Συμβαίνει, όχι συχνά, αλλά συμβαίνει, η προσωπική ιστορία ενός συγγραφέα να είναι εξίσου συναρπαστική με τις ιστορίες που αφηγείται. Συνέβη, σίγουρα, πριν από μισό αιώνα σε έναν μελετητή κλασικών γλωσσών, γιο ενός σημαντικού ραβίνου, που σπούδασε στο Χάρβαρντ για να διδάξει στη συνέχεια, πέρα από το πανεπιστήμιο στο οποίο φοίτησε, στο Γέιλ, στο Πρίνστον και στο Κολέγιο Γούλφσον της Οξφόρδης. Αλλά πέρα από γνώστης των φιλολογικών παραδόσεων της αρχαιότητας, ο κύριος αυτός υπήρξε και λάτρης της αφηγηματικής γραφής. Και κατάφερε να διακριθεί και στον κόσμο του κινηματογράφου, συμμετέχοντας, μεταξύ άλλων, στη συγγραφή του σεναρίου του περίφημου «Κίτρινου Υποβρυχίου» των Σκαθαριών.
Το χάρηκε, μάλιστα, τόσο πολύ, που ο Έριχ Σίγκαλ αποφάσισε να περάσει τις ημέρες των Χριστουγέννων του 1968, κλεισμένος στο σπίτι του, με σκοπό να γράψει μια ιστορία αγάπης, με το πόνημά του να κατακτά τελικά μια θέση στην ιστορία του αμερικανικού κινηματογράφου με τον τίτλο «Love Story». Πρόκειται για μια εμβληματική ιστορία αγάπης με τον συγγραφέα να καταφέρνει να προσδώσει περισσότερο βάθος και πάθος στον έρωτα δύο νέων ανθρώπων, τοποθετώντας ανάμεσά τους ένα τρίτο, μοιραίο στοιχείο, τον θάνατο.
Η συγγραφή της ιστορίας υπήρξε σχεδόν παράλληλη με τα γυρίσματα της ταινίας καθώς οι επιτελείς της Paramount αποφάσισαν αμέσως να την μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη, επιλέγοντας για πρωταγωνιστές δύο νεότατους ηθοποιούς, την ωραία Αλι ΜακΓκρόου και τον μορφονιό Ράιαν Ο’Νιλ. Μετά το «Love Story», εκείνη θα συνεχίσει την καριέρα της στις κοσμικές στήλες εφημερίδων και περιοδικών εξαιτίας της σχέσης της με τον Στιβ ΜακΚουίν ενώ εκείνος θα υποδυθεί τον Μπάρι Λίντον υπό τις υποδείξεις του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.
Έπειτα από δώδεκα μήνες, σε χρόνο ρεκόρ για τα δεδομένα του Χόλιγουντ, είχαν ολοκληρωθεί και η συγγραφή του βιβλίου και τα γυρίσματα της ταινίας. Η πρεμιέρα του «Love Story» πραγματοποιήθηκε την 16η Δεκεμβρίου του 1970, λαμβάνοντας ανάμεικτες κριτικές. Πάντως οι πωλήσεις του βιβλίου ξεπέρασαν ανά τα χρόνια τα 20 εκατομμύρια αντίτυπα ενώ η Paramount είδε τα ταμεία της να γεμίζουν και την κινηματογραφική της παραγωγή να προτείνεται για επτά Όσκαρ.
Το «Love Story» κατέληξε να αποτελεί ένα κλασικό έργο της δακρύβρεχτης κινηματογραφίας, υποστηρίζει η ιταλίδα κριτικός κινηματογράφου Ιρένε Μπινιάρντι στην La Repubblica με αφορμή την επανέκδοση του βιβλίου στην Ιταλία. Αλλά και ένα σημείο αναφοράς σχετικά με την (συντηρητική) ηθική της απόλυτης αγάπης. «Αγάπη σημαίνει να μην πρέπει ποτέ να πεις ότι λυπάσαι», δηλώνει η όμορφη μελαχρινή Τζένιφερ Καβαλέρι, μια ευφυής και πνευματώδης φοιτήτρια Μουσικολογίας στο πανεπιστήμιο του Ράντκλιφ, με καταγωγή από την Ιταλία. Και ο Όλιβερ Μπάρετ, κάνει τα πάντα για να ανταποκριθεί στον έρωτά του.
Καταρχάς προσπαθεί να αποδείξει πως είναι ένας απλός, κοινός, άνθρωπος. Παρότι στην πραγματικότητα είναι γόνος μιας ζάπλουτης οικογένειας της Ανατολικής Ακτής, γνήσιο τέκνο της άρχουσας τάξης των Λευκών Αγγλοσαξώνων Προτεσταντών (WASP), πρωταθλητής του χόκεϊ, εξαιρετικά δημοφιλής αλλά και τρελά ερωτευμένος με την Τζένι. Και αποφασίζουν μαζί, έπειτα από μια ατυχή συνάντηση με τον δισεκατομμυριούχο πατέρα του που δεν την εγκρίνει λόγω της ταπεινής της καταγωγής, να παντρευτούν και να ζήσουν με τα λίγα που έχουν. Και τα καταφέρνουν παρόλο που κουράζονται και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις όποιες φιλοδοξίες τους. Αλλά τους βρίσκει η συμφορά όταν το ζευγάρι ανακαλύπτει ότι η Τζένιφερ πάσχει από καρκίνο. Αδυνατώντας να καλύψουν τα έξοδα για τις θεραπείες, ο Όλιβερ αναγκάζεται να υποταχθεί στη βούληση του πατέρα του.
Αφήνοντας κατά μέρος τους συναισθηματισμούς, το βιβλίο είναι σίγουρα καλύτερο από τη φήμη που απέκτησε λόγω της ταινίας. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει η ιταλίδα ειδικός. Κυρίως γιατί αποτελεί ένα παρατηρητήριο της κουλτούρας και της οργάνωσης της κοινωνίας στην αμερικανική Ανατολική Ακτή της δεκαετίας του ’70. Το αποκάλυψε, μάλιστα και ο ίδιος ο συγγραφέας, δηλώνοντας εκείνη την περίοδο στα Μέσα πως πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του Όλιβερ υπήρξαν δύο συμφοιτητές του στο Χάρβαρντ. Από τον μετέπειτα αστέρα του Χόλιγουντ Τόμι Λι Τζόουνς με τον οποίο μοιραζόταν το ίδιο δωμάτιο, ο συγγραφέας πήρε την ποιητική ευαισθησία που κρύβεται μέσα σε έναν σκληρό τύπο. Από έναν άλλον φίλο του, τον Άλμπερτ Γκορ, αντέγραψε τη σύγκρουση με την οικογένεια που απαιτούσε από τον γιο να μην προδώσει την «ευγενή» καταγωγή του, ακολουθώντας μια καριέρα στην πολιτική. Πάντως ο Αλ κατάφερε τελικά να καταλάβει έως και τη θέση του αντιπροέδρου της Αμερικής.
