Πότε είναι κανείς ευτυχισμένος; Υποκειμενικό και αναπάντητο το ερώτημα. Σύμφωνα με τις κοινωνικές επιστήμες, ο άνθρωπος νιώθει ευτυχισμένος όταν για παράδειγμα αισθάνεται πως «έχει ξεχρεώσει». Και φυσικά οι κοινωνικοί επιστήμονες δεν εννοούν μόνο τα οικονομικά χρέη αλλά και αυτά της ζωής. Οταν δηλαδή κανείς έχει τελειώσει με τους ψυχαναγκασμούς και τις «βαριές» υποχρεώσεις του.
Σύμφωνα πάλι με την καμπύλη U της ευτυχίας, σε δυστυχισμένες κοινωνίες όπως για παράδειγμα στη Ρωσία, στην Τσεχία, στη Βενεζουέλα αλλά και σε διάφορες φτωχές χώρες, οι άνθρωποι πρέπει να περιμένουν πολύ για να ευτυχήσουν, συχνά θεωρώντας πως το να πεθάνει κανείς νέος είναι μια κάποια λύτρωση. «Δεν υπάρχει δικαιοσύνη», λέει η Κάρολ Γκράχαμ, από το Ινστιτούτο Μπρούκινγκς.
Η Ρωσία μάλιστα αποτελεί μια απ’ τις χειρότερες των περιπτώσεων. Οι κάτοικοι της Αυστραλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Δανίας μπορούν να βλέπουν το σκοτάδι των 30 ή 40 τους να φωτίζει εκεί γύρω στα 44 έτη, όμως για τους Ρώσους αυτό δεν ισχύει.
Στην Ινδία η ζωή αρχίζει να γίνεται πιο λαμπερή στα 35, ενώ ο μέσος όρος ζωής είναι τα 66. Πιο «φυσιολογικά» τα αποτελέσματα για πολίτες χωρών όπως η Δανία, η Βρετανία ή η Αυστραλία. Εκεί ο μέσος ηλικιακός όρος της ευτυχίας είναι τα 44 έτη
Η ζωή για τους Ρώσους δεν γίνεται πιο ευτυχισμένη πριν τα 77 έτη της ζωής τους. Περισσότερο από μελαγχολικό αν σκεφτεί κανείς ότι ο μέσος όρος ζωής του Ρώσου είναι τα 71 έτη. Εκπληξη ωστόσο αποτελεί η Ινδία. Εκεί η ζωή αρχίζει να γίνεται πιο λαμπερή στα 35, ενώ ο μέσος όρος ζωής είναι τα 66.
Οι κοινωνικοί επιστήμονες έχουν βρει όλους τους τρόπους για να ρωτήσουν τους ανθρώπους για την ευτυχία. «Δεν έχει σημασία πώς κάνεις την ερώτηση», λέει ο καθηγητής Ντέιβιντ Μπλαντσφλάουερ από το κολέγιο του Ντάρτμουθ, η απάντηση επιστρέφει ίδια παντού. «Αυτή είναι μια βασική αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης». Γιατί οι άνθρωποι ανεξάρτητα από φυλή, κουλτούρα, θρησκεία ή εθνικότητα ακολουθούν το ίδιο πρότυπο ζωής; «Η απάντηση είναι πως δεν ξέρουμε», λέει ο Μπλαντσφλάουερ.
Το σχετικό δημοσίευμα του Ozy δεν αναφέρει την περίπτωση της Ελλάδας. Αραγε χρειάζεται να διαβάσουμε το όνομα της χώρας μας στη λίστα με τις δυστυχισμένες κοινωνίες για να συμπεράνουμε πόσο μας αφορά; Μάλλον όχι…