Ηταν ο Χέμινγουεϊ κατάσκοπος των Ρώσων;

…Συμπαθούσε τον Στάλιν. Τώρα το ακούσαμε κι αυτό.

Ηταν 1940. Ποιον να συμπαθούσε δηλαδή; Τον Μουσολίνι; Ή τον Χίτλερ; Ή μήπως τον ιάπωνα αυτοκράτορα; Εντάξει, συμπαθούσε τον Ρούσβελτ. Και υπηρετούσε τις ΗΠΑ, όσο καλύτερα μπορούσε. Η φήμη και η συγγραφική ιδιότητά του, ακόμη και η αριστερή ιδεολογία του, του άνοιγαν πόρτες ενδιαφέρουσες για τη CIA.

Εδώ όμως έχουμε νέα στοιχεία για όποιον ενδιαφέρεται να κατηγορήσει ως χαφιέ τον βραβευμένο με Πούλιτζερ συγγραφέα του «Αποχαιρετισμός στα Οπλα».

«Ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ στρατολογήθηκε από τη σοβιετική υπηρεσία NKVD, πρόδρομο της KGB, το 1940» ισχυρίζεται ο συγγραφέας, του επίμαχου βιβλίου, Νίκολας Ρέινολντς, πρώην στέλεχος της CIA. Το βιβλίο φέρει τίτλο «Writer, Sailor, Soldier, Spy» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις William Morrow.

Κατ΄αρχήν και μόνο ο τίτλος αυτού του βιβλίου είναι ασόβαρος – παραπέμπει ευθέως στον τίτλο «Tinker, Taylor, Soldier, Spy» (1974) του Τζον Λε Καρέ. Ο Λε Καρέ επίσης λέγεται πως συνεργαζόταν με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες εκείνη την εποχή.

Ο Χέμινγουεϊ πάντως δήλωσε το 1940 τη συμπάθειά του για τον Στάλιν και ζήτησε να συνεργαστεί με την ΕΣΣΔ σε ιδεολογικό επίπεδο. Λεφτά δεν πήρε δηλαδή από τους Σοβιετικούς.

Τον αμερικανό συγγραφέα, σύμφωνα με το βιβλίο, στρατολόγησε ο πράκτορας της Σοβιετίας στη Νέα Υόρκη, Τζόζεφ Γκόλος. Μάλιστα ο συγγραφέας είχε και ψευδώνυμο: Argo.

Βεβαίως, επίσημα ρωσικά έγγραφα τώρα που μιλάμε δεν υπάρχουν. Ο Νίκολας Ρέινολντς βασίστηκε σε ένα αρχείο το οποίο υπεκλάπη από την ΕΣΣΔ, από έναν δυσαρεστημένο πράκτορα της KGB, ονόματι Αλεξάντερ Βασίλιεφ. Στο ίδιο βιβλίο από την άλλη αναφέρονται όλες οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες με τις οποίες… συνεργάστηκε: FBI, υπουργείο Εξωτερικών, Γραφείο Ναυτικών Πληροφοριών, Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών – το τελευταίο είναι ο πρόδρομος της CIA.

Ο Ρέινολντς συνέλαβε την ιδέα για το «Writer, Sailor, Soldier, Spy» όταν έπεσε τυχαία πάνω στο βιβλίο του Βασίλιεφ, το οποίο αναφερόταν στις σχέσεις του Χέμινγουεϊ με την NKVD. Ο συγγραφέας στρατολογήθηκε τον Δεκέμβριο του 1940 – την εποχή που ο Στάλιν ήταν σύμμαχος με τον Χίτλερ αφού είχε υπογράψει μαζί του το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης ή Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ ή Γερμανοσοβιετική Συνθήκη (23 Αυγούστου 1939).

Ο Χέμινγουεϊ εκείνα τα χρόνια πηγαινοερχόταν στην Ευρώπη ως πολεμικός ανταποκριτής. Το 1937 βρισκόταν στην Ισπανία για να καλύψει τον Εμφύλιο, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γυρνούσε στην Ευρώπη για να καλύψει τα νέα από το μέτωπο, το 1944 ήταν στο Παρίσι για να καλύψει την απελευθέρωση. Το 1947 έλαβε για τα πιο πάνω το Χάλκινο Αστέρι Ανδρείας από το αμερικανικό κράτος.

Το βιβλίο επίσης αναφέρει συνάντηση του Χέμινγουεϊ με τον κομμουνιστικό ηγέτη της Κίνας Τσου Εν-Λάι στην Ανατολική Ασία το 1941. Ο κινέζος πολιτικός διετέλεσε εκπρόσωπος των κομουνιστών (1941-46), μέλος του πολιτικού συμβουλίου του KKK (1945), πρωθυπουργός (1949-76) και υπουργός Εξωτερικών (1949-58) από την ανακήρυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (1949).

Άλλη μαρτυρία που αποκαλύπτει το «Writer, Sailor, Soldier, Spy» για τον κεντρικό ήρωά του είναι ότι εκείνος κυνηγούσε γερμανικά υποβρύχια με το αλιευτικό σκάφος του στην Καραϊβική και ότι έδινε πληροφορίες για όλες τις ύποπτες κινήσεις που παρατηρούσε στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αβάνα.

Σύμφωνα με τον Ρέινολντς όλα αυτά βέβαια, επηρέασαν τη μετέπειτα ζωή του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα. «Η αλυσίδα των γεγονότων ίσως έπαιξε ρόλο στην αυτοκτονία του το 1961. Υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του. Νόμιζε ότι μπορούσε να ελέγξει την πολιτική κατάσταση, όπως μπορούσε να ελέγξει τη λογοτεχνία. Πίστευε ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να αλλάξει την ιστορία…

»Στο τέλος είδε τα όρια και έφτασε στο τραγικό συμπέρασμα πως το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να αυτοκτονήσει».

Αυτά τα καταπληκτικά έχει να μας πει ο πρώην αξιωματικός της CIA και νυν συγγραφέας.