Στις 28 Ιουνίου 1969 στο «Stonewall Inn», ένα μπαρ στη Νέα Υόρκη, στον αριθμό 53 της Οδού Κρίστοφερ, εκατοντάδες γκέι, λεσβίες, τρανς διασκεδάζουν όπως κάθε βράδυ. Είναι ένα από τα στέκια τους και συνηθίζουν να συχνάζουν, παρότι είναι επικίνδυνο. Οι επιδρομές της αστυνομίας είναι συχνές, σχεδόν καθημερινότητα. Στις ΗΠΑ, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, το να είσαι ομοφυλόφιλος είναι έγκλημα και η ομοφυλοφιλία θεωρείται ψυχική νόσος. Μόνο εδώ, σε μπαρ σαν αυτό, μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα χωρίς να κρύβονται ή να προσποιούνται. Και έχουν συνηθίσει τη βία, την υφίστανται σχεδόν χωρίς αντίδραση. Αλλά όχι εκείνο το βράδυ.
Οταν η αστυνομία εισβάλει για μία ακόμα φορά κάποιος υψώνει τη φωνή του και απωθεί τους αστυνομικούς. Μια κοπέλα που την έχουν σύρει έξω από το μπαρ, χτυπά έναν αστυνομικό με ένα μπουκάλι και καλεί και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Είναι η σπίθα που ανάβει τη φωτιά, δίνει το σύνθημα για την εξέγερση. Κάποιος άλλος φωνάζει «Θα νικήσουμε», άλλοι «Gay power». Οι συγκρούσεις συνεχίζονται για ώρες, για ημέρες. Στο τέλος οι τραυματίες είναι δεκάδες.
Το κίνημα για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων γεννήθηκε εκείνη την ημέρα και τίποτα μετά από αυτό το γεγονός δεν ήταν πια το ίδιο. Τον επόμενο χρόνο, στην επέτειο των συγκρούσεων, χιλιάδες άτομα κατέβηκαν στους δρόμους της Νέας Υόρκης για να απαιτήσουν αξιοπρέπεια και δικαιώματα. Χωρίς μουσικές και άρματα. Δεν ήταν γιορτή. Ηταν πορεία.
Κάποιοι είχαν μαζί τους αμερικανικές σημαίες για να υπενθυμίσουν ότι και αυτοί ήταν πολίτες όπως όλοι οι άλλοι. Ηταν το πρώτο Gay Pride που ως σήμερα σε όλον τον κόσμο γιορτάζεται στα τέλη Ιουνίου για να τιμηθεί η επέτειος της εξέγερσης του Στόουνγουολ. Οι κοινότητες των γκέι εξακολουθούν να ζητούν δικαιώματα και ισότητα ακόμα και σε χώρες όπου οι γάμοι ομοφυλοφίλων είναι θεσμοθετημένοι από χρόνια, όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς ή η Ολλανδία. Διότι η ομοφοβία είναι πάντα παρούσα, ενώ υπάρχουν μέρη του πλανήτη όπου η ομοφυλοφιλία τιμωρείται με θάνατο.
Μόλις πέρυσι στο Ορλάντο των ΗΠΑ ένας 29χρονος εισέβαλε σε ένα γκέι μπαρ και σκότωσε 49 άτομα. Σχεδόν πενήντα χρόνια μετά το Στόουνγουολ 49 άνθρωποι που χόρευαν, έπιναν, διασκέδαζαν έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας των σεξουαλικών τους επιλογών. Η σφαγή υπενθύμισε ότι ο αγώνας για τα δικαιώματα των γκέι και την ισότητα απαιτεί προσπάθεια συνεχή.