Τη Δευτέρα 15 Ιουλίου μηχανικοί στον εθνικό διαστημικό σταθμό της Ινδίας, στη Σριχαρίκο, αναμένεται να εκτοξεύσουν το σκάφος Chandrayaan-2 σε τροχιά γύρω από τη Γη. Για αρκετές ημέρες, το τεσσάρων τόνων διαστημικό σκάφος, θα κάνει βόλτες πάνω από τον πλανήτη μας. Ακολούθως, θα «εκτοξευθεί» εκ νέου για τη Σελήνη.
Το ινδικό διαστημόπλοιο όμως δεν θα είναι μόνο του στην επιφάνεια του δορυφόρου μας. Εκεί βρίσκονται από τον Ιανουάριο και Κινέζοι με το σκάφος Chang’e-4, ενώ τον Απρίλιο προσσεληνώθηκε και το SpaceIL, ένα σκάφος που ανήκει σε μη κερδοσκοπική οργάνωση του Ισραήλ.
Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ δεσμεύτηκαν να δημιουργήσουν σύντομα σεληνιακά εργαστήρια, ενώ η Ευρώπη και Ρωσία αποκάλυψαν επίσης τα σχέδιά τους για την έναρξη πολλών αποστολών στο φεγγάρι. Γιατί όμως ξαφνικά όλοι πηγαίνουν εκεί; Τι έκανε ξαφνικά τόσο δημοφιλή τον δορυφόρο της Γης;
Τρεις λόγοι για ταξίδια στο φεγγάρι
Ενας λόγος για τις αποφάσεις των χωρών είναι ότι η εκμετάλλευση της Σελήνης έχει φτάσει απλά σε ένα στάδιο που αντικατοπτρίζει παλαιότερες εξερευνήσεις στη Γη, λέει ο Ντέιβιντ Πάρκερ, διευθυντής έρευνας για τον άνθρωπο και τα ρομπότ στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος. Δηλαδή πλέον η εξερεύνηση μπορεί να γίνει οικονομικά και απλά.
Μάλιστα, ο Πάρκερ βλέπει πολλές όμοιες καταστάσεις με την κατάκτηση του Νοτίου Πόλου. «Στις αρχές του αιώνα, υπήρξε ένας αγώνας μεταξύ χωρών και το ποια θα φτάσει πρώτη στο Νότιο Πόλο. Στη συνέχεια και για 50 ολόκληρα χρόνια, κανείς δεν ασχολήθηκε με την Ανταρκτική, ό,τι δηλαδή έγινε και με τη Σελήνη. Στη συνέχεια ξεκινήσαμε την κατασκευή βάσεων στην Ανταρκτική. Τώρα, έφτασε η ώρα να ξαναπάμε στη Σελήνη», εξηγεί στον Guardian ο ίδιος.
Επίσης, η Σελήνη είναι ένας πλανήτης που παραμένει παρθένος τουλάχιστον τα τελευταία 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Είναι ένα «μουσείο ιστορίας» του ηλιακού συστήματος. Και αν αναλογιστεί κάποιος ότι την τρύπα του όζοντος την είδαν οι επιστήμονες από τον Νότιο Πόλο, τότε πολλές παρατηρήσεις που θα βοηθήσουν τη ζωή στον δικό μας πλανήτη μπορούν να γίνουν από τη Σελήνη.
Ακόμη ένας λόγος είναι ότι η εξερεύνηση και η εκμετάλλευση της, είναι απαραίτητη για το επόμενο τεράστιο βήμα στο Διάστημα: την αποστολή ανθρώπων στον Αρη. «Κατακτώντας τη Σελήνη, θα αποκτήσουμε εμπειρία και για τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στον Αρη», σχολιάζει ο Πάρκερ.
Ο τρίτος και πιο σοβαρός λόγος για την επιστροφή εκεί είναι αυτός που επικεντρώνεται σε όσους ήδη επισκέφθηκαν τον δορυφόρο μας. Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα που οι αστροναύτες του «Απόλλων 11», έκαναν το ιστορικό ταξίδι και πάτησαν το πόδι τους στη Σελήνη. Ο αρχηγός της αποστολής Νιλ Αρμστρονγκ και ο πιλότος Μπαζ Ολντριν είχαν προσεδαφίσει τη σεληνάκατο Eagle στις 20 Ιουλίου του 1969.
Εκτοτε, μόνο έξι αποστολές του «Απόλλων» είχαν φτάσει στην επιφάνεια της Σελήνης και η κάθε μία αποτελούνταν από δύο άντρες. Ετσι, μέχρι σήμερα μόνο 12 άνθρωποι έχουν περπατήσει στο φεγγάρι. Και δυστυχώς μόνο οι τέσσερις από αυτούς είναι σήμερα ζωντανοί. Ο νεότερος είναι 84 ετών και ο γηραιότερος 87. «Δεδομένης της ηλικίας τους, πιστεύω ότι σε μερικά χρόνια δεν θα υπάρχει κανείς να μας μεταφέρει την εμπειρία του και λεπτομέρειες που ίσως χρειαστούν», λέει ο αστρονόμος Μάρτιν Ρις.
Μέχρι σήμερα, μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Ρωσία, η Κίνα, η Ιαπωνία και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος έχουν ξεκινήσει επιτυχώς τα λεγόμενα «βαρέα» διαστημικάοχήματα που ζυγίζουν πάνω από τρεις τόνους.
Το ερώτημα λοιπόν που δημιουργείται τώρα για τους επιστήμονες, είναι εάν υπάρχει πιθανότητα να πατήσουν το πόδι τους στο φεγγάρι άνθρωποι, πριν φύγουν από τη ζωή και οι τελευταίοι που το είχαν επισκεφθεί. Μέχρι πρόσφατα η απάντηση θα ήταν «όχι».
Στο μεταξύ όμως, ο αμερικανός αντιπρόεδρος Μάικ Πενς ανακοίνωσε τον Μάρτιο ότι ο Λευκός Οίκος θα επιταχύνει τις διαδικασίες για την αποστολή του σκάφους Gateway στο Διάστημα, ώστε μέχρι το 2024 να πατήσουν ξανά άνθρωποι το πόδι τους στην επιφάνεια της Σελήνης.