«Γνωριστήκαμε με τη Βανέσα το ’66, και η ιστορία μας κράτησε 57 χρόνια. Είναι περίεργη ιστορία. Περάσαμε ωραίες στιγμές και κάποιες κακές, όμως τα περισσότερα από αυτά τα χρόνια ήταν υπέροχα!» Ο Φράνκο Νέρο μίλησε στο σπίτι του, στη Ρώμη, στη συντάκτρια της Repubblica για τον μεγάλο έρωτα της ζωής του με τη βρετανίδα ηθοποιό Βανέσα Ρέντγκρεϊβ και για άλλα πολλά. «Τι θέλεις να σου πω, η σχέση μας μοιάζει με σενάριο ταινίας. Η πιο όμορφη στιγμή μας ήταν η γέννηση του γιου μας, του Κάρλο, και η πιο δραματική η απώλεια του δεύτερου γιου μας – αυτός ήταν ένας τεράστιος πόνος. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή χωρίς τη Βανέσα…» Το μυστικό της μακροχρόνιας σχέσης τους ο Νέρο το απέδωσε στην αλληλοεκτίμηση.
«Η εκτίμηση είναι το κύριο πράγμα. Η Βανέσα είναι δύσκολη γυναίκα, πολύ δύσκολη, όμως είναι αξιέπαινη γιατί παλεύει για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλη τη ζωή της. Γνωριστήκαμε και όσον αφορά αυτό το ζήτημα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μας έχουν συνδέσει». Για τα μικρά μυστικά της καθημερινότητας, για αυτά που αλατοπιπερώνουν τη σχέση των ζευγαριών στο πέρασμα του χρόνου, ο Νέρο είπε ότι τα απλά πράγματα είναι και τα καλύτερα. Για την καριέρα του, μοιρασμένη σε Τσινετσιτά και Χόλιγουντ, για τον απίστευτο αριθμό φιλμ στα οποία έπαιξε (πάνω από 250) ήταν αφοπλιστικός: «Η καριέρα είναι φτιαγμένη από τύχη. Πρέπει να είσαι στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή». Είπε όμως ότι απέρριψε και πολλές ταινίες που κατόπιν έγιναν παγκόσμιες επιτυχίες.
Ολοι οι άνθρωποι του σιναφιού
Από τους σπουδαίους Ιταλούς του κινηματογράφου με τους οποίος συνεργάστηκε θυμήθηκε να αναφέρει τους Αλμπέρτο Σόρντι, Βιτόριο Γκάσμαν, Ούγκο Τιονιάτσι, Μαρτσέλο Μαστρογιάνι – δηλαδή τη διαχρονικώς καλύτερη Εθνική Ιταλίας του σινεμά, όσον αφορά τους ηθοποιούς. Τη δική του συνεισφορά στο σελιλόιντ την αποτίμησε ως εξής: «Μου άρεσε να γυρίζω πότε μια αρτίστικη ταινία και πότε μια εμπορική, εναλλάξ. Στα γουέστερν πάντα το διασκεδάζαμε». Θυμήθηκε περιστατικά από τα γυρίσματα. Από τους μη Ιταλούς ξεχώρισε τον Ρότζερ Μουρ: «Ηταν απόλαυση! Με αγγλικό χιούμορ και καλή γνώση της ιταλικής γλώσσας λόγω της συζύγου του. Οταν γύρισα ένα φιλμ στην Κολομβία με την κόρη του, την Ντέμπορα Μουρ, με φώναξε και μου είπε να την προσέχω, να της διδάξω μερικά πράγματα».
Aκoλουθούν άλλα νόστιμα του Νέρο. Συνέβαλε και αυτός στη διάδοση της κοινοτοπίας ότι ο Ρίτσαρντ Μπάρτον και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ μάλωναν συνεχώς, επιπροσθέτως όμως ανέφερε και μια μάλλον θλιβερή στιγμή, σε βιεννέζικη δεξίωση, κατά την οποία ο διάσημος καρδιοχειρουργός Κρίστιαν Μπάρναρντ, εκλεκτό τέκνο της ρατσιστικής και νεοναζιστικής Νοτίου Αφρικής, σκυλόβρισε τον βρετανό ηθοποιό ο οποίος ήταν πιωμένος και δεν περίμενε την επίθεση. «Επρεπε να τον συνοδεύσω και να τον κουβαλήσω μέχρι το ξενοδοχείο του».
Ερωτηθείς σχετικώς, ο Νέρο δήλωσε ότι ο αγαπημένος του αμερικανός σταρ του Χόλιγουντ ήταν ο Γουίλιαμ Χόλντεν, τις ταινίες του οποίου είχε δει από καμιά δεκαριά φορές την καθεμιά. «Τον ερωτεύτηκα πλατωνικώς» είπε, εννοώντας ότι υπήρξε μεταξύ τους σχέση εραστή και ερωμένου, δηλαδή μαθητή και δασκάλου. Και αναφέρθηκε με συγκίνηση σε ένα κλασικό ιταλικό σπαγκέτι γουέστερν: «Οταν γύριζα το ‘‘Keoma’’, του ζήτησα να παίξει τον ρόλο του πατέρα μου, αυτός το ήθελε, όμως δεν τα καταφέραμε διότι έπρεπε να επιστρέψει στις ΗΠΑ».
Τα πρόσωπα που υπάρχουν ακόμη στη ζωή του Νέρο, υπό την έννοια ότι επικοινωνούν μαζί του είναι τα ακόλουθα, κατά τη δική του κρίση: ο Κουέντιν Ταραντίνο («Με λατρεύει») και ο Λίαμ Νίσον («Είναι και γαμπρός μου»), ωστόσο είπε καλές κουβέντες και για άλλους, ζωντανούς και πεθαμένους, όπως για τον Κιάνου Ριβς και τον Κερκ Ντάγκλας, και αναπόλησε τα «πάρτι του Χόλιγουντ με τους παλιούς μύθους του, τον Κάρι Γκραντ, τον Τζέιμς Στιούαρτ, αλλά και τους Πολ Νιούμαν, Στιβ ΜακΚουίν και Τζακ Νίκολσον («Και οι τρεις ήθελαν να δουν το δικό μου φιλμ ‘‘Django’’»). Φυσικά εγκωμίασε και τον μεγάλο Κλιντ Ιστγουντ της εποχής Σέρτζο Λεόνε. Γνώρισε και τον Τζον Γουέιν ο Νέρο. «Με συμβούλεψε να μη διαλέγω ποτέ άλογο πολύ μεγάλο και γυαλιστερό. Και τότε παρατήρησα ότι εκείνος διάλεγε μικρά άλογα στις ταινίες του. Πάντα μου έλεγε τη φράση ‘‘Εχω δύο εκφράσεις ως ηθοποιός, μία με το καουμπόικο καπέλο και μία χωρίς αυτό’’».
Καλή η ομορφιά, καλύτερο το ταλέντο
Στην ερώτηση της Repubblica «πόσο βοήθησε η ομορφιά την καριέρα σου» ο ομολογουμένως ομορφάντρας στα νιάτα του Νέρο απάντησε ως εξής: «Είναι αναμφίβολο ότι η ομορφιά βοηθάει, δίνει ευκαιρίες. Αλλά ένας όμορφος ηθοποιός δεν είναι απαραιτήτως και καλός. Εμένα δεν με επαίνεσαν οι κριτικοί για την ομορφιά μου. Και έπειτα από πολλά χρόνια ανακάλυψαν ότι ήμουν καλός ηθοποιός. Τώρα που έχω τα χρονάκια μου, ας κάνουν τα στραβά μάτια…»