Ολα ξεκίνησαν ως «διαίσθηση» και εξελίχθηκαν ως πραγματική πεποίθηση. Οι ΗΠΑ δεν είχαν την τεχνολογική ανάπτυξη για να φτάσουν στη Σελήνη, ή τουλάχιστον για να προσεληνωθούν και να καταφέρουν να επιστρέψουν πίσω.
Ο Μπιλ Κέισινγκ, που πρώτος αμφισβήτησε την Ιστορία, δεν ήταν άσχετος.
Είχε γνώση, καθώς είχε συμβάλει με έμμεσο τρόπο στο διαστημικό αμερικανικό πρόγραμμα, αφού από το 1956 μέχρι το 1963 ήταν υπάλληλος της εταιρείας Rocketdyne, η οποία συμμετείχε στον σχεδιασμό των κινητήρων του πυραύλου Saturn V.
Το 1976 εξέδωσε ένα φυλλάδιο με τίτλο «Ποτέ δεν πήγαμε στο φεγγάρι». Πρόκειται για μία αμερικανική απάτη αξίας 30 δισ. δολαρίων, για την οποία οι αποδείξεις δεν είναι τίποτα άλλο από γελοίες θεωρίες και θολές φωτογραφίες, υπογράμμιζε τότε.
Η «μάχη» του για τη δική του αλήθεια δεν σταμάτησε ποτέ, αφού στα χρόνια του Internet διατεινόταν το εξής εξωφρενικό (και όμως από κάποιους πιστευτό):
Η Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος (NASA) «καλλιέργησε» και επικοινωνιακές ψευδαισθήσεις για να κρατήσει το «ψέμα» ζωντανό μέχρι σήμερα, ενθέτοντας σκηνές από την υποτιθέμενη επίσκεψη του ανθρώπου στη Σελήνη σε ταινίες του Χόλιγουντ, σε ντοκιμαντέρ του Fox News, σε βίντεο του YouTube και φόρα του Reddit.
Παρά τον μεγάλο όγκο αποδεικτικών στοιχείων, μεταξύ των οποίων και των βάρους 382 κιλών σεληνιακών πετρωμάτων που είχαν συλλεγεί από έξι αποστολές, τη συνεργασία της Ρωσίας, της Ιαπωνίας και της Κίνας και τις φωτογραφίες της NASA, η συνωμοτική θεωρία ότι η επίσκεψη στη Σελήνη ήταν μία φάρσα είχε ξεκινήσει να «ανθίζει» από το 1969. Και συνεχίζεται μέχρι σήμερα…
Από τα φυλλάδια στη νέα τεχνολογία
Δεν είναι μόνο ο Κέσινγκ που δεν σταμάτησε να αμφισβητεί την αποστολή στη Σελήνη από την εποχή εκείνη. Τα πνεύματα αντιλογίας υπήρχαν και υπάρχουν. Ακόμη και σήμερα, διάσημοι Αμερικανοί που επηρεάζουν την κοινή γνώμη έχουν εκφράσει, και μάλιστα έντονα, την ελλιπή πίστη τους στο μεγάλο βήμα της ανθρωπότητας.
Ο Τζο Ρόγκαν, διάσημος ποντκάστερ, και ο Σέιν Ντόουζον, δημοφιλής YouTuber στις ΗΠΑ, συνεχίζουν να αμφισβητούν στις μεταδόσεις τους την προσελήνωση. Ακόμη και μορφωμένοι άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά, όπως ένας καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Νιού Τζέρσι «δίδαξε» την προσωπική του πεποίθηση ότι ποτέ δεν φτάσαμε στη Σελήνη, «αφήνοντας στην άκρη τα επιστημονικά δεδομένα και τις ιστορικές αποδείξεις» αναφέρει ο Guardian.
Και ενώ ο Κέσινγκ «πούλησε» ως αποδείξεις κυρίως θολές φωτογραφίες, οι νεότεροι που εκφράζουν δημόσιο λόγω αμφισβήτησης στα νέα Μέσα, ισχυρίζονται απλώς ότι «η NASA είναι τόσο “τεμπέλα” που χρησιμοποίησε το ίδιο όχημα για τις αποστολές Απόλλων 15, 16, και 17», καθώς στις φωτογραφίες εμφανίζεται το ίδιο rover.
«Η πραγματικότητα είναι ότι το Διαδίκτυο έχει δημιουργήσει τη δυνατότητα οι άνθρωποι να λένε ό,τι θέλουν και να μπορούν να έχουν ένα μεγάλο κοινό που τους ακολουθεί, τους ακούει και τους πιστεύει. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Αμερικανοί για κάποιο λόγο αγαπούν τις θεωρίες συνωμοσίας» εξηγεί στον Guardian ο Ρότζερ Λαγιούνιους, πρώην διευθυντής του τμήματος Ιστορίας της NASA. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι σπουδαίο, κάνουν την εμφάνισή τους και στοιχεία που δήθεν αποδεικνύουν ότι ποτέ δεν έγινε τίποτα.
