την ξεχωριστή (επαγγελματική) σχέση της μητέρας του με ένα άλλο από τα «ιερά τέρατα» του ιταλικού κινηματογράφου, τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, με τον οποίο η Λόρεν συμπρωταγωνίστησε σε 14 ταινίες, ο Εντοάρντο Πόντι είπε ότι περισσότερο τον άγγιξε η ταινία «Peccato Che Sei Una Canaglia» («Η Εκρηκτική Λωποδύτρια», όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά), η πρώτη της Λόρεν με τον Μαστρογιάνι, στα γυρίσματα της οποίας διαπιστώθηκε η απίστευτη χημεία μεταξύ τους.
«Ανέκαθεν υπήρχε μια υπόγεια ρομαντική ένταση ανάμεσά τους, αλλά ταυτόχρονα και πολλή πλάκα. Φαίνεται ότι στη μητέρα μου ο Μαρτσέλο άρεσε ως άνθρωπος, την έκανε να γελάει. Από αυτή τη φιλία, από αυτόν τον σεβασμό πήγαζε και η δύναμη του ζευγαριού: δεν ήταν κάποιος πιο σημαντικός από τον άλλον, ήταν ισάξιοι».
Εχοντας σταθεί στο πλευρό της μητέρας του και σε δύσκολες στιγμές που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η ηθοποιός, ο γιος της είπε πως έμαθε ότι «η δύναμη ενός ανθρώπου καθορίζεται και από το πώς αποδέχεται τον πόνο. Ο πόνος πρέπει να βιώνεται πλήρως. Αν αγνοηθεί, τα τραύματα θα επιστρέψουν στο μέλλον. Πρέπει κανείς να αγκαλιάζει το πόνο, ώστε να είναι σε θέση να πάει μπροστά».
Σχετικά με τη συνεργασία του με τη μητέρα του, υπό τις σκηνοθετικές του υποδείξεις, εξήγησε πως «όταν δουλεύουμε μαζί η δύναμή μας είναι η τηλεπάθεια. Ενας σκηνοθέτης πρέπει να αντιλαμβάνεται πότε ο ηθοποιός είναι αληθινός στη σκηνή. Εχουμε την ίδια ευαισθησία, αναζητούμε την αλήθεια επικοινωνώντας με λόγια, βλέμματα, σιωπές, ένα άγγιγμα. Εχουμε τη δική μας συναισθηματική γλώσσα, που κάνει τις ερμηνείες της πολύ αισθαντικές».
Ερωτώμενος αν θα ήθελε να γυρίσει ακόμα μία ταινία με πρωταγωνίστρια τη μητέρα του, παρά τα σχεδόν 90 χρόνια που φέρει στις πλάτες της, ο Εντοάρντο Πόντι απάντησε, εμμέσως έστω, θετικά: «Ενα από αυτά που μας έμαθε η μητέρα μας, πέραν του να είμαστε πάντα ειλικρινείς, είναι ότι το να είσαι καλλιτέχνης σημαίνει να ρισκάρεις για να φτάσεις σε ένα ακόμα υψηλότερο επίπεδο. Τώρα, μαζί με τη μητέρα μου, εξελίσσουμε πολλές ιστορίες, πρέπει να σκεφτούμε την καλύτερη για εκείνη αυτή τη στιγμή. Είναι μια γυναίκα που χρησιμοποιεί το παρελθόν για να πάρει δύναμη, ζει το παρόν και προετοιμάζει το μέλλον».
Στην παρούσα φάση η γηραιά όσο και αεικίνητη Σοφία Λόρεν βρίσκεται «εδώ, μαζί μου, στο Λος Αντζελες» είπε ο γιος της. «Ηρθε για τα δέκατα όγδοα γενέθλια της κόρης μου και την αποφοίτησή της. Ασχολείται πολύ με τις ζωές των εγγονιών της. Δεν είναι σύνηθες μια γυναίκα ηλικίας σχεδόν 90 ετών να πετάει από τη Γενεύη στο Λος Αντζελες για να είναι εδώ επί τρεις εβδομάδες, με την οικογένειά της και την εγγονή της. Δεν ξέρω πόσοι θα το έκαναν, ακόμα κι αν ήταν καλά στην υγεία τους, όπως η μητέρα μου».
Πρόσφατα η Σοφία Λόρεν παρακολούθησε μαζί με τον γιο της μία από τις αγαπημένες της διεθνείς παραγωγές όπου πρωταγωνίστησε, τη «Λαίδη Λ.» του 1965 σε σκηνοθεσία Πίτερ Ουστίνοφ, έχοντας στο πλευρό της τον Πολ Νιούμαν. «Στην αρχή της ταινίας υποδύεται μια ηλικιωμένη γυναίκα και τώρα, έχοντας σχεδόν φτάσει στα 90, ήθελε να δει πώς ήταν υποδυόμενη μια γυναίκα ηλικίας 80 ετών όταν ήταν 35. Είπε πως την είχαν κάνει πολύ ηλικιωμένη. “Δεν αισθάνομαι καθόλου έτσι”».