Το τεστ που ανέπτυξαν οι ειδικοί για τους όγκους, το περιγράφουν σαν εξέταση πατρότητας | Shutterstock
Θέματα

Γιατί κάποιοι καρκίνοι είναι «γεννημένοι δολοφόνοι»;

Πρωτοποριακή μελέτη αποκαλύπτει γιατί σε κάποιους ασθενείς ο καρκίνος είναι πιο επικίνδυνος από ό,τι σε άλλους, παρότι στις εξετάσεις που έχουν γίνει έχει φανεί ότι πρόκειται ακριβώς για τον ίδιο τύπο της νόσου
Γιάννης Δεβετζόγλου

Ειδικοί του Ιδρύματος Francis Crick κατάφεραν να αναπτύξουν μία νέα μέθοδο, η οποία τους «λέει» την Ιστορία του καρκίνου και σύμφωνα με αυτήν μπορούν να προβλέψουν και το μέλλον του, δηλαδή την εξέλιξή του. Όπως ανέφερε η μη Κερδοσκοπική Ερευνητική Οργάνωση Cancer Research UK, η μέθοδος αναμένεται να βοηθήσει τους ασθενείς να αντιμετωπίσου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη νόσο.

«Μπορεί να υπάρχει μεγάλη εξέλιξη στη διάγνωση και τις θεραπείες, ωστόσο δεν μπορούμε να προβλέψουμε τις περιπτώσεις που ο ασθενής θα επιβιώσει για πολλά χρόνια ή θα χάσει τη ζωή του σε μερικούς μήνες. Ακόμη και στις περιπτώσεις που ο τύπος του καρκίνου είναι για εμάς πανομοιότυπος», εξηγεί η ερευνήτρια και ογκολόγος Σάμρα Τουαζίλικ.

Αυτό σημαίνει ότι γιατρός και ασθενείς είναι συνήθως στο σκοτάδι, γι΄ αυτό και κανένας γιατρός δεν παίρνει την ευθύνη τα μιλήσει για επιβίωση, ακόμη και όταν είναι σχεδόν βέβαιος για την έκβαση της νόσου.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Cell και στο πλαίσιό της αναλύθηκαν νεφρικοί όγκοι από 100 ασθενείς. Το τεστ που ανέπτυξαν οι ειδικοί για τους όγκους, το περιγράφουν σαν εξέταση πατρότητας ή προγόνων στα στεροειδή. Καθώς οι όγκοι αναπτύσσονται και εξελίσσονται, μεταλλάσσονται ακόμη περισσότερο και, δυνητικά, διαφορετικά μέρη του όγκου ξεκινούν να μεταλλάσσονται με διαφορετικούς τρόπους.

Σύμφωνα με το γενεαλογικό δέντρο του καρκίνου του νεφρού, οι ειδικοί τον κατέταξαν σε τρεις βασικές κατηγορίες: στον γεννημένο δολοφόνο, στον διάμεσο και στον ήπιο.

Ο γεννημένος δολοφόνος όγκος κάνει τόσο γρήγορα μεταλλάξεις, που είναι πιθανό να έχει δώσει μεταστάσεις σε άλλα όργανα, μόλις κάνει την εμφάνισή του. Η άμεση αφαίρεση του όγκου σε αυτήν την περίπτωση είναι σημαντική και ακολουθεί συμπληρωματική χημειοθεραπεία.

Ο ήπιος όγκος χρήζει ακριβώς αντίθετης αντιμετώπισης, καθώς είναι πιθανό να αναπτύσσεται τόσο αργά, που μπορεί να μην προκαλέσει ποτέ λειτουργικό πρόβλημα στους ασθενείς και να χρειάζεται απλώς παρακολούθηση.

Οι διάμεσοι όγκοι στις περισσότερες περιπτώσεις μεθίστανται σε μόνο ένα όργανο του σώματος και μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με χειρουργείο.