Δεν είναι όμως μόνο οι Αμερικανοί, αλλά και οι Βρετανοί που λατρεύουν τις θεωρίες συνωμοσίας. Πέρυσι, σε πρωινή εκπομπή του ITV φιλοξενήθηκαν ομιλητές οι οποίοι υποστήριξαν ότι δεν είναι δυνατόν να έχει πατήσει άνθρωπος στη Σελήνη, επειδή ο πλανήτης είναι φτιαγμένος από… φως.
«Στο παρελθόν είχαμε δει σκηνές από την προσελήνωση και δεν υπήρχαν τα τεχνικά μέσα να τις ελέγξουμε. Τώρα, στην εποχή της τεχνολογίας, ο καθένας μπορεί να αναζητήσει και να αμφισβητήσει τέτοιου είδους καταστάσεις» είχε δηλώσει ο Μάρτιν Κένι, από την Ενωση Υποστηρικτών Επίπεδης Γης (βίντεο).
Δυστυχώς την ίδια άποψη είχαν, σύμφωνα με δημοσκόπηση που έγινε, και οι δύο στους 12 Βρετανούς. Στην ίδια έρευνα που διεξήχθη από δημόσια υπηρεσία και στην ερώτηση «πιστεύετε ότι η προσελήνωση ήταν ψεύτικη», το 4% απάντησε «είμαι βέβαιος», το 12% ότι «μάλλον ισχύει» και το 9% «δεν γνωρίζω». Μάλιστα, το κοινό που πιστεύει ότι όλα ήταν «στημένα» αποτελείται κυρίως από νέους 24 με 35 ετών.
Αναπάντητο κενό
Ολη αυτή την κατάσταση βέβαια την πυροδότησε ο Μπιλ Κέισινγκ. Ενα από επιχειρήματά του ήταν ότι στις φωτογραφίες δεν φαίνονταν τα αστέρια, μία άλλη απόδειξη ότι δεν είχε σχηματιστεί κρατήρας κάτω από το ακροφύσιο του κινητήρα της σεληνάκατου, και βέβαια το τεκμήριο ότι δεν ήταν «φυσιολογικός» ο τρόπος που διαγράφονταν οι σκιές. Ο Κέισινγκ έμενε στις απόψεις του μέχρι τον θάνατό του το 2005, υποστηρίζοντας πολλά που απαντήθηκαν, αλλά και ένα ερώτημα που έμεινε αναπάντητο. «Ημασταν το 1969 έτοιμοι για επανδρωμένη πτήση;» – και ίσως είχε δίκιο, αναφέρει ο Guardian, τουλάχιστον αν το δει κάποιος στατιστικά.
Οταν τον Οκτώβριο του 1957 οι Σοβιετικοί εκτόξευσαν τον Sputnik 1 (ακολούθησε έναν μήνα αργότερα ο Sputnik 2 με πλήρωμα τη σκυλίτσα Λάικα), το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα δεν υπήρχε καν. Η NASA ιδρύθηκε το 1958 και κατάφερε να στείλει τον Αλαν Σέπαρντ στο Διάστημα τον Μάιο του 1961. Οταν όμως ο Τζον Φ. Κένεντι ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ «πρέπει να αποστείλουν άνθρωπο στη Σελήνη μέσα σε αυτή τη δεκαετία και να καταφέρει να επιστρέψει πίσω στη Γη», αυτό ακούστηκε λίγο βεβιασμένο. Ωστόσο, στα μέσα του ’60 η NASA είχε πετύχει τον στόχο της. Για να το κάνει πραγματικότητα, είχε δαπανήσει το 4% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), επιταχύνοντας την έρευνα και φυσικά τις πρακτικές διαδικασίες. Ετσι, το Απόλλων 11 προσσεληνώθηκε το 1969 στη Σελήνη και κατάφερε να επιστρέψει στη Γη.
Οι θεωρίες συνωμοσίας και οι αποδείξεις που αμφισβητούν ότι ο άνθρωπος πάτησε το πόδι του στη Σελήνη είναι πλέον περισσότερες από τα στοιχεία που καταθέτουν οι επιστήμονες και αποδεικνύουν ότι όντως πήγαμε με επιτυχία σε άλλον πλανήτη πριν από 50 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι αρέσκονται και έχουν χρόνο να ασχολούνται με τη δημιουργία μύθων και κάποιοι άλλοι έχουν την ανάγκη να τους πιστέψουν. Και ενώ για κάποιες γενιές οι θεωρίες συνωμοσίας προκαλούσαν έκπληξη, πλέον είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν πλήξη, καθώς η γραμμή μεταξύ συνωμοσίας και ψυχαγωγίας είναι λεπτή. Και όσοι δεν μπορούν να τη διακρίνουν, προφανώς αντιμετωπίζουν άλλου είδους θέματα